Τι θα γίνει αν καταρρεύσει η ευρωζώνη συμφωνα με τον Economist ;

Σύμφωνα με το Economist Intelligence Unit (του Economist), υπάρχουν 40% πιθανότητες να διαλυθεί η ευρωπαϊκή νομισματική ένωση μέσα στην επόμενη διετία. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, οι επιπτώσεις θα ήταν τρομερές για τα κράτη και τις επιχειρήσεις της ευρωζώνης.
Όμως τι ακριβώς θα συνέβαινε σε μια τέτοια περίπτωση;
Η οικονομική παραγωγή της....
ευρωζώνης συνολικά, θα μειώνονταν κατά 10%, και ίσως μέχρι και 25%. Αυτό θα ήταν απόρροια της γενικευμένης τραπεζικής κατάρρευσης, αλλά και των πτωχεύσεων του επιχειρηματικού τομέα, κάτι που δεν είδαμε όταν κατέρρευσε η Lehman Brothers το 2008.
Η νομική αβεβαιότητα θα έπληττε τα περισσότερα εμπορικά συμβόλαια μεταξύ κρατών και επιχειρήσεων.
Οι αλυσίδες προμηθειών στην Ευρώπη, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο θα έσπαζαν βίαια (δείτε τι έγινε με την παγκόσμια παραγωγή αυτοκινήτων μετά τον σεισμό του περασμένου Μαρτίου στην Ιαπωνία).
Η βιομηχανική παραγωγή στις χειρότερο πληγείσες χώρες θα συνθλίβονταν.
Τα φορολογικά έσοδα θα έκαναν βουτιά, τα επιχειρηματικά κέρδη θα εξαφανίζονταν εν μία νυκτί, και θα σημειώνονταν εκατομμύρια απολύσεις εργαζομένων.
Τα δημόσια χρέη, που αποτελούν και τον πυρήνα της τρέχουσας κρίσης θα αυξάνονταν κατακόρυφα.
Η ανεργία θα σκαρφάλωνε σε πάνω από 20% σε πολλές χώρες, και ίσως να άγγιζε το 50% σε αυτές που θα υπέφεραν τα χειρότερα.
Θα έπρεπε να εφαρμοστούν έλεγχοι κίνησης κεφαλαίων, για να αποφευχθεί η ακραία υποτίμηση νομισμάτων.
Η ΕΚΤ, αν θα συνέχιζε να υπάρχει, δεν θα είχε άλλη επιλογή από το να τυπώσει χρήμα, έτσι ώστε να συνεχίσει το δημόσιο να πληρώνει μισθούς, και να συνεχίσουν να διατίθενται κάποιες βασικές υπηρεσίες από τα κράτη της ευρωζώνης.
Αν λοιπόν διαλυθεί η ευρωζώνη, όλα τα παραπάνω θα γίνουν, και ίσως θα ξεπεραστούν με τον καιρό, και ίσως η παραγωγή να ανακάμψει, όμως θα χρειαστούν πάρα πολλά χρόνια για να επανέλθει η Ευρώπη στα επίπεδα διαβίωσης που ίσχυαν πριν από την κρίση. Στο τέλος, το κράτος θα παίζει ακόμη μεγαλύτερο ρόλο στην οικονομία, και οι περισσότερες τράπεζες και επιχειρήσεις θα τεθούν υπό τον έλεγχο του δημοσίου.
Τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη θα επέστρεφαν στα εθνικά νομίσματα που είχαν πριν από το 1999. Η αξία αυτών των νομισμάτων είναι δύσκολο να υπολογιστεί μετά από μια διάλυση της ευρωζώνης, ειδικά αν ληφθούν υπόψη οι έλεγχοι του κεφαλαίου, οι πτώσεις τιμών των περιουσιακών στοιχείων, και οι αυξήσεις του κόστους δανεισμού για κάποιες χώρες και οι μειώσεις για άλλες, που θα επέλθουν.
Αν υποτεθεί ότι τα νέα νομίσματα θα ανταλλάσσονται ελεύθερα, θα δούμε υποτιμήσεις και υπερτιμήσεις πέραν της λογικής αξίας τους, μέσα σε μικρό διάστημα. Σε βάθος χρόνου, οι ισοτιμίες θα καθορίζονται από παράγοντες όπως είναι οι δημοσιονομικές ανισορροπίες, οι τάσεις πληθωρισμού, και το μισθολογικό κόστος. Πολλά νομίσματα, είναι λογικό ότι θα σημειώσουν σημαντική υποτίμηση, σε σχέση με την σημερινή τους ισοτιμία έναντι του ευρώ. Ένα νέο ελληνικό νόμισμα θα χάσει τουλάχιστον τα 2/3 της αξίας του. Στις Πορτογαλία και Ισπα