Τι συζητά για το αέριο ο Χριστόφιας;

Φαίνεται πως ο «κυρίαρχος λαός» πάντα τελευταίος θα πληροφορείται τα όσα τον αφορούν, και αφού έχουν ληφθεί οι αποφάσεις. Οι επιτήδειοι, πάντα θα βρίσκουν επικοινωνιακούς τρόπους, ώστε οι λαοί να υποχρεώνονται σε αποδοχή ακόμη και αυτών που τους βλάπτουν.
Χωρίς αμφιβολία, κάποια πράγματα λησμονεί ο κ. Χριστόφιας να μας τα εξηγήσει. Ή όταν επιχειρεί να το κάνει, δημιουργεί περισσότερα ερωτηματικά παρά τα απαντά. Ο λόγος για τον τρόπο μεταφοράς του αερίου από την Κύπρο στην......
Ευρώπη. Τα σενάρια που έχουν δημοσιοποιηθεί και το ένα αναιρεί το άλλο.
Πριν από λίγες μέρες ακόμη, πληροφορηθήκαμε ότι οι Ισραηλινοί ανταποκρίθηκαν θετικά στην πρόταση φορέα της ελληνικής πλευράς να κατασκευαστεί αγωγός από Κύπρο σε Κρήτη, από εκεί στην Πελοπόννησο με τελικό αποδέκτη τις ευρωπαϊκές χώρες. Στον ισραηλινό Τύπο όμως διάβασα, ότι αυτή η λύση είναι πολυέξοδη.
Οι Ισραηλινοί προτιμούν την υγροποίηση του αερίου (του κυπριακού φυσικά) στο νησί) και από εκεί να μεταφέρεται με πλοία. Κάποιο κώλυμα υπάρχει όμως, διότι η Noble Energy απαιτεί φυσικά να έχει υπό την κατοχή της τον Τερματικό Σταθμό Μεταφόρτωσης. Αλλά φαίνεται, πως ο κ. Χριστόφιας υποσχέθηκε κάτι ανάλογο και σε άλλες εταιρίες ενδιαφερομένων χωρών. Και το «μπέρδεμα» δεν θα λυθεί εύκολα.
Αν ήταν μόνον αυτά, σίγουρα θα βρισκόταν λύση, έστω και δύσκολα. Υπάρχει κάτι πολύ σοβαρότερο. Τόσο ο κ. Χριστόφιας, όσο και η υπουργός Ενέργειας κα. Πραξούλλα Αντωνιάδου, άλλοτε με μισόλογα, άλλοτε απροκάλυπτα μιλούν για συνεκμετάλλευση του κυπριακού πλούτου είτε άμεσα με την Τουρκία είτε έμμεσα μέσω των μουσουλμάνων Κυπρίων των Κατεχομένων. Και οι ίδιοι οι Τούρκοι πολλές φορές έχουν δηλώσει, ότι θα επιλεγεί τελικά το τουρκικό έδαφος για την μεταφορά του αερίου, ως η προσφορότερη λύση.
Ο κ. Κ. Μαυρίδης, σε άρθρο του στο Ελληνικό Κέντρο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Αναλύσεων μας θυμίζει, ότι η προαναφερόμενη αρμόδια υπουργός έχει δημοσιοποιήσει από καιρό τις προθέσεις της. Υπάρχει μια μελέτη με τίτλο «Η Επόμενη Μέρα», που χρηματοδοτήθηκε από το νορβηγικό Ινστιτούτο PRIO με τρεις συγγραφείς, ανάμεσα τους και η κα Πραξούλλα Αντωνιάδου.
Στις σελ. 59-60 περιγράφονται τρεις ιδέες «που θα στήριζαν σε μεγάλο βαθμό την επαναπροσέγγιση και θα απέφεραν ουσιώδη οφέλη για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη». Ιδού οι τρεις ιδέες που συνθέτουν το «όνειρο» των συγγραφέων: Δημιουργία περιφερειακού κόμβου αποθήκευσης πετρελαίου που θα λειτουργεί σε σύνδεση με τον τουρκικό αγωγό Μπακού-Τζειχάν, κατασκευή σήραγγας μεταξύ Κύπρου-Τουρκίας για διευκόλυνση του τουρισμού και κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου που θα συνδέει μέσω Κύπρου την Αίγυπτο με την Τουρκία.
Τα πιο πάνω δεν είναι μυθιστόρημα, που υπό κανονικές συνθήκες θα κρίναμε ανάξιο ανάλυσης. Πού είναι λοιπόν το πρόβλημα; Η κα. Πραξούλλα είναι υπουργός για θέματα ενέργειας και το «όνειρο» για την «Επόμενη Μέρα» γράφτηκε το 2008 (μετά το δημοψήφισμα).
Η Ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά ποτέ δεν είναι ακριβώς ίδια ώστε κάποιοι δεν μαθαίνουν. Έχουμε μια Τουρκία που προσδοκούσαν