Θητεία της φτώχειας!Οικογένειες δεν μπορούν να συντηρήσουν τους στρατιώτες τους!

Μια νέα πραγματικότητα καλούνται να διαχειριστούν οι στρατιωτικοί και ειδικά οι διοικητές μονάδων πρώτης γραμμής.Η εικόνα του “ατσίγαρου φαντάρου” ,που σε κάθε έξοδό του μέτραγε τα κέρματα για να δει αν του έφθαναν για να “πάρει ένα σουβλάκι” ,ήταν εικόνα που ξέραμε από τις ελληνικές ταινίες ,όπως η θρυλική “Λούφα και Παραλλαγή”.Τώρα αναβιώνει με τη μόνη αλλά και σημαντική διαφορά ότι τότε τις δεκαετίες του 60,του 70 αλλά και του 80 τα κέρματα ήταν....
δραχμές και τώρα,είναι ευρώ!

Αρκεί να αναφέρουμε ότι οι εθελοντές για ΕΛΔΥΚ έχουν τριπλασιαστεί το τελευταίο χρόνο. Η αιτία είναι προφανής. Τα περίπου 500 ευρώ που λαμβάνουν οι στρατιώτες είναι για πολλούς νέους το μοναδικό εισόδημα όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για τους γονείς τους!

Η οικονομική κρίση έχει αρχίσει και προκαλεί μεγάλο πρόβλημα σε πάρα πολλούς στρατεύσιμους,που προέρχονται από οικογένειες που και οι δύο γονείς είναι άνεργοι! Τα “κοινωνικά αιτήματα” στο ΓΕΣ για κάποια ευνοϊκή -δηλαδή φθηνή- μετάθεση κάθε μέρα πληθαίνουν.Αιτιολογία: “μακρόχρονη ανεργία και των δύο γονέων”.

Η θητεία ενός νέου ήταν ένα πολύ “ακριβό σπορ” για την ελληνική οικογένεια,πριν ξημερώσουν οι σκληρές μέρες του ΔΝΤ και της οικονομικής κατάρρευσης.

Οι “συντηρητικοί” κόστιζαν στη μέση οικογένεια περίπου 3.000 ευρώ για τους εννέα μήνες θητείας! Σ΄ αυτό το ποσό συνυπολογιζόταν τα πάντα.Από τα απαραίτητα “ψώνια” πριν παρουσιαστεί ο νεοσύλλεκτος -εσώρουχα,λουκέτα και άλλα χρήσιμα και απαραίτητα- μέχρι το κόστος πληρωμής των κινητών τηλεφώνων,το “χαρτζηλίκι” και βέβαια οι μετακινήσεις κατά τη διάρκεια των αδειών.

Η οικονομική κλίμακα αυξανόταν ανάλογα με την “ευχέρεια” και το “ψώνιο” κάθε οικογένειας και το κόστος θητείας ενός νεαρού μπορούσε να προσεγγίσει ακόμη και τις 5.500 ευρώ!

Όλα αυτά έχουν αλλάξει βιαίως λόγω της κρίσης και πλέον το πρόβλημα επιβίωσης ελληνικών οικογενειών “καθρεφτίζεται” και στον χώρο των ΕΔ.

Τα αιτήματα για μία μετάθεση κοντά “στο σπίτι” έχουν πολύ συχνά πλέον την δικαιολογία της ανεργίας των γονέων.Και το χειρότερο είναι ότι τώρα οι δικαιολογίες αυτές είναι αληθινές. Πολλά παιδιά που κατατάσσονται καταθέτουν σχετικά έγγραφα που αποδεικνύουν την δραματική οικονομική κατάσταση των οικογενειών τους και ζητούν “κατ΄ εξαίρεση” μεταθέσεις κοντά στον τόπο συμφερόντων τους,ώστε “στις εξόδους και τις άδειες,να βοηθάνε κάνοντας κάποια μεροκάματα σε πρόχειρες και περιστασιακές δουλειές”,όπως λένε στρατιωτικοί που ζουν πλέον το πρόβλημα εντός του στρατού.
Δυστυχώς τα αιτήματα αυτά δεν μπορούν ,τουλάχιστον προς το παρόν να γίνουν δεκτά και να ικανοποιηθούν.Κατανοητά μπορεί να γίνονται ,αλλά τα ποσοστά ικανοποίησής τους είναι εξαιρετικα χαμηλά,λόγω τραγικών ελλείψεων σε προσωπικό.Το χειρότερο είναι ότι το ποσοστό των στρατιωτών που αντιμετωπίζουν οικονομικά αδιέξοδα αυξάνεται ΕΣΣΟ με την ΕΣΣΟ.
Η μετάθεση στον τόπο καταγωγής-μετά την παραμεθόριο- δεν ικανοποιείται κυρίως για όσους κατάγονται από Θεσσαλία, Στερεά Ε