Ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα - Ένα τεράστιο ΨΕΜΑ!

Σε μια εποχή, όπου οι λέξεις «ηθική», «φυσιολογικό» και «οικογένεια» έχουν χάσει τη σημασία τους, η προώθηση κι η παρουσίαση του φαινομένου της ομοφυλοφιλίας ως μιας υγιούς κατάστασης έρχεται να καθίσει σαν κερασάκι στην τούρτα της αποδόμησης των αξιών, των ηθών, του ίδιου του....
ανθρώπου.

Λόγω του ψευτοπροοδευτισμού και της «απελευθέρωσης» - κατάλυσης των ηθών το λέω εγώ - που επικρατεί στις μέρες μας, η εξάπλωση του φαινομένου έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις και με κάθε τρόπο προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι φυσιολογικό.Μα πώς γίνεται να είναι φυσιολογικό, αφού είναι ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ, ενάντιο στη φύση δηλαδή;
Προσπαθούν να μας πείσουν να το δεχτούμε, ονομάζοντάς μας ρατσιστές, απαιτώντας δικαιώματα στο γάμο και την οικογένεια, ακόμα και να υιοθετούν παιδιά.
Ε, λοιπόν, ΟΧΙ!
Θες να είσαι ομοφυλόφιλος;
Ωραία, δικαίωμά σου!
Κράτα το, όμως, για τον εαυτό σου.
Δεν έχεις το δικαίωμα να καταλύεις τους ιερούς θεσμούς του γάμου και της οικογενείας!
Δεν έχεις δικαίωμα να υιοθετήσεις ένα παιδί, βιάζοντας το νόμο της φύσης που θέλει την οικογένεια να απαρτίζεται από πατέρα (άρρεν), μητέρα (θήλυ) και παιδιά.
Και σίγουρα δεν έχεις δικαίωμα με τη στάση σου να επέμβεις στη διαμόρφωση του δικού μου παιδιού, ώστε να μάθει να θεωρεί το αφύσικο φυσιολογικό, όταν θα μεγαλώνει βλέποντας ομόφυλα ζευγάρια να φιλιούνται στα πάρκα ή να κρατιούνται χέρι-χέρι στο δρόμο.
Δεν έχεις το δικαίωμα κι εγώ δεν είμαι υποχρεωμένη να τα ανεχτώ όλα αυτά!
Μεταξύ άλλων γελοίων επιχειρημάτων, προκειμένου να στηρίξουν την αστήρικτη θέση τους, έχουν υιοθετήσει τη… θεσμική καταξίωση της ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα. Βασισμένοι τόσο σε εικασίες όσο και σε τμηματικές νεοελληνικές μεταφράσεις, που δε μπορούν να αποδώσουν επακριβώς το νόημα των αρχαίων όρων, αφού η σημασία τους έχει μεταβληθεί μέσα στους αιώνες, ισχυρίζονται πως η ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα ήταν όχι απλά παραδεκτή και διαδεδομένη, αλλά και θεσμοθετημένη.
Ένα ακόμη από αυτά τα επιχειρήματα, που θέλουν τους προπάτορές μας... κουνιστούς, είναι και οι ομοφυλοφιλικές αναπαραστάσεις σε ευρήματα αρχαίων αγγείων.
Δε μας λένε, όμως, πως το ποσοστό αυτών των αναπαραστάσεων είναι από ελάχιστο έως μηδαμινό σε σχέση με το σύνολο. Τους διαφεύγει ακόμα – και μάλλον όχι τυχαία – η έννοια της ειρωνείας και του σαρκασμού.
Τους διαφεύγουν οι σατυρικές γκραβούρες του Μεσαίωνα, αλλά και ύστερων εποχών, όταν ο καλλιτέχνης ήθελε να καυτηριάσει ένα γεγονός.
Κάτι σαν τα σημερινά κόμιξ/γελοιογραφίες.
Ως μέγιστό τους επιχείρημα ωστόσο φέρουν το Συμπόσιο του Πλάτωνα, το οποίο αν το διαβάσει κανείς αγνοώντας πολλά άλλα κείμενα, είναι λογικό να του δημιουργηθεί εσφαλμένη αντίληψη. Ωστόσο, ακόμα και να ‘χει κανείς πλήρη άγνοια περί της νομοθεσίας σχετικά με την ομοφυλία στην αρχαία Αθήνα, θα αρκούσε να γνωρίζει την αυθεντική αρχαιοελληνική σημασία των όρων «έρωτας» «εραστής» και «ερωμένος», που προκύπτουν από το ρήμα «εράω-ερώ», το οποίο ση