Τα φτηνά μικροπολιτικά κόλπα του ΓΑΠ χρησιμοποιεί ο Παπαδήμος - Πως «στήθηκε» το Βατοπέδι

του Αριστοτέλη Βασιλάκη
H «σύλληψη» του ηγούμενου Εφραίμ την παραμονή των Χριστουγέννων και η απόλυτη επαναφορά στο προσκήνιο της υπόθεσης του Βατοπεδίου, δείχνει ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν είναι τίποτε άλλο από μια κυβέρνηση Παπανδρέου, χωρίς τον Παπανδρέου. Τα ίδια φτηνά επικοινωνιακά τρυκ χρησιμοποιούσε ο Γιώργος για να.....
αποπροσανατολίσει, τα ίδια ακριβώς κόλπα συνεχίζει να χρησιμοποιεί και ο σοβαρός υποτίθεται τεχνοκράτης Λουκάς Παπαδήμος. Η υπόθεση του Βατοπεδίου είναι πολύ σημαντική για να γίνεται παιχνίδι στα χέρια μιας κυβέρνησης, η οποία θέλει να δημιουργήσει επικοινωνιακούς αντιπερισπασμούς για να επιβάλλει στην κοινωνία «και άλλα» βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Είναι ένα θέμα που συνδέεται άμεσα με αυτή καθεαυτή την ύπαρξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η επιβίωση του οποίου αποτελεί ζήτημα Εθνικής σημασίας που απασχολεί δεκαετίες την Ελλάδα.

Το πρόβλημα ξεκινά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και την τύχη του. Οικουμενικό για όλους τους Ορθόδοξους του κόσμου. Όχι για τους Τούρκους. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Πατριαρχείο στην Πόλη είναι γνωστό: Δεν αναγνωρίζεται από το τουρκικό κράτος η οικουμενικότητά του, θεωρείται ένα ίδρυμα που απευθύνεται σε ορθόδοξους Τούρκους, και ως εκ τούτου οι ιεράρχες του πρέπει να είναι Τούρκοι υπήκοοι. Η θέση αυτή της Τουρκίας παραβιάζει τη συνθήκη της Λωζάννης και στερεί από την οικουμενική ορθοδοξία τη δυνατότητα να διαχειριστεί τα του οίκου της όπως θα έπρεπε. Γιατί, σε συνδυασμό με την εξάλειψη της πολίτικης ρωμιοσύνης και την κλειστή Σχολή της Χάλκης, που συστηματικά επεδίωξε η Τουρκία, δεν υπάρχει παραγωγή νέων ντόπιων στελεχών για το Πατριαρχείο, και είναι ορατός ο δι’ ασφυξίας θάνατός του.

Το πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι μετά τον θάνατο του Βαρθολομαίου, το Οικουμενικό Πατριαρχείο μένει «ορφανό» και ελογχεύει ο κίνδυνος να περάσει σε «ξένα χέρια». Οι προηγούμενες Ελληνικές κυβερνήσεις πολύ ορθώς ασχολήθηκαν επισταμένα με το θέμα, δημιουργώντας μια σειρά από εναλλακτικές λύσεις… Η τελευταία απόφαση που πάρθηκε ήταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην μετά Βαρθολομαίου εποχή να «περάσει στα χέρια» του Αγίου Όρους, είτε με έδρα στην Κωνσταντινούπολη, είτε να μεταφερθεί εκεί (στο Άγιο Όρος) σε περίπτωση ανάγκης. Μολονότι υφίσταται το «αγκάθι» του άβατου, η περίπτωση του Αγίου Όρους κρίνεται ως η καλύτερη και αυτό διότι έχει το αυτοδιοίκητο και ταυτόχρονα αποτελεί πνευματικό σημείο αναφοράς για τη χριστιανοσύνη.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ εκτίμησαν ορθά ότι η καλύτερη αντιπρόταση στη Ρωσία σε περίπτωση που διεκδικούσε για λογαριασμό της την μεταφορά σε αυτήν του Οικουμενικού Θρόνου ήταν το Άγιο Όρος.

Επελέγη από τη τότε Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μια μονή εγκαταλελειμμένη και ετοιμόρροπη και αποφασίσθηκε αυτή η μονή να ενισχυθεί άμεσα οικονομικά και με αξιόλογο προσωπικό μοναχών (με πολλούς μεταπτυχιακούς τίτλους). Η προσπάθεια ξεκίνησε μεθοδικά με ορίζοντα πενταετίας.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πρώτες ανταλλαγές