Το αίμα φέρνει νέο αίμα και τα μέτρα φέρνουν νέα μέτρα

Σοφία Βούλτεψη

Η Λιβύη φλέγεται, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ «πακετάρει» τον Καντάφι προκειμένου να τον στείλει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου ως εγκληματίας πολέμου, αλλά η Αθήνα παραμένει απούσα από τις εξελίξεις και μέχρι στιγμής δεν έχει ακουστεί ούτε μια λέξη καταδίκης του μακελειού, έστω για τα...
 μάτια του κόσμου.

Δεν είναι βέβαια εύκολο να καταδικάσεις αυτό που εκθείαζες μέχρι (κυριολεκτικά) χθες, αλλά καθίσταται σαφές πως υπάρχει και έλλειμμα στοιχειώδους ευελιξίας, που, αν υπήρχε, θα μπορούσε να εκδηλωθεί με μια δήλωση του τύπου «ο Καντάφι υπήρξε φίλος, αλλά η αιματοχυσία που προκαλεί στη χώρα του είναι απαράδεκτη και μας υποχρεώνει να τον καταδικάσουμε».

Πρόκειται για έναν στρουθοκαμηλισμό, που εξηγεί και τους λόγους για τους οποίους η κυβέρνηση, αν και βλέπει ότι το Μνημόνιο δεν οδηγεί πουθενά, επιμένει (όπως και στην περίπτωση του Καντάφι) να μην βλέπει το αίμα του ελληνικού λ