ΠΩΣ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ «ΑΨΟΓΗ ΣΤΑΣΗ» ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ

Του Αντωνίου Αντωνάκου
Καθηγητού - Φιλόλογου
Ιστορικού - Συγγραφέως

Τα τελευταία χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες μιας νέας «άψογης στάσης» απέναντι στους εξ ανατολών γείτονες. Το τίμημα είναι η εξασφάλιση τής πολυπόθητης ειρήνης στον χώρο του Αιγαίου και η ευημερία των πολιτών στις δύο πλευρές του.
Η ορολογία «άψογη στάση» χαρακτήριζε ειρωνικά την στάση τής ελληνικής κυβερνήσεως του Γ. Θεοτόκη η....
οποία υπηρετούσε το δόγμα ότι «η Ελλάς δεν αποδέχεται την ένωση της
Κρήτης χωρίς την σύμφωνη γνώμη τής Τουρκίας και των Δυνάμεων», φοβούμενη προφανώς την οργή τής Τουρκίας και παρά το γεγονός ότι η Κρητική Επανάσταση είχε γίνει με αυτό ακριβώς το κυρίαρχο αίτημα! Βέβαια αυτή η "άψογη στάση", αν και υπήρξε απόρροια και των τραυματικών εμπειριών τού ατυχούς πολέμου του 1897, ήταν από τις βασικές αιτίες της επανάστασης στο Γουδί, η οποία ακολούθησε το 1909.
Η επιδίωξη της ειρήνης, σήμερα, μας βρίσκει πιστεύω όλους σύμφωνους, λαό και πολιτική ηγεσία, εφ’ όσον αυτή θα διασφαλίσει την πρόοδο των πολιτών και την εξέλιξη των κρατών. Οι ενστάσεις που παρουσιάζονται είναι όμως σχετικές με τον τρόπο που αυτή διασφαλίζεται και με την έντιμη τήρηση των όρων που την καθιερώνουν.
Για παράδειγμα η γείτων και «φίλη» Τουρκία έχει υπογράψει διάφορες συνθήκες ειρήνης με την Ελλάδα, με σημαντικώτερη, για τον 20ο αιώνα, την συνθήκη της Λωζάννης του 1923. Η προαναφερθείσα συνθήκη έχει πολλούς σημαντικούς όρους, οι οποίοι καθορίζουν το πλαίσιο συνεργασίας των δύο χωρών και διαβίωσης των ετερογενών πληθυσμών της κάθε μιας.
Η συνθήκη όμως αυτή, ενώ έχει τηρηθεί από πλευράς της Ελλάδος, έχει καταστρατηγηθεί και παραβιασθεί δεκάδες φορές από πλευράς της Τουρκίας.
Σημαντικές εκφάνσεις αλλά και συνέχεια αυτών των παραβιάσεων και όχι μόνον, αποτελούν η νύχτα των Σεπτεμβριανών του 1955, όπου εξεδιώχθη ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως, το κλείσιμο της θεολογικής σχολής της Χάλκης, η ερήμωση της Ίμβρου και της Τενέδου, η χρησιμοποίηση αρχαίων θεάτρων και χριστιανικών ναών ως χώρων διασκέδασης, η αμφισβήτηση της υφαλοκρηπίδας των ελληνικών νησιών και του εναέριου χώρου της Ελλάδος, η αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας μας επί χιλιάδων ελληνικών βραχονησίδων, χαρακτηριζομένων ως γκρίζων περιοχών, με αποτέλεσμα την κρίση των Ιμίων και τον θάνατο των τριών ηρωϊκών αξιωματικών κ.λπ., χωρίς να παραβλέπουμε βεβαίως και άλλες εις βάρος της Ελλάδος ενέργειες από πλευράς Τουρκίας, όπως για παράδειγμα την τραγωδία και το αιματοκύλισμα της Κύπρου.
Από την άλλη πλευρά η πολιτική του «δεν διεκδικούμε τίποτα», είχε ως άμεσα αποτελέσματα την ανοχή των συνεχών και καθημερινών παραβιάσεων τού εθνικού εναερίου χώρου μας, την επίσημη αναγνώριση των Στενών τού Βοσπόρου ως τουρκικών στενών από τον ίδιο τον τότε υπουργό εξωτερικών της Ελλάδος και νυν πρωθυπουργό, την υποστήριξη της εντάξεως της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (και μάλιστα χωρίς κανένα αντάλλαγμα), την παραχώρηση αεροδιαδρόμων στα πολεμικά και όχι μόνο