Συνασπισμός ‘Ανεξάρτητοι Έλληνες’, ‘Δρόμος Ελλήνων’, ‘Εθνεγερσία’ και ‘ΕΠαΜ’, αλλά με χωρίς ‘Βούδα’

Είναι πολύ κατανοητό το γιατί ο Δημήτρης Καζάκης καθυστερεί με την πολιτική σύμπραξη των πραγματικά αντιμνημονιακών κινημάτων σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο. Διότι δεν θέλει ο Καζάκης να παίζει τον ‘Βούδα’ του ΕΠαΜ, ενός Βούδα που στερεί την ελευθερία και τις πραγματικές πολιτικές επιλογές στα μέλη ενός πατριωτικού μετώπου, όπου είναι και ο ίδιος μέλος, έστω και αν είναι ένα ιδρυτικό μέλος.

Ο άνθρωπος που ....
μίλησε στο πρώτο Συνέδριο του ΕΠαΜ (6-8 Απριλίου 2012), συγκεκριμένα γιά την πολιτική σύμπραξη του πραγματικά ελληνικού μας κόσμου σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο, είναι ο Δημήτρης Κυπριώτης, Στρατηγός ε.α. Αυτός μάλλον είναι, και όχι ο Δημήτρης Καζάκης, υπέυθυνος μέσα στο ΕΠαΜ, με τον οποίο πρέπει να έχει επαφή ο επίσης Στρατηγός ε.α. Γεώργιος Αϋφαντής, του πολιτικού φορέα ‘Εθνεγερσία’.

Χαίρομαι που γνωρίζεις ήδη γιά την Κυριακάτικη εφημερίδα ‘το χωνί’, το οποίο, από ό,τι με πληροφορούν, έχει φιλοξενίσει και κάποιο δικό μου άρθρο. Χαίρομαι επίσης πάρα πολύ με την πρόταση γιά τις θεσμικές ρήτρες που προωθεί ο πολιτικός φορέας ‘Εθνεγερσία’ [1]. Η θεωρητική αιτιολόγηση γιά έναν σύγχρονο ‘Αγορανομικό Κώδικα’, όπως και γιά το να θεσπίσουμε, μέσω δημοψηφίσματος, ένα ανώτατο πλαφόν πλούτου κατ’ άτομον και κατ’ επιχείρηση, μπορούν εύκολα να βρεθούν μέσα στην επιστημονική έρευνα του Δρ. Αναστασίου Δ. Καραγιάννη, με τίτλο: “Αρχαιοελληνική Πρωτοπορία στα Οικονομικά” (Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα, Ελλάς, 2007: http://www.protoporia.gr/product_info.php?products_id=299979).

Σχετικά δε με την θέσπιση μίας εταιρίας δημοσίου δικαίου, με τίτλο: ‘Επικαρπία Ελλάς’, μου θυμίζει τούτη πολύ τις θεσμικές ρήτρες του Λυκούργου στην Σπάρτη και του Σόλωνος στην Αθήνα. Θα ήθελα όμως φιλικότατα να προτείνω μία τροπολογία πάνω στην θεσμική τούτη ρήτρα, ώστε οι μετοχές της εταιρίας ‘Επικαρπία Ελλάς’ να μην μπορούν ούτε ποτέ να πουληθούν ούτε ποτέ να μεταβιβαστούν.

Οι προτεινόμενες όμως τούτες θεσμικές ρήτρες από τον πολιτικό φορέα ‘Εθνεγερσία’ συνάδουν και με το πνεύμα και με το γράμμα πολλών από τα πολιτικά προτάγματα πολλών άλλων –εκτός βουλής και εκτός της νυν πολιτικής τάξης– πραγματικών –και όχι μόνον φιλολογικά– αντιμνημονιακών πολιτικων κινημάτων και πατριωτικών μετώπων. Αυτό είναι πολύ θετικό, αλλά όλα τα –εκτός βουλής και εκτός της νυν πολιτικής τάξης– πραγματικά (όχι μόνον φιλολογικά) αντιμνημονιακά πολιτικά κινήματα και πατριωτικά μέτωπα, αν θέλουν να λέγονται έτσι, θα πρέπει να βρουν το θάρρος και την πολιτική βούληση να συνομολογήσουν και να συνυπογράψουν, πέραν από τους συνήθεις συναισθηματικούς αφορισμούς και δαιμονοποιήσεις, μία δέσμη εφικτών πολιτικών μέτρων και προτάσεων, γιά να βγούμε ως ένας λαός, ως ένα έθος και ένα έθνος, και ως μία κοινωνία από την πολιτικο-κοινωνικο-οικονομική μας κρίση και να επαναπροσδιορίσουμε μόνες και μόνοι μας τον ρόλο μας ως ‘όμοιοι οπλίτες-πολίτες’.

Κανείς δεν περισσεύει στην προσπάθεια τούτη. Δεν έχει σημασία εάν, π.χ., ο ‘Δρόμος Ελλήνων’ διασπάστηκε από την ‘Εθνεγερσία’ ή και τού