Πολιτικές για να περνά ο καιρός, χαζεύοντας τον κόσμο

Τούτες τις ώρες, με το βομβαρδισμό ανοησίας, άνοιας και παράνοιας, που εκτοξεύεται, πανταχόθεν, εσύ , εγώ, πρέπει να κρατήσουμε, με νύχια και με δόντια, με γροθιές και μπουνιές, την ουσία.

Ας προσπαθήσουμε, για να μην μας πάρει η μπάλα από κάτω:

Το έχουμε πει: Η αφετηρία των τωρινών εξελίξεων δεν είναι η ημιτελής "συμφωνία" των Βρυξελλών της 26-27ης Οκτωβρίου. Αυτό ήταν ένα προδιαγεγραμμένο και...
ασήμαντο επεισόδιο των αδιέξοδων ολιγαρχικών πολιτικών. Η σημαδιακή ημερομηνία, που έφερε το πολιτικό σύστημα στα όρια της χρεοκοπίας είναι η 28η Οκτωβρίου 2011.

Οι ευρωπαίοι πολιτικοί δυνάστες, αυτό έχουν δει και γι' αυτό απαιτούν "εθνική" συναίνεση. Ένας λαός, που ερήμην των κομμάτων και των αποκομμάτων δίνει τα δικά του νοήματα σε μια επέτειο είναι ένας επικίνδυνος λαός, που δεν μπορεί να τιθασευτεί, από τον μονοκομματικό επαρχιωτισμό κάποιου Σαμαρά, που θέλει να δει τη φωτογραφία του στο ρόλο του "πρωθυπουργού", εντολοδόχου των τοκογλύφων.

Κι ενώ , υποτίθεται, πως άλλο ήταν το θέμα που τους "έκαιγε" -η αυθαίρετη εξαγγελία δημοψηφίσματος- δεν παρέλειψαν να αναφερθούν στην απαίτηση τους για "συναίνεση". Αυτοί ξέρουν από που θα τους έρθει το κακό.

Η ίδια ημερομηνία και η στάση του λαού εκείνης της μέρας του μεγάλου ΟΧΙ ήταν αυτή που οδήγησε τον ΓΑΠ στην "ευφυή" κίνηση του δημοψηφίσματος. Κι ενώ όλοι ψάχνουν να ερμηνεύσουν τι έχει μέσα στο κεφάλι του ο "πρωθυπουργός" ή το ποιος τον συμβούλευσε (αδελφός Νίκος και Δημ. Ρέππας), εμείς θα σας πούμε πως το πολιτικό σύστημα, ακόμα και στα "ανώτατα" κλιμάκια του, δεν αναδεικνύει τους άριστους. Κριτήριο προσωπικής ανάδειξης και πολιτικής καρριέρας είναι η ικανότητα προσκόλησης και αναρρίχησης της κλιματσίδας, που δεν έχει δικό της κορμό. Δεν είναι η ευφυία και η δημιουργική ικανότητα ενός εκάστου. Όταν σβήνουν τα φώτα και οι προβολής της δημοσιότητας, τους τρώει το μαύρο σκοτάδι.

Δεν είναι δημοκρατικό το πολίτευμα μας, για να συμβεί κάτι διαφορετικό.



Το δεύτερο πράγμα, που γράψαμε τις τελευταίες μέρες, ήταν "το δημοψήφισμα δεν μας αφορά". Η καθημερινότητα μας, με ή χωρίς δημοψηφίσματα, με ή χωρίς "εθνική" κομματική συναίνεση, με κάθε είδους κυβέρνηση, με κάθε πρόσωπο, αντλημένο από το σημερινό κομματικό προσωπικό δεν αλλάζει.

Έτσι, σήμερα, το δημοψήφισμα δεν αφορά εμάς, αλλά δεν αφορά και δεν εξαρτάται από το μυαλό και τις "ιδιοφυείς" κινήσεις του ΓΑΠ. Ούτε καν, από τις "αντιρρήσεις" του Βενιζέλου. Οι ευρωπαίοι πολιτικοί εκπρόσωποι της τοκογλυφίας υπαγόρευσαν τους όρους τους και αυτοί έγιναν αποδεκτοί, από έναν ανεκδιήγητο "πρωθυπουργό" και τον συνοδό του "αντιπρόεδρο", που άλλα λένε σήμερα, άλλα θα πουν αύριο και άλλα έλεγαν χτες.

Με μια κυνική και αδίστακτη σαφήνεια ξεκαθάρισαν: "Δεν θέλουμε δημοψήφισμα, αλλά άν το κάνετε, για να μη γίνετε ρεζίλι στο λαό σας, βάλτε ένα ερώτημα, για να περνά ο καιρός, ανώδυνα για αυτούς που εκπροσωπούμε και επώδυνα για το λαό". Και, για