Το σύντροφο και τα "..συγκεκριμένα ποσά βίας..."

Αυτό το όμορφο είχε γράψει (Αυγή 20/6/2008) ο αιώνιος έφηβος του ΣΥΡΙΖΑ Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος ο αδύναμος να ολοκληρωθεί σαν άτομο με ιδιοσυγκρασία αρρωστημένη ίσως από κάποια βαριά κληρονομικότητα παρατημένος παθητικά στην μοίρα του και στις ορέξεις της με ένα τρόπο στρυφνό και πολύπλοκο και λογική επιτηδευμένου πιθήκου Μη μπορώντας να......
κουβαλήσει ολόκληρη την ύπαρξή του μισεί τον εαυτό του και την κοινωνία έχοντας στήσει μάχη μαζί της. Έχει μεταλλάξει την ύπαρξη του σε ένα τεράστιο τίποτα, γι αυτόν δεν
έχουν πλέον νόημα η άμιλλα της πολιτικής ο διάλογος. Δεμένοςχειροπόδαρα πάνω στις έμμονες ιδέες του τρέχει βογκά, και πασχίζει. Στο λίγο μυαλό του έχει εγκαταστήσει μπαταρίες. Δεν ζει πλέον μέσα στην κοινωνία. Απλά περπατάει μέσα της με το ποτήρι του φραπέ στο χέρι ένας δειλός φανατικός της βίας. Τραγική ύπαρξη, αμετακίνητα παγιδευμένη, με το χρόνο να του ροκανίζει τα ποδάρια και την αποτυχία να αναδύεται εμπρός στο πρόσωπο του σαν λευκή παγερή σελήνη, γκονγκ τ
Keywords
Τυχαία Θέματα