Το σοφό γνωμικό της αρχαίας γραμματείας

Αυτά που θα γράψω δεν αποτελούν συνέχεια διαλόγου. Ενός διαλόγου μεταξύ αυτοθαυμαζόμενου νεανία σε δικές του ερωταποκρίσεις. ΄Οπου ο ίδιος ερωτά και ο ίδιος απαντά, θέλοντας να δικαιώσει τον εαυτό του, για να προστατέψει δήθεν ασκητικές μορφές. Επιχειρεί να καταδικάσει όσους ζουν μέσα στον κόσμο έχοντας σαν πρότυπο τον αναχωρητισμό, ζώντας και......
έχοντας μέσα τους έναν ασκητή, έναν ερημίτη, έναν αναχωρητή.

Το διαδίκτυο μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω μερικούς.

Το "ουδέν κακόν αμιγές καλού" είναι σοφό γνωμικό της αρχαίας γραμματείας, ενδεχομένως των προγόνων μας. Αποτελεί όμως και την κορυφαία εκδήλωση του σχετικισμού. Το καλό είναι σχετικό, δεν είναι απόλυτο. Είναι ό,τι απομένει από το κακό.

Όποιος δεν γνωρίζει τι σημαίνει σχετικισμός στη φιλοσοφία, ας το αναζητήσει στο λήμμα αυτό μιας σοβαρής εγκυκλοπαιδείας. Θα πω εδώ σύντομα μόνο τούτο : Το απόλυτο κακό του θανάτου έγινε συντρίμια,έγινε σχετικό, όταν μέσα από το τάφο ανέτειλε το απ