ΠΟΥ ΠΑΜΕ;

13:25 16/2/2011 - Πηγή: Ksipnistere
Ειμαι ενας ανθρωπος 28 ετων.ντρεπομαι και θλιβομαι σε μεγαλο βαθμο για την ποιοτητα ζωης που εχω.γαι τις καταστασεις που πρεπει να αντιμετωπιζω καθε μερα και τους τροπους που πρεπει να βρισκω για να επιβιωνω σε τουτη τη κοινωνια.δεν υπαρχει
παιδεια απο τον μικροτερο εως τον μεγαλητερο.απο τον ποιο αμαθη μεχρι τον ποιο σοφο.υπαρχουν βεβαια μερικοι καλοι και σωστοι που λενε σοφα αλλα χανονται μεσα στην....
πλειοψηφια.
Γιατι εχουμε γινει ετσι;θυμαμαι οταν ημουν μικρος και επεζα στην αλανα ποσο ομορφα ητανε.οχι γιατι δεν ειχα ανχος και υποχρεωσεις και γιατι ζουσα σε εναν κοσμο μονο με παιχνιδι οπως θα προτεξουν να πουν πολοι αλλα γιατι οταν η μπαλα εφευγε στο κατω στενο πηγαινα να την παρω χωρις τον φοβο μηπως και με κλεψουν.γιατι εβγενε η μητερα μου στο μπαλκονι και με εστελνε στο μπακαλη να παρω κατι που της ελειπε και εγω χαιρομουν που με στελνει τοσο μακρυα μονο μου.ενιωθα υπευθηνος αντιθετα με τωρα που νιωθω σαν αστυφυλακας του παιδιου μου.(που δεν εχω ακομα παιδια αλλα εχ
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>
Keywords
παμε, ανθρωπος, ετων, ποιοτητα, ζωης, κοινωνια, υπαρχει, γινει, ομορφα, παιχνιδι, μητερα, παιδια, Ημέρα της μητέρας, κοινωνια, μητερα, ανθρωπος, γινει, υπαρχει, ετων, ζωης, παιδια, ποιοτητα, ομορφα, παιχνιδι
Τυχαία Θέματα
ποκερ, τεγοπουλου, fix you, κωτσιος
iNews > Blogs > Ksipnistere