Ομόλογα: Εμπαιγμός της κοινής γνώμης με άλλο ένα φιάσκο

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Μπορούμε να καταλάβουμε και εμείς τι ακριβώς συνέβη με την υπόθεση των ομολόγων; Διότι το μόνο που αντελήφθημεν (άτιμη απεργία) είναι ότι έγινε η συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής και εκεί κατέληξαν στην παραδοχή ότι η υπόθεση έχει παραγραφεί.
Συγγνώμη, αλλά τότε για ποιο λόγο στήθηκε ολόκληρη εξεταστική επιτροπή; Για να καταλήξουμε σε κάτι που γνωρίζαμε πριν αυτή συσταθεί; Για να μείνουμε με την πικρή γεύση ότι «αν και υπάρχουν ενδείξεις για ποινικές ευθύνες πρώην υπουργών» δεν....
μπορεί να γίνει τίποτε;

Για να μας πουν ότι υπάρχουν «πασίδηλες πολιτικές ευθύνες», αλλά απαιτείται περαιτέρω έρευνα; Και γιατί δεν έκαναν οι ίδιοι την «περαιτέρω έρευνα», ώστε να τεκμηριώσουν τις «πασίδηλες ευθύνες»;

Πρόκειται περί της απόλυτης αυτοακύρωσης του πολιτικού συστήματος, ενώ συγχρόνως, είτε με τις «ενδείξεις», είτε με τις «πασίδηλες ευθύνες» δεν δίνεται η ευκαιρία σε όσους θέλουν να καθαρίσουν το όνομά τους, να το πράξουν. Μένουν με την κηλίδα.

Προφανώς αυτός ήταν ο πολιτικός σκοπός. Διότι, απ’ όσο γνωρίζουμε, η μέχρι στιγμής έρευνα της Δικαιοσύνης δεν βρίσκει πολιτικές ευθύνες. Αλλά δεν τις βρήκε και η εξεταστική.

Και αυτό είναι το λιγότερο. Είναι πρόβλημα αυτών που έχουν εμπλακεί. Το χειρότερο είναι ότι, στην πράξη, βρεθήκαμε μπροστά σε άλλο ένα κοινοβουλευτικό φιάσκο. Διότι δεν είναι δυνατόν να συνεδριάζουν τόσους μήνες και να μην μας παρουσιάζουν τις αποδείξεις, έστω και αν τα αδικήματα έχουν παραγραφεί.

Δεν είναι δυνατόν, μετά από τόσους μήνες, απλώς να περιγράφουν όλοι μαζί την κατάσταση. Δεν είναι δυνατόν και μετά από το πόρισμα της Επιτροπής, που υποτίθεται ότι συστάθηκε για να λάμψει η αλήθεια, να ακούμε παραινέσεις περί ανάγκης για περαιτέρω έρευνα.

Χωρίς αμφιβολία ευθύνες για την υπόθεση των ομολόγων υπήρξαν. Και αυτές σχετίζονται κατ’ αρχήν με τους ίδιους τους νομοθέτες, που από την μια ψηφίζουν τους νόμους που θεσμοθετούν την διαπλοκή και από την άλλη καλούνται να υποδυθούν τους δικαστές, εκδίδοντας τελικά διάφορες ήξεις αφήξεις αποφάσεις.

Η υπόθεση σοβεί από τις αρχές του 2007. Βρισκόμαστε στο 2011 και ακόμη δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες.

Η περίφημη «Ακρόπολις Χρηματιστηριακή» είχε συναλλαγές με τα Ταμεία από το 1998, έναν χρόνο μετά την ίδρυσή της. Ως γνωστόν, η εταιρία ερχόταν σε επαφή με τις διοικήσεις των Ταμείων, τις οποίες διόριζαν (και εξακολουθούν να διορίζουν) τα κόμματα που βρίσκονταν στην εξουσία.

Μα ακόμη και υπουργός μέσα στην ίδια κυβέρνηση να άλλαζε, άλλαζαν και οι διοικητές. Πρόκειται περί μπανανίας. Και βέβαια υπάρχουν πολιτικές ευθύνες. Αλλά σχετίζονται ακριβώς με τον τρόπο διορισμού των διοικήσεων των Ταμείων και το νομοθετικό πλαίσιο, που λες και ήταν καμωμένο για να επιτρέπει τα παρατράγουδα.

Το νομοθετικό πλαίσιο υπήρξε πάντα σκόπιμα άθλιο. Ο νόμος 2676 του 1999, που τροποποιήθηκε με τον νόμο 2992 του 2002 και τον νόμο 3232 του Φεβρουαρ