Σήμερα ο εχθρός είναι ο νεοφιλελευθερισμός.

Γράφει ο Κλεισθένης.

Παρακολουθώντας τα όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σ' ολόκληρο τον κόσμο μας διακατέχει ο φόβος του αύριο. Μερικοί σιγοψυθιρίζουν ότι οι μεγάλες κρίσεις φέρνουν πόλεμο. Εύχομαι να μην επαληθευτούν.
Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί και να διαπιστώσει το
τι φταίει χωρίς να είναι ειδήμων.
Όλοι ξέρουμε ότι η παραγωγή αγαθών δημιουργεί πλούτο. Το εμπόριο διακινεί τα παραγόμενα αγαθά και οι....
υπηρεσίες διευκολύνουν την κοινωνία.
Οι τράπεζες συγκεντρώνουν τις αποταμιεύσεις των πολιτών και δανείζοντας πολίτες και επιχειρήσεις επιταχύνουν την ανάπτυξη.
Το χρηματιστήριο χρηματοδοτεί τις εισηγμένες σ' αυτό επιχειρήσεις δίνοντάς τους κεφάλαια για την ανάπτυξή τους.
Το καλώς εννοούμενο κράτος κάνει τις απαραίτητες παρεμβάσεις για την εύρυθμη λειτουργία όλων των παραπάνω.
Το δημοκρατικό πολίτευμα αποτέλεσε εγγύηση για την ομαλή πορεία των κοινωνιών τις τελευταίες εκατονταετίες.
Όλα όσα ανέφερα ίσχυαν πριν αναλάβει τα ηνία στον κόσμο ο νεοφιλελευθερισμός.
Όλα όσα προανέφερα ακυρώθηκαν απ' την αγορολαγνεία. Όλα θα τα ρυθμίσουν οι αγορές. Οι αγορές έχουν την δυνατότητα της αυτορύθμισης κτλ.
Ποιες όμως είναι οι περιβόητες και θεοποιημένες αγορές;
Στο εσωτερικό ενός κράτους είναι οι κατέχοντες τα μέσα παραγωγής, οι μεγαλέμποροι, οι τραπεζίτες, τα μονοπώλια, οι πολυεθνικές κτλ.
Οι νεοφιλελεύθεροι υποστηρίζουν ότι ο υγιής ανταγωνισμός θα εξισορροπεί τις τιμές προς όφελος των καταναλωτών.
Τι όμως έγινε; Η ενδοσυνεννόηση κατεχόντων διαμόρφωνε τις τιμές σε επίπεδα κερδοσκοπικά. Ο αριθμός των εχόντων είναι μικρός και η ενδοσυνεννόηση εύκολη. Οι πολυεθνικές με υπερ-υποτιμολογήσεις αποκτούσαν τεράστια κέρδη.
Οι τράπεζες έδρασαν ανεξέλεγκτα δανείζοντας όποιον ζητούσε δάνειο αδιαφορώντας για την δυνατότητα του δανειολήπτη να το αποπληρώσει αφού τα περίφημα golden boys έπαιρναν τα bonus για κάθε σύναψη δανείου.
Οι έχοντες τα μέσα παραγωγής πίεζαν για μείωση του εργατικού κόστους χάριν της αύξησης της ανταγωνιστικότητας.
Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο.
Οι κυβερνήσεις υπέκυψαν στις απαιτήσεις παραιτούμενες της δυνατότητας ελέγχου και παρέμβασης.
Στο εξωτερικό αγορές είναι οι πολύ μεγάλες τράπεζες και οι πολύ μεγάλες εταιρίες επενδύσεων που διαθέτουν τεράστια κεφάλαια. Η τοποθέτηση των μεγάλων αυτών κεφαλαίων δεν έγιναν σε παραγωγικές επενδύσεις αλλά δόθηκαν σαν δάνεια στα κράτη με τοκογλυφικά ενίοτε επιτόκια. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι τα κεφάλαια αυτά δεν αντιπροσωπεύουν αξίες αγαθών αλλά είναι λογιστικά, τα δε χρέη των κρατών είναι αστρονομικού μεγέθους.
Τα τελευταία χρόνια μια σειρά παγκόσμιων αποφάσεων λειτούργησαν καταστροφικά για σχεδόν όλες τις χώρες του πλανήτη.
Η απελευθέρωση διακίνησης κεφαλαίων, η συμφωνία για το παγκόσμιο εμπόριο και η κατάργηση του προστατευτισμού των εγχώριων παραγωγών που είχαν οι αδύνατες οικονομικά χώρες έφερε την καταστροφή. Η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων έστειλε τα κεφάλαια στην ασφάλεια τ