Ούτε αξιοκρατία, ούτε Δημοκρατία. Μόνο κομματοκρατία και υποδούλωση

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Σε όλα τα κουραστικά ακούμε κατά καιρούς – περί αναμόρφωσης, επανίδρυσης, αξιοκρατίας, συμβόλαια με τον λαό και άλλα φληναφήματα – τελευταία έχει προκύψει και μια παρελθοντολαγνεία, που βεβαίως ουδεμία σχέση με τα πραγματικά περιστατικά και την Ιστορία έχει.

Έχουν ξαφνικά γίνει όλοι ιστορικοί, μελετητές και - βασιζόμενοι στο γεγονός ότι έπλασαν έναν λαό που δεν μελετά την Ιστορία του - πετάει ο...
καθένας ό, τι του κατέβει στο κεφάλι.

Μπερδεύουν χρονολογίες με γεγονότα, την αποστασία με το βασιλικό πραξικόπημα και τα Ιουλιανά.

Κατά την συζήτηση για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, ξέσπασε και καυγάς για το πότε αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία στην Ελλάδα!

Απίστευτο και όμως αληθινό! Οπότε, ξεκινήσαμε από τα ξερονήσια (που έκλεισαν επί Καραμανλή και αυτό το γνωρίζουν μόνο όσοι πήγαν στην Μακρόνησο και οπωσδήποτε δεν βρίσκονταν στην αίθουσα του κοινοβουλίου) και καταλήξαμε στην ανέγερση ανδριάντα του Καραμανλή!

Από την απαξίωση στην μυθοποίηση. Από τον μινιμαλισμό στον μαξιμαλισμό.

Έτσι είναι το πολιτικό μας σύστημα. Βουτηγμένο στην άγνοια, την υπερβολή και τη διαστρέβλωση.

Περάσαμε και από την προ της δικτατορίας εποχή, οπότε πληροφορηθήκαμε από τον πρωθυπουργό πως στη χώρα συνέβαιναν ανωμαλίες κάθε φορά που η «δημοκρατική παράταξη» έφτανε στην πηγή για να πιει το νερό της εξουσίας.

Ως εκεί. Διότι αν γινόταν πραγματική ιστορική αναδρομή, και όχι κουβέντα προς χάριν των εντυπώσεων, τότε θα είχαμε την ευκαιρία να θυμηθούμε πως ο Γεώργιος Παπανδρέου εξελέγη πρωθυπουργός τον Νοέμβριο του 1963, παραιτήθηκε τον Δεκέμβριο, ζήτησε νέες εκλογές και τον Φεβρουάριο του 1964 τις κέρδισε με το θηριώδες ποσοστό του 53%.

Το πώς ξοδεύτηκε αυτό το ποσοστό δεν σχετίζεται με τις γνωστές καταγγελλόμενες (και εν πολλοίς αληθινές) ανωμαλίες.

Ξοδεύτηκε κατ’ αρχήν με αφορμή το Κυπριακό, όταν απορρίφθηκε το σχέδιο Άτσεσον, αν και ρεαλιστικό. Και απορρίφθηκε διότι υπήρξε διαφωνία μεταξύ του Γεωργίου Παπανδρέου και του γιου του Ανδρέα.

Ακολούθησε, τον Ιούλιο του 1965, η απόλυση του Γ. Παπανδρέου από τον βασιλιά, μετά την ρήξη τους σχετικά με το πρόσωπο του υπουργού Άμυνας, και ο σχηματισμός κυβερνήσεων των λεγομένων «αποστατών», καθώς προέρχονταν από την Ένωση Κέντρου.

Ο Παπανδρέου κήρυξε «ανένδοτο αγώνα» κατά της εκτροπής και στους δρόμους ξεσπούσαν ταραχές.

Οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις έπεφταν η μία μετά την άλλη και – κάτι που επίσης επιμελώς αποσιωπάται - είναι ότι το 1966, μετά την πτώση της κυβέρνησης Στεφανόπουλου και την ορκωμοσία κυβέρνησης υπό τον Παρασκευόπουλο, ξέσπασε διαφωνία μεταξύ Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Τότε ήταν που ο Ανδρέας απείλησε τον πατέρα του ότι θα πάρει τους σαράντα βουλευτές του και θα φύγει - υποχρεώνοντάς τον τελικά να… πειθαρχήσει.

Αλλαγή φρουράς

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords