ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

ΣΧΟΛΕΙΟ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

Αν ταξιδέψει κάποιος στην επαρχία και περάσει μέσα από χωριά τα μάτια του ασυνείδητα θα ψάξουν να βρουν κάτι το ιδιαίτερο να δουν, κάτι που να σηματοδοτεί την ιστορία και την κουλτούρα του τόπου. Ένα από αυτά είναι και το σχολείο.
Όμορφα κτήρια ,πετρόκτιστα τα.....
πιο πολλά, με αυλές με δέντρα και λουλούδια. Αν είχαν μιλιά οι τοίχοι τους θα μας έλεγαν όλη την ιστορία του τόπου τους και της εκπαίδευσης στην πατρίδα μας. Τώρα όμως, το μόνο που μπορούμε να εισπράξουμε κοιτώντας τα είναι η ερήμωση, η μοναξιά και η εγκατάλειψη. Και με τις νέες συγχωνεύσεις των σχολικών μονάδων τα κτήρια αυτά θα πολλαπλασιαστούν.
ΣΧΟΛΕΙΟ, ΜΑΘΗΣΗΣ-ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ
Όπως γνωρίζουμε σήμερα η μάθηση δεν είναι μόνο μια διαδικασία μετάδοσης γνώσεων αλλά και μια επικοινωνιακή διαδικασία , πρωτίστως αλληλεπιδραστική, κοινωνική, ενεργώς βιωματική και εξελικτική. Μια μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση πρέπει να δημιουργεί συνθήκες ολόπλευρης κοινωνικής και ψυχολογικής ανάπτυξης για μαθητές και δασκάλους, με έμφαση όχι μόνο στην αφομοίωση της διδακτέας ύλης αλλά και στις σύγχρονες μαθητοκεντρικές μεθόδους και διαδικασίες, στο κλίμα, τις ουσιαστικά αναβαθμισμένες σχέσεις, τις ανοιχτές, συμμετοχικές δομές επικοινωνίας και σχολικής οργάνωσης.
ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΤΑΞΕΙΣ 20 ΜΑΘΗΤΩΝ
Ας αφαιρέσουμε όμως το συναίσθημα και ας δούμε πιο αντικειμενικά το ζήτημα των συγχωνεύσεων. Σήμερα με την κείμενη νομοθεσία (νόμος 1566/85) σκοπός του σχολείου είναι να βοηθήσει παιδιά και εφήβους να αναπτυχθούν σωματικά, συναισθηματικά, νοητικά και κοινωνικά μέσα στα πλαίσια των ευρύτερων στόχων της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ένα σχολείο με λίγα παιδιά δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τους σκοπούς που οφείλει σύμφωνα με την παρεχόμενη εκπαίδευση σε αυτό. Δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθούν κοινωνικοσυναισθηματικά τα 6,8 ή 10 παιδιά σ ένα Νηπιαγωγείο ή Δημοτικό Σχολείο και κυρίως να πραγματοποιηθεί η ομαδοσυνεργατική και η μαθητοκεντρική διδασκαλία.

ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ
Όπως γνωρίζουμε σήμερα η μάθηση δεν είναι μόνο μια διαδικασία μετάδοσης
Ο δάσκαλος , ως εκπαιδευτικός παράγοντας, σ’ ένα σχολείο με λίγα παιδιά δεν έχει τη δυνατότητα να αναπτύσσει δημιουργικές πρωτοβουλίες και να συμβάλλει περισσότερο στη παραγωγή της γνώσης από τους μαθητές και από τον ίδιο, με προωθημένες διαδικασίες ή επίπεδα μάθησης και δράσης. Απουσιάζει η αλληλεπίδραση, η ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών που συμβάλλουν στην απόκτηση γνώσεων τόσο από τους μαθητές όσο και για τους εκπαιδευτικούς.
ΣΧΟΛΕΙΟ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
Ένας εκπαιδευτικός μόνος σε μια σχολική μονάδα βιώνει τη μοναξιά, την απομόνωση (που μόνο κατάθλιψη μπορεί να προκαλέσει), δεν έχει τη δυνατότητα να έρθει σε άμεση επαφή με συναδέλφους του (ειδικά αν δεν μετακινείται από τον τόπο του σχολείου), μακριά από πηγές που μπορεί να αντλήσει τις απαιτούμενες γνώσεις για την επιστήμη του ( συνέδρια ,επιμορφωτικά σεμινάρια, πανεπιστήμια, βιβλιοπωλεία κ.α.