Το πολιτικό Βατερλό ενός αστικού κόμματος

Σε πολιτικό Βατερλό του Περισσού εξελίχτηκε η 20ή Οκτώβρη 2011. Αλλιώς τα υπολόγιζαν και αλλιώς τους βγήκαν και τώρα τρέχουν και δεν προλαβαίνουν. Στιγματίστηκαν ανεξίτηλα, για μια ακόμη φορά, ως κόμμα αστικό-αντιδραστικό, που υπερασπίζεται τη σταθερότητα του καπιταλισμού και του....
αστικού συστήματος εξουσίας.

Ακόμη και έναν δικό τους άνθρωπο, ένα στέλεχός τους, που πέθανε από ανακοπή καρδιάς αφού προηγουμένως εισέπνευσε τα χημικά των ΜΑΤ, τον πέταξαν στα σκυλιά. Οχι μόνο δεν κατήγγειλαν την αστυνομία, αλλά αντίθετα προσπάθησαν και προσπαθούν να την απαλλάξουν από κάθε ευθύνη, φορτώνοντας το θάνατο του νεκρού στους «κουκουλοφόρους» και συμμαχώντας με το σύνολο των αντιδραστικών δυνάμεων. Στην ΑΔΕΔΥ «πλακώθηκαν» με τους Συριζαίους ακριβώς γι’ αυτό το θέμα. Δέχτηκαν να προστεθεί στο ψήφισμα που κατέθεσαν ότι χτύπησαν και τη διαδήλωση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (πράγμα που δεν υπήρχε περίπτωση να δεχτούν υπό άλλες συνθήκες), δεν δέχονταν με τίποτα, όμως, να βάλλουν στο ψήφισμα ότι για το θάνατο του διαδηλωτή ευθύνονται τα ΜΑΤ! Eίναι πραγματικά εκπληκτικό: να έχεις νεκρό από τις γραμμές σου και αρχικά να προσπαθείς να υποβαθμίσεις το θέμα και μετά να απαλλάξεις εντελώς την Αστυνομία, πριν ακόμη ολοκληρωθούν όχι οι τοξικολογικές εξετάσεις, αλλά ακόμη και η νεκροτομή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι την Πέμπτη το βράδυ, από το βήμα της Βουλής, η Παπαρήγα έλεγε ότι μπορεί ο νεκρός να είχε μεγαλύτερη ευαισθησία από τον υπόλοιπο κόσμο, χωρίς να γνωρίζει τίποτα ούτε από το περιβάλλον του ούτε από ιατρικής πλευράς. Την Παρασκευή το μεσημέρι, μετά τη νεκροτομή, αποδείχτηκε ότι ο νεκρός δεν είχε καμιά προϋπάρχουσα βλάβη και πως το ισχαιμικό επεισόδιο ήταν το πρώτο που πάθαινε! Γιατί η Παπαρήγα είχε σπεύσει να μιλήσει για ενδεχόμενη ευαισθησία; Γιατί ήθελε να υποβαθμίσει το γεγονός ότι ο άνθρωπος έπαθε καρδιακό επεισόδιο επειδή ρούφηξε χημικά.

Από την Πέμπτη το βράδυ, σε κατάσταση πολιτικού πανικού, η ηγεσία του Περισσού προσπαθεί, με εμφανίσεις στα αστικά ΜΜΕ και στη συνέχεια με την αρθρογραφία του «Ριζοσπάστη», να αρθρώσει μια πολιτική άμυνα, στηριγμένη σε άπειρα ψεύδη. Με αρκετά απ’ αυτά τα ψεύδη θ’ ασχοληθούμε σε άλλο δημοσίευμα, για να φανεί καθαρά όχι μόνο ο προβοκατόρικος ρόλος του Περισσού, αλλά και ο πανικός που επικράτησε στις γραμμές του μετά το Βατερλό.

Εδώ θα σταθούμε συνοπτικά στην πολιτική ανάλυση της στάσης αυτού του αστικού κόμματος.

1. Ο Περισσός αποφάσισε να περιφρουρήσει το αστικό κοινοβούλιο, εκτιμώντας πως υπήρχε περίπτωση να επιχειρηθεί «ντου» από εργαζόμενους. Γιατί είχαν προηγηθεί άλλες μορφές διαμαρτυρίας (κυρίως την περίοδο των «αγανακτισμένων») και ο κόσμος είχε συνειδητοποιήσει ότι ο κυβερνητικός λόχος δεν καταλαβαίνει από φωνές, βρισιές και μούντζες. Υπήρχαν, βέβαια, τα ΜΑΤ, όμως ο κίνδυνος ένα κομμάτι διαδηλωτών να φτάσει έστω μέχρι το περιστύλιο της Βουλής ήταν υπαρκτός (φαντάζεστε τις σχετικές εικόνες να κάνουν το γύρο του κόσμου), ενώ από τη σύγκρουση με την Αστυνομία, η οποία