Το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα-πως μεθοδεύονται οι κρίσεις χρέους των κρατών και η παγκόσμια ύφεση.

Αν κάποιος διαθέτει πολύ χρήμα μπορεί να ασκήσει εξουσία.
Αυτό είναι κάτι που όλοι το γνωρίζουμε και δεν χρειάζεται επιχειρηματολογία για να αποδειχτεί.
Αν κάποιος διαθέτει όμως ασύλληπτο ποσό χρημάτων, τότε μπορεί να ασκήσει παγκόσμιο έλεγχο, ιδιαίτερα αν η συσσώρευση του πλούτου και ο δανεισμός γίνεται εδώ και....
μερικές χιλιάδες χρόνια!

Ας δούμε πως λειτουργεί όλη αυτή η απάτη.
Όλο αυτό το κόλπο βασίζεται στη δημιουργία ανύπαρκτου χρήματος και στο δανεισμό του σε άτομα, επιχειρήσεις και κράτη, με αντάλλαγμα τον τόκο.
Αυτό δημιουργεί τεράστια χρέη για τις κυβερνήσεις, τις επιχειρήσεις, και τον πληθυσμό και συνεπώς μπορούν να τεθούν υπό έλεγχο.
Για να δουλέψει όμως σωστά το σύστημα, θα πρέπει οι τραπεζίτες να δανείζουν χρήματα που δεν έχουν.
Αν εσείς ή εγώ έχουμε ένα εκατομμύριο ευρώ, μπορούμε να δανείσουμε ένα εκατομμύριο ευρώ.
Αν όμως είσαι τράπεζα και έχεις ένα εκατομμύριο ευρώ, μπορείς να δανείσεις όσες φορές θέλεις αυτό το ποσό και μάλιστα έντοκο!
Σκεφθείτε πως αν ένα μικρό πλήθος καταθετών πήγαινε να αποσύρει τα χρήματά του από μια συγκεκριμένη τράπεζα, η τράπεζα αυτή θα κατέρρεε μέσα σε λίγη ώρα, αφού δεν θα είχαν να δώσουν πίσω τα χρήματα, επειδή πολύ απλά δεν τα διαθέτουν!
Τα χρήματα στην τράπεζα είναι απάτη! Όταν πάτε σε μια τράπεζα να πάρετε δάνειο, η τράπεζα δεν τυπώνει, ούτε κόβει κάποιο νόμισμα. Απλώς περνά το ποσό του δανείου στο λογαριασμό σας.
Από εκείνη τη στιγμή πληρώνετε τόκο για κάτι που δεν είναι τίποτα περισσότερο από αριθμοί που εμφανίζονται σε μια οθόνη. Φυσικά αν δεν μπορέσετε να ξεπληρώσετε το ανύπαρκτο δάνειο, η τράπεζα μπορεί να έρθει και απολύτως νόμιμα, να σας κατασχέσει την περιουσία την υπαρκτή πλέον περιουσία, το σπίτι σας, το οικόπεδο σας, το αυτοκίνητο ή πάσης φύσεως αγαθό σας, μέχρι να συμπληρωθεί ο αριθμός που εμφανίζεται στην οθόνη.
Ως συνήθως θα πρέπει να πληρώσετε και κάτι παραπάνω, αφού θα σας «πεθάνουν» και στα έξοδα.
Βέβαια έχουμε φάει μεγάλη πλύση εγκεφάλου για να εμπιστευτούμε το «πλαστικό χρήμα», αφού έτσι διασφαλίζουμε τις συναλλαγές μέσω αριθμών και περιορίζουμε στο ελάχιστο τη διακίνηση πραγματικού χρήματος.
Επιπλέον, επειδή τα χρήματα δεν μπαίνουν σε κυκλοφορία από τις κυβερνήσεις, αλλά από ιδιωτικές τράπεζες που δίνουν δάνεια στους πελάτες τους, οι τράπεζες ελέγχουν επακριβώς πόσο χρήμα κυκλοφορεί. Όσα περισσότερα δάνεια αποφασίζουν να δώσουν, τόσο περισσότερο χρήμα κυκλοφορεί.
Η μόνη διαφορά ανάμεσα σε μια οικονομική ανάπτυξη και σε μια οικονομική ύφεση είναι το πόσο χρήμα βρίσκεται σε κυκλοφορία.
Τόσο απλά.
Μέσα απ' αυτό το σύστημα, οι ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες ελέγχονται παγκόσμια από τα ίδια άτομα, αποφασίζουν πόσα χρήματα θα βρίσκονται στην κυκλοφορία.
Μπορούν έτσι να δημιουργήσουν οικονομικές ανόδους και υφέσεις, κατά βούληση.
Το ίδιο φυσικά ισχύει για τα χρηματιστήρια, μέσα από τα οποία οι ίδιοι αυτοί τύποι διακινούν καθημερινά τρισεκατομμύρια ευρώ, γύρω α