Της Λιβύης η σειρά

Του Θανάση Νικολαΐδη

Η μέθοδος είναι ίδια. Βαρέθηκαν οι λαοί τους βασιλιάδες; Έχουμε (διαθέτουμε) δικτάτορες! Από εκείνους που ξεπετάγονται απ’ τον «εθνικό» στρατό και τους κάνεις λαοφιλείς και διάσημους. Αποδεκτούς ως «επαναστάτες» που θα βάλουν σε τάξη τα πράγματα, μακριά από βασιλιάδες που «πρέπει» οι λαοί να τους θυμούνται μόνο στα παραμύθια.
ΗΤΑΝ δικός του ο Μουαμάρ Καντάφι. Ολότελα νοτιαμερικανός και «κατάλληλος». Ξεπήδησε απ’ το στράτευμα ως συνταγματάρχης (κάτι μας θυμίζει ο… βαθμός) κι ας μην έκανε ούτε για… λοχίας.
Έγινε ηγέτης, «φίρμα» και λαοφιλής στον τόπο του, με τους μακρινούς σκηνοθέτες αθέατους.
ΑΠ’ το ’69 μέχρι σήμερα όλα πήγαν «κατ’ ευχήν» για τον ίδιο και...
 τ’ αφεντικά, με τον λαό να χειροκροτεί φανερά και να υποφέρει στα κρυφά. Και, βέβαια, να θυμηθούμε τη στροφή(;) του Καντάφι (δήθεν) προς τα αριστερά και τον «σοσιαλισμό» του. Κόλπο παλιό και κλασικό (ακίνδυνη στροφή προς τους Σοβιετικούς και ελεγχόμενη), για να εκτονωθεί το καζάν
Keywords
Τυχαία Θέματα