Παναθηναικός: του χρόνου κατεβάστε 11 εκκαθαριστικά και όχι 11 ποδοσφαιριστές

Ο Τζιμπρίλ Σισέ, ο μεγαλύτερος επιθετικός που αγωνίστηκε ποτέ στην Ελλάδα, μετράει ώρες στην Αθήνα πριν πάρει τα μπογαλάκι του να πάει στη Λάτσιο.
Είναι ο παίκτης που έκανε όλους τους Παναθηναικούς να ταυτιστούν μαζί του, πράγμα που είχε πολλά χρόνια να γίνει σε αυτόν το βαθμό.
Και άλλοι παίκτες αγαπήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Ο Βαζέχα, ο Ολισαντέμπε, ο Κωνσταντίνου (αν και μας... την έκανε αυτός), ο Μπορέλι, ο Χένρικσεν και άλλοι αρκετοί, αλλά αυτό το....
δέσιμο κερκίδας και παίκτη είχε να συμβεί από την εποχή του Σαραβάκου. Μόνο ο Μητσάρας κατάφερε να αποκτήσει τέτοιο δέσιμο, με τη διαφορά βέβαια ότι αυτός έμεινε δέκα χρόνια στην ομάδα και είναι και Έλληνας.
Αυτό μεγαλώνει ακόμη περισσότερο το κατόρθωμα του Τζιμπρίλ, αφού αν και Γάλλος, κατάφερε μέσα σε δυο χρόνια αυτό που δεν κατάφεραν πολλοί με πολλά χρόνια σ αυτήν την ομάδα.
Για να λέμε και την αλήθεια βέβαια, αυτή η ομάδα έχει μια... προκατάληψη (όχι πάντα άδικη) προς τους Έλληνες παίκτες και δεν αναγνωρίστηκε η προσφορά παικτών όπως ο Δώνης, ο Καλλιτζάκης, ο Φραντζέσκος, ο Μπασινάς, ο Λυμπερόπουλος.
Άλλοι βέβαια μόνοι τους κατάφεραν και έβγαλαν τα μάτια τους ενώ ο κόσμος είχε κάθε καλή διάθεση να τους αποθεώσει: Κυργιάκος, Καραγκούνης, Σειταρίδης, Παπαδόπουλος κι ο ... "κηπουρός".

Τελοσπάντων, εκτός του Τζιμπρίλ Σισέ έχουν αποχωρήσει ακόμη και άλλοι. Για να δούμε:
Ο τεράστιος Ζιλμπέρτο Σίλβα, η προσωπική μου αδυναμία. Δεν συνέβη ποτέ άλλοτε ελληνική ομάδα να εχει στις τάξεις της τον αρχηγό της Εθνικής Βραζιλίας. Ούτε καν εν ενεργεία παίκτη της Εθνικής Βραζιλίας (ο Ζιοβάνι του ΟΣΦΠ ήταν παικταράς αλλά όταν ήρθε στην Ελλάδα την Εθνική την έβλεπε με το... κυάλι).
Ο Ζιλμπέρτο υπήρξε κόσμημα των ελληνικών γηπέδων για τρία χρόνια. Ενώ το όνομά του το.... επέτρεπε, ο ίδιος ουδέποτε το εκμεταλλεύτηκε και αγωνιζόταν σα να ήταν νεαρό παιδάκι από τα τσικό, υπάκουος στον προπονητή του, σεβόταν συμπαίκτες και αντιπάλους ως ίσος προς ίσους. Και αυτό στη χώρα όπου όποιος κάνει ένα ονοματάκι και ένα καλό συμβόλαιο, το παίζει... αυτοκράτορας!
Ο Ζιλμπέρτο ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες την πρώτη χρονιά, ο συν-MVP του Σισέ τη δεύτερη και ένας από τους ελάχιστους αξιοπρεπώς διασωθέντες (μετά το Σισέ) την τρίτη.
Απόλαυσε τον καθολικό σεβασμό από την εξέδρα, όπως παλιότερα ο τεράστιος Ρενέ Χένρικσεν. Αν και την πρώτη χρονιά πολλοί... συνήθεις γκρινιάρηδες τον ξέσκισαν στην κριτική. Μια κατά κύριο λόγο άδικη κριτική.
Και αυτός ο παίκτης έφυγε και δεν έχει αντικατασταθεί ακόμη, ενώ σκέφτονται για αντικαταστάτη του κάποιο... Βιτόλο, κάποιον δηλαδή με τα αντίθετα χαρακτηριστικά: ψευοτσαμπουκάς, κακομοίρης και "φονιάς". Τι ξεπεσμός!

Εκτός των δύο μεγάλων ονομάτων (του Τζιμπρίλ και του Ζιλμπέρτο), έφυγαν και άλλοι παίκτες από τον Παναθηναικό, οι οποίοι παρότι "ονόματα" δεν κατάφεραν να σταθούν ούτε στο μέτριο ελληνικό πρωτάθλημα!
Ο Γκοβού. Μα είναι δυαντόν αυτός ο παικταράς να μη μπορεί να σταθεί στο γήπεδο;
Keywords
Τυχαία Θέματα