Θετικοί σε κυβέρνηση συνεργασίας μόνο εάν...

Του Φώτη Κουβέλη

H σημερινή συγκυρία

Καταψηφίσαμε το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και την δανειακή σύμβαση γιατί βυθίζουν την χώρα στην ύφεση και με μια σειρά μέτρων χωρίς τέλος, εξουθενώνουν τα λαϊκά στρώματα και τη μεσαία τάξη. Το όχι μας είναι ένα ευρωπαϊκό όχι.

Αθροίζεται με τα όχι ενός ευρύτατου φάσματος δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Αριστεράς – και όχι μόνο – που αντιτίθενται στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβάλλει η ευρωπαϊκή δεξιά, με αιχμή τους Μέρκελ – Σαρκοζί. Δεν είμαστε, λοιπόν, «ανάδελφο» κόμμα, η μισή Ευρώπη – και....
μάλιστα με αδιαμφισβήτητα διαπιστευτήρια ευρωπαϊσμού – με αυτές τις απόψεις ενεργοποιείται. Η σταθερή μας στάση απέναντι στην αντίληψη του μονόδρομου και της παθητικής αποδοχής των μέτρων ενισχύει και δεν αποδυναμώνει την θέση της χώρας στην ΕΕ και την ευρωζώνη και την ίδια στιγμή προστατεύει τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Ταυτοχρόνως, στο πολιτικό πεδίο αγωνιζόμαστε για τη διαμόρφωση της προοδευτικής εναλλακτικής πρότασης. Απαραίτητη προϋπόθεση και καταλύτης εξελίξεων είναι η ενίσχυση της ΔΗΜΑΡ. Ζητάμε τη μέγιστη εκλογική υποστήριξη ώστε ανάλογα με το συσχετισμό δυνάμεων και τη θέση που θα μας δώσει ο λαός στη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων, να διαδραματίσουμε ζωτικό ρόλο στην πορεία της χώρας.

Έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει ότι θα ανταποκριθούμε στην πρόκληση της συμμετοχής στην διακυβέρνηση της χώρας με δύο απαράβατες προϋποθέσεις: Δέσμευση σε κοινό πρόγραμμα, συμβατό με τις θέσεις μας και τις αξίες μας και φερέγγυα πρόσωπα για την υλοποίηση του.

Η αποτυχία της νέας συμφωνίας

Η αποτυχία της προηγούμενης συμφωνίας («μνημόνιο 1ο») και των μέτρων που επιβλήθηκαν ήταν ο κανόνας επί δυόμιση χρόνια. Αλλά αυτή την φορά το προαναγγέλλουν και οι ίδιοι οι δανειστές μας. Ο Σόιμπλε δήλωσε καθαρά στους Γερμανούς βουλευτές ότι « κατά πάσα πιθανότητα θα χρειαστεί και άλλο πακέτο για τους Έλληνες» και η Λαγκάρντ πρόσθεσε ότι « η Ελλάδα θα χρειαστεί μεγαλύτερη στήριξη» ενώ ο Γιούνκερ προανήγγειλε plan b για την περίπτωση της Ελλάδας.

Πόσο πιο καθαρά να μας το πουν για να γίνει αντιληπτό ότι τον Ιούνιο έρχεται νέα λαίλαπα μέτρων που θα πέσουν πάλι στις πλάτες μισθωτών και συνταξιούχων;

Μήπως, όμως, παρά ταύτα έπρεπε να ψηφίσουμε ναι για να αποτρέψουμε την άμεση χρεοκοπία ;

Αυτή η λογική ακολουθήθηκε επί δυόμιση χρόνια και δεν έχει τέλος, ούτε αποδείχθηκε αποτελεσματική. Εδράζεται σε μια πολιτική ατέρμονης λιτότητας, μια συνταγή γερμανικής ευρεσιτεχνίας, που δεν βυθίζει στην ύφεση μόνο την Ελλάδα αλλά απειλεί άμεσα και τη συνοχή της Ευρώπης. Σε αυτή την πολιτική εναντιώνεται η ευρωπαϊκή Αριστερά, με μια πολιτική στον αντίποδα της ακολουθουμένης.

Ο κορσές της λιτότητας αργά η γρήγορα θα χαλαρώσει, νέοι ευνοϊκότεροι συσχετισμοί θα προκύψουν στην Ευρώπη και η επαναδιαπραγμάτευση όρων της συμφωνίας - που μέχρι τότε βέβαια δεσμεύει την χώρα – θα είναι εφικτή. Με δεδομένο ότι άμεσα επίκεινται νέα μέτρα, οπ