Πως θα κερδίσουμε τη μάχη των αγωγών φυσικού αερίου

Σύντομα, η κοινοπραξία Σαχ Ντενίζ (SD) πρόκειται να επιλέξει τον αγωγό που θα μεταφέρει στην Ευρώπη τα 10 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου από τη δεύτερη φάση ανάπτυξης του κοιτάσματος Σαχ Ντενίζ στο Αζερμπαϊτζάν. Πρόκειται για μία κρίσιμη απόφαση που θα διαμορφώσει τη θέση της....
χώρας μας στον ενεργειακό και γεωστρατηγικό χάρτη της Ευρώπης και της ευρύτερης περιοχής.

Σημείο καμπής θα αποτελέσει η 1η Οκτωβρίου 2011, ημερομηνία κατά την οποία οι προτεινόμενοι αγωγοί - ITGI, TAP, Ναμπούκο - θα καταθέσουν επίσημα στο κονσόρτσιουμ του Σαχ Ντενίζ τους φακέλους με τις προσφορές τους.

Τη μάχη των αγωγών η Ελλάδα θα την κερδίσει εάν η κοινοπραξία SD επιλέξει έναν από τους δύο αγωγούς που διέρχονται από την ελληνική επικράτεια, δηλαδή τους αγωγούς ITGI (Τουρκία - Ελλάδα - Ιταλία) και TAP (Τουρκία-Ελλάδα-Αλβανία-Ιταλία). Την ελληνική υποψηφιότητα, όμως, «απειλεί» ο Ναμπούκο, ο οποίος χαίρει της υποστήριξης ισχυρών ενεργειακών παικτών που τον προωθούν επίμονα στα κέντρα λήψης αποφάσεων αλλά δεν περνά από τη χώρα μας (Τουρκία - Βουλγαρία - Ρουμανία - Ουγγαρία - Αυστρία).

Υπενθυμίζεται ότι η κοινοπραξία Ναμπούκο περιλαμβάνει την τουρκική Botas, την Bulgargaz, τη MOL (Ουγγαρία), την Transgaz (Ρουμανία), την αυστριακή OMV, ενώ στο σχήμα προστέθηκε αργότερα η γερμανική RWE.

Η εξασφάλιση της όδευσης αγωγών φυσικού αερίου από το ελληνικό έδαφος είναι μείζονος σημασίας για την ενίσχυση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρα μας. Αν και επισήμως προτάσσεται ότι η απόφαση θα ληφθεί βάσει αμιγώς εμπορικών-οικονομικών κριτηρίων, τα διακυβεύματα είναι τεράστια και οι πολιτικές πιέσεις για την επιλογή του Nαμπούκο αυξάνονται όσο τα χρονικά περιθώρια στενεύουν. Από την άλλη πλευρά, όμως, οι αγωγοί TAP και ITGI διαθέτουν πλεονεκτήματα που μπορούν να ενισχύσουν τη διαπραγματευτική δύναμη της Ελλάδας, στην επιχειρηματολογία της για την αναβάθμισή της σε ενεργειακό κόμβο και «διάδρομο ενέργειας».

Ο ΝΟΤΙΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ
Η κρίση που ξέσπασε μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας τον Ιανουάριο του 2009 σήμανε για άλλη μία φορά τον συναγερμό στην Ευρώπη για την ανάγκη απεξάρτησης από τα ενεργειακά κοιτάσματα της Ρωσίας και το μονοπώλιο της Gazprom. Πιο πρόσφατα, το ζήτημα της ενεργειακής ασφάλειας της Ευρώπης επανέφεραν στο προσκήνιο οι εξεγέρσεις στη Βόρεια Αφρική και τα προβλήματα τροφοδότησης από τη Λιβύη.

Σήμερα, ο εφοδιασμός της ΕΕ με φυσικό αέριο επιτυγχάνεται μέσω τριών επονομαζόμενων «διαδρόμων», του βόρειου από τη Νορβηγία, του ανατολικού από τη Ρωσία και του μεσογειακού από την Αφρική, καθώς και με μεταφορά LNG. Αποβλέποντας στη διαφοροποίηση των πηγών τροφοδοσίας της και στη διασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού της η ΕΕ έχει αναγάγει σε στρατηγική προτεραιότητα έναν τέταρτο διάδρομο, τον νότιο, που θα μεταφέρει στην Ευρώπη φυσικό αέριο από την Κασπία Θάλασσα, την Κεντρική Ασία και τη Μέση Ανατολή.

Τη ραχοκοκαλιά του νοτίου διάδρομου θα αποτελέσει ο αγωγός που θα επ