Σήμερα σκότωσα ένα μετανάστη

Γράφει ο Σπύρος Σταύρου.
Πριν λίγες μέρες είχα επισκεφθεί τους παππούδες μου. Τους χαίρομαι γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν το μυαλό τους δουλεύει. Θυμούνται και σκέφτονται.
Στην αρχή μίλησα με τον παππού μου. Χρόνια δίπλα στα κόμματα ο παππούς. Αριστερός, προς ΠΑΣΟΚ μεριά. Συνδικαλιστής με τους οικοδόμους. Φωνές, διαδηλώσεις, το δίκιο του εργάτη πάνω απ'ολα. Έχει φάει πολύ ξύλο για τα πιστεύω του και τους....
αγώνες του. Αλλά αυτός εκεί, στα πιστεύω του. Μέχρι σήμερα. Ή μάλλον όχι μέχρι σήμερα. Τους βαρέθηκε εδώ και χρόνια. Όπως σας είπα και πριν, μπορεί ο παππούς να έχει περάσει τα 80, τα έχει όμως 400. Δεν τους ψηφίζει εδώ και χρόνια, δεν μένει κολλημένος στα παλιά.
Από την τηλεόραση ακούστηκε ένα θέμα για την Χρυσή Αυγή και η κουβέντα πήγε εκεί. "Ποια Χρυσή Αυγή" αναφώνησε ο παππούς. " Αυτοί είναι όλοι οι γιοι των μπάτσων και των αγροφυλάκων, τους έζησα από κοντά όλους αυτούς". Και κάπου εκεί άρχισαν οι ιστορίες από το παρελθόν. Πολλές για να σας τις πω, με ακόμα περισσότερες λεπτομέρεις για να τις θυμάμαι όλες.
Και λίγο μετά κουβέντα με την γιαγιά στην κουζίνα. Δίπλα στα καλούδια που μας φτιάχνει κάθε φορά που πηγαίνουμε... Η κουβέντα δεν ήταν πολιτική, αλλά στο μυαλό μου ήταν πιο επίκαιρη παρά ποτέ. Ρώτησα την γιαγιά πως γνώρισε τον παππού, ούτε που ξέρω πως μου ήρθε.
Η γιαγιά μου έφυγε από το την Σάμο στα 13 της και ήρθε στην Ελλάδα. Ρίζες από Μικρά Ασία, ήξεραν από ξενιτιά. Δούλευε εσωτερική σε ένα σπίτι.
Ο παππούς λίγο μεγαλύτερος, είχε φύγει κι αυτός από τα Γιάννενα σε μικρή ηλικία για να βρει δουλειά στην Αθήνα. Τότε δούλευε και κοιμόταν(!) σε μια οικοδομή πίσω από το σπίτι που δούλευε η γιαγιά μου.
"Το αφεντικό δεν μας άφηνε να βγαίνουμε να απλώνουμε ρούχα από την πίσω μεριά της ταράτσας για να μην μας βλέπει ο κόσμος, ήταν επικίνδυνες εποχές." είπε η γιαγιά. Πριν προλάβω να ρωτήσω "εκείνες οι εποχές δεν ήταν οι πια αθώες και γεμάτες ασφάλεια;", σαν να διάβασε την σκέψη μου, απάντησε στην απορία μου..."Ήμασταν μετά τον εμφύλιο. Είχε κατέβει από τα χωριά, κάθε καρυδιάς καρύδι.Φοβόσουν να κυκλοφορήσεις...Μετανάστες μέσα στην ίδια μας την χώρα!"

Κάπου εκεί εγώ θυμήθηκα την συζήτηση που είχα κάνει λίγο πριν με τον παππού. Και αναρωτήθηκα. Μια χώρα που έχει ζήσει εσωτερική μετανάστευση μετά των εμφύλιο, που έχει δει μετανάστες να φεύγουν σε Γερμανία, Αυστραλία και σε κάθε γωνιά του πλανήτη, μια χώρα που ξέρει τι πάει να πει πρόσφυγας (Μικρά Ασία), πως μπορεί να έχει τόσους ρατσιστές;
Νομίζετε ότι όλοι αυτοί ήρθαν στην Ελλάδα για να κλέψουν; Δεν είναι μετανάστες, πρόσφυγες είναι! Ήρθαν γιατί είχαν πόλεμο,γιατί πέθαιναν από την πείνα, πάντως δεν ήρθαν επειδή έτσι τους ήρθε! Δεν τα έχουμε ζήσει εμείς όλοι αυτά;! Δεν λέω ότι είναι όλοι άγιοι, αλλά σίγουρα δεν είναι όλοι κακοί. Α, και για να μην νομίζετε ότι ήρθαν να διαλύσουν την ωραία μας την χώρα, οι περισσότεροι έρχονται στην Ελλάδα για να πάνε Πάτρα και να περάσουν στην Ιταλία. Και έτσι να μπουν στην Ευρώπη και να φτάσουν σε χώρες όπως η