Συναίνεση μπορεί να υπάρξει με τον λαό στην εξέδρα;

Το καινούργιο παιχνιδάκι τους το βάφτισαν: Συναίνεση! «Άμα δεν υπάρξει συναίνεση», μας λέει την μια μέρα ο αρμόδιος επίτροπος της Ε.Ε. κ. Όλι Ρεν, ξέρετε αυτός που ο λόγος του κυλάει πάνω σε τετράγωνες ρόδες, «δεν παίρνετε την επόμενη δόση». Υπερήφανη η απάντηση του εγχώριου ωριμάζοντος φρούτου: Όλα κι όλα! Το παιχνίδι της συναίνεσης ελέγχεται από το Σύνταγμά μας (πως λέμε: από την ΕΠΟ που έχει το....
αυτοδιοίκητο, έτσι ένα πράμα!) και οι ομάδες μας Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση δεν χρειάζονται να τους την λέν ξένοι διαιτητές!
Κάτω οι τόνοι την άλλη μέρα ο Όλι Ρεν ! Σαν παλιός έμπειρος ποδοσφαιριστής σου λέει: μη το παρατραβάμε και πέσουν βροχή οι κόκκινες κάρτες. Γιατί οι κίτρινες κάρτες, για την αντικοινωνική συμπεριφορά των χαρτογιακάδων της Ε.Ε. απέναντι στους λαούς της περιφέρειας, άρχισαν ήδη να πέφτουν στις πλατείες της Ισπανίας και της Πορτογαλίας..
Αλλά ας μείνουμε στο παιχνίδι Συναίνεση. Πρώτα πρώτα, τι είδους συναίνεση; Σαν αυτήν που ζήτησε ο Κ. Καραμανλής πριν δύο χρόνια, σε κατ΄ιδίαν συνάντηση του με τον ΓΑΠ, προκειμένου να πάρει σκληρά μέτρα όσο ακόμα τα spread ήταν χαμηλά; Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του κ. Λιακόπουλου στα ΝΕΑ με τίτλο «Μήπως είχε δίκιο ο Καραμανλής;» ο ΓΑΠ αρνήθηκε να βάλει πλάτη γιατί, όπως του δήλωσε, ήθελε αυτός την μπάλα, μιας και το κόμμα του είχε σχέδιο και ήταν βέβαιος ότι θα σκοράριζε ο ίδιος προσωπικά! Σιγά να μην άφηνε τον μαρμαρωμένο πάνω στο play station πρωθυπουργό να του πάρει την δόξα από το στόμα!
Με δυσκολία γλυτώνει το εγκεφαλικό ο συνταξιούχος που μαθαίνει ότι του κλέψανε την συνταξη για να παίξουν το παιχνιδάκι τους.
Φορτισμένος από την έλλειψη fair play έρχεται τώρα το εγχώριο ωριμάζον φρούτο και λέει: Τι λέτε ρε παλληκάρια; Συναίνεση σε λάθος συνταγή;
Βέβαια δεν μας λέει γιατί ό προκάτοχός του εφ’όσον γνώριζε την κρισιμότητα της κατάστασης δεν ανέλαβε το πολιτικό κόστος να προχωρήσει μόνος στην λήψη μέτρων. Αν μη τι άλλο θα του αναγνωρίζαμε ότι έπεσε μαχόμενος. Άσε, που αν έβγαινε κι έλεγε στον λαό όλη τη αλήθεια και ζητούσε την γνώμη του με ένα δημοψήφισμα για την οικονομικές επιλογές που είχε μπροστά του, το πιθανότερο είναι ότι θα ήταν αυτός καλά κι εμείς καλύτερα.
Αλλά είπαμε, οι Οικογένειες το παιχνίδι το θεωρούν δική τους υπόθεση. Που να πάει το μυαλό τους στην συμμετοχή του λαού σε αποφάσεις που αφορούν το μέλλον του;
Έτσι ο ολίγιστος, κατά Γιανναρά ΓΑΠ, μας παρέδωσε «υπόγεια» συνεννοημένος με τον Στρος Καν στο ΔΝΤ, πήρε το μπράβο του από την μαμά του που έγινε πρωθυπουργός όπως ό μπαμπάς και με το κανό του άρχισε την κωπηλασία προς ανώτερες διακρίσεις..
Καλά αυτός που του έγραψε να μας διαβάσει μέσα στη Βουλή ότι αν αποτύχει το Μνημόνιο «θα μας πάρουν με τις πέτρες» δεν είχε ενημερώσει αυτό του παιδί να προσέχει που βάζει την υπογραφή του; Μέχρι και ο Πρετεντέρης διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι είχε προβλέψει μαζί με άλλους πολλούς την «αποτυχία του λεγόμενου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής». Από τις τόσες δεκάδες ακριβοπληρωμένω