Στόχος της παγκόμιας οικονομικής ελίτ, η χρεοκοπία της ΕΚΤ. Παπαδήμος και Μόντι απλοί εκτελεστές.

Γράφει ο Αδαμάντινος

Από τον Οκτώβρη του 2009 είχα προβλέψει την επερχόμενη χρεοκοπία της χώρας. Το μεγάλο πρόβλημα της έλλειψης ανταγωνιστηκότητας που δεν ελήφθη υπόψη κατά την είδοδό της στην ΕΕ μέχρι σήμερα μπορεί να επιλυθεί με τρία βασικά εργαλεία, τη διόρθωση των δημοσιονομικών, την μεταφορά τεχνολογίας και την καλύτερη Παιδεία. Η ενίσχυση του κοινωνικού ιστού μέσω κοινής θρησκείας, εθνικών στόχων κλπ πάντα βοηθά στη βελτιστοποίηση των αποτελεσμάτων προς την
.... κατεύθυνση αυτή.

Το 2009 η Ελλάδα διαπίστωσε ξαφνικά τα προβλήματά της. Αυτό προφανώς ήταν υποβολιμιαίο εκ των έξω. Η ΕΛΣΤΑΤ θα μπορούσε με μια συμφωνία κυρίων να μην φτάσει τα πράγματα εδώ που έφτασαν. Η επιλογή ανθρώπων στις θέσεις-κλειδιά της Ελληνικής οικονομίας και παραγωγής από τις τάξεις των υπαλλήκων της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ επιτάχυνε τις διαδικασίες μεγέθυνσης του οικονομικού προβλήματος της χώρας. Η κυβέρνηση ΓΑΠ ενσυνείδητα επιτάχυνε την υπερχρέωση της χώρας, την οδήγησε στο ΔΝΤ και έφερε την Τρόικα στην Ελλάδα.

Το να μείνει κανείς στην Ευρωζώνη ή όχι, έχει να κάνει βασικά με την επίλυση του προβλήματος της ανταγωνιστηκότητας ή μάλλον της διαφοράς ανταγωνιστηκότητας ανάμεσα στα κράτη μέλη. Η “ανάτπυξη” με δανεικά από όσες κυβερνήσεις πέρασαν, η συνεχής αποβιομηχάνηση, η επιμονή της ανακύκλωσης του χρήματος μέσα απο την ανάπτυξη και μεταπώληση υπηρεσιών, η μη δημιουργία υποδομών π.χ. ενός πετροχημικου εργοστασίου αξιώσεων, η ακριβή τιμή της ενέργειας κλπ, η εμμονή στην ασύμμετρη ανάπτυξη της οικονομίας π.χ. μόνο τουρισμός, η άνιση φορολογία, η κακή απονομή της δικαιοσύνης, η συνεχής αλλαγή των Νόμων της Παιδείας, ο αποπροσανατολισμός των ΑΕΙ απο την έρευνα που χρειαζόταν η χώρα, η παντελής έλλειψη έρευνας και ανάπτυξης στις επιχειρήσεις και τις βιοτεχνίες, η μη πλήρης απορρόφηση των ευρωπαικών προγραμμάτων ενίσχυσης της έρευνας και ανάτπυξης, η κακή αντίληψη και νοοτροπία, η επιβραβευση της ανοησίας και η επιβολή της αναξιοκρατίας, τα λάθος πρότυπα, οι λάθος επιλογές της πολιτείας, η μη επενδυτική πολιτική των τραπεζών, είναι παράγοντες που κατέστρεψαν την Ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Ο Οκτώβρης του 2009 ήταν ένα σταυροδρόμι, που η χώρα έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στην Ευρωζώνη που και αυτή χρειάζεται αλλαγές π.χ. κοινό Υπουργείο Οικονομικών και κοινό Υπουργείο Ανάτπυξης (όχι μόνο το πρώτο αλλά και τα δύο ταυτόχρονα) με σοβαρά και αξιόλογα στελέχη και στην επιστροφή στη δραχμή. Οταν μιλάω για επιστροφή στη δραχμή θεωρώ απαραίτητη και την ταυτόχρονη έξοδο της χώρας απο την Ευρωπαική Ενωση, διότι η φορολόγηση των εισαγομένων προιόντων είναι η μόνη άμεση λύση στο πρόβλημα έλλειψης ανταγωνιστηκότητας.
Το 2009 υπήρχαν λύσεις ακόμη και για παραμονή στο ευρώ. Δεν εφαρμόστηκε καμμία. Τα μνημόνια εξυπηρέτησαν και εξυπηρετούν μόνο την ενίσχυση των ιδιωτικών τραπεζών και την αποδυνάμωση των εθνικών τραπεζών μέσα απο ευρωμόλογα και διάφορους μηχανισμούς επιβράδυνσης ή μεταφοράς πλούτου απο τον δημόσιο τομέα