ΠΕΡΙ ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

Για πολλοστή φορά επανέρχομαι στο θέμα των υποδομών για την ανάπτυξη του τοπικού τουρισμού.

Υποδομές που θα μπορούσαν να μην «κοστίσουν», ώστε κάποιοι να επικαλεστούν τις Μνημονιακές αδυναμίες της Χώρας.

Υποδομές που απαιτούν την πολιτική (sic) βούληση κυρίως των τοπικών μας Αρχόντων, τη φαντασία τους, την υπευθυνότητά τους και την αγάπη τους για τον...
τόπο.

Υποδομές που θα οδηγήσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα των συνδυασμένων μορφών Τουρισμού στη Θεσπρωτία ή την Ήπειρο γενικότερα.

Αν παρακολουθήσει κανείς τι κάνουν στο αντικείμενο αυτό οι υπόλοιποι νομοί (Περιφερειακές Ενότητες) της Χώρας, θα διαπιστώσει ότι ο τόπος μας έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις.

Όταν μιλάμε για συνδυασμένες μορφές Τουριστικής Ανάπτυξης εννοούμε κυρίως:

Μνημειακός (Αρχαιολογικοί Χώροι κλπ)
Θρησκευτικός (Μοναστήρια, εξωκκλήσια κλπ)
Ιαματικός (λασπόλουτρα Σαγιάδας κλπ)
Κρουαζιέρας (Λιμάνι Ηγουμενίτσας)
Συνεδριακός (ΟΛΗΓ – Επιμελητήριο)
Ποδηλατικός (παραλίες Θεσπρωτίας)
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας και έχουν βγάλει κάλους τα δάκτυλά μας, για την ανάγκη να κατασκευαστεί ένας δρόμος παραλιακός από τη Σαγιάδα ως την Πέρδικα (εδώ μπορεί κανείς να μιλήσει για …αντισταθμιστικά οφέλη) που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ποδηλατόδρομος.

Συγκριτικά αυτό το έργο θα προκαλούσε σεισμό στον τομέα του Τουρισμού, σύμφωνα με τα όσα δηλώνουν οι του αντικειμένου.

Όμως η υπόθεση μάλλον σκοντάφτει στον ωχαδερφισμό ή την πνευματική φτώχεια των αρμοδίων του τόπου.

Αλήθεια πόσα χρόνια κουβεντιάζουμε την ανάγκη να παραχωρηθεί ο χώρος του ΚΑΑΥ στο Επιμελητήριο, ώστε να κατασκευαστεί το κτίριο του με χώρους για εκθεσιακό κέντρο αφ’ ενός και αφ’ ετέρου Συνεδριακό, με τη συμμετοχή του ΟΛΗΓ;

Δυστυχώς, ενώ όλοι συμφωνούν, ουδείς κινείται.

Έτσι όμως, πώς θα πάει μπροστά τούτος ο τόπος;

Τι μέλλον θα έχουν τα παιδιά μας;

Πώς θα σταματήσει η ερήμωση της περιοχής;

Έλεος πια!

Ας κοκκινίσει κάποια πέτσα, από… προσωπική ευαισθησία.

εφημερίδα "ΤΙΤΑΝΗ" Θεσπρωτίας