Το σύνδρομο του…«Αρχηγού»

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Διερωτήθηκα ρητορικά πριν μερικές δεκαετίες στο βιβλίο
μου «Ένας Ψυχολόγος στο γήπεδο» τι είναι τελικά πιο δύσκολο και πιο συναρπαστικό: «η πολιτική του ποδοσφαίρου ή το ποδόσφαιρο της πολιτικής;»
Απόψε η «Νέα» Κυβέρνηση με 39 Υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, 6 της «Νέας» Νέας Δημοκρατίας και 4 του ΛΑΟΣ που προέκυψε από την αιφνίδια αποχώρηση Παπανδρέου και την ανάληψη του Πρωθυπουργικού θώκου από τον....
προσωπικό φίλο του και επί δεκαετίες φίλο του ΠΑΣΟΚ κ Παπαδήμο ζητά ψήφο εμπιστοσύνης στο Εθνικό Κοινοβούλιο.
Ακούγοντας τον Πάνο Καμμένο που τα λέει δημοσίως, αλλά και άλλους σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που τα λένε σε…»πηγαδάκια» αναρωτιέμαι τι θα δούμε απόψε
στη Βουλή…
Βλέποντας, τους Προέδρους των Κομμάτων μας συμβολικά
ως «προπονητές» καταθέτω αυτήν την «blog-άποψη» μου με κάποιες
σκέψεις στο θέμα των «ΑΡΧΗΓΩΝ-προπονητών» και παραθέτω ένα
εντυπωσιακά περιγραφικό ανέκδοτο...
Λίγο πριν τον σημαντικό αγώνα της ομάδας που διεκδικεί τον τίτλο από
το “φαβορί” των τριών τελευταίων ετών ο τεχνικός ηγέτης της ομάδας -
έκπληξης - της χρονιάς δίνει στους παίκτες του, με περισσή μυστικότητα,
από ένα άσπρο χαπάκι μεγάλου μεγέθους.
Έκπληκτος ο νεαρός αθλητικογράφος που αντιλαμβάνεται την
μυσταγωγική κίνηση πλησιάζει τον προπονητή με τον οποίο τον συνδέει και
μία αίσθηση οικειότητας και του ζητά σχεδόν επιτακτικά να του εξηγήσει
“ τί ακριβώς είναι αυτά τα χάπια, ΝΤΟΠΑ;...”
“ Α, μπα, είναι αθώα χάπια συμπυκνωμένης ζάχαρης” του εξηγεί με
εμφανέστατη ειλικρίνεια ο προπονητής
” Και τι καλό μπορεί να κάνει σε αυτούς τους ώριμους, γυμνασμένους
αθλητές ένα χαπάκι συμπυκνωμένης ζάχαρης; “ ρωτά ο νεαρός
δημοσιογράφος
“ Τίποτε απολύτως “ του απαντά ο προπονητής και συνεχίζει “ αλλά οι
παίκτες μου πιστεύουν ότι τους βοηθά και έτσι παίζουν...καλύτερα!”
Ο αθλητικογράφος με διεγερμένο στο κρετσέντο, πλέον, το αίσθημα
της περιέργειας δεν αντιστέκεται στον πειρασμό, πλησιάζει έναν παίκτη
της ομάδας-έκπληξης για τον οποίο είχε κάνει και ειδικό αφιέρωμα στην
εφημερίδα του και σχεδόν επιτακτικά του απαιτεί να του εξηγήσει..
“ Τι χαπάκι είναι αυτό που πήρες; “
Ο παίκτης με πρόδηλα τα σημάδια κάποιας ανησυχίας, κοιτά γύρω του στα
κλεφτά, πλησιάζει τον δημοσιογράφο στο αυτί και του λέει ψιθυριστά
“ Είναι χαπάκι συμπυκνωμένης ζάχαρης....”
Τινάζεται με ξάφνιασμα ο δημοσιογράφος και με ορθάνοιχτα μάτια
γεμάτος ειλικρινή απορία ρωτά τον φίλο του παίκτη,
“ καλά και σας βοηθούν εσάς απλά χαπάκια συμπυκνωμένης ζάχαρης;...”
“ Α , μπα “ απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο παίκτης, και συνεχίζει “
Όμως ο προπονητής μας πιστεύει ότι μας βοηθούν και επειδή εμείς τον
αγαπάμε τα παίρνουμε!...”

Κλείνω καταθέτοντας μια ειλικρινά απλή απορία:
Εσείς και εγώ, ως Έλληνες ψηφοφόροι, ως μέλη (και κάποιοι φανατικοί
οπαδοί) των Κομμά