Το τελευταίο διαπλεκόμενο Τανγκό

Πριν πολλά φεγγάρια (νοώντας 1-2 χρόνια) σε μια παρέα από φίλους, τους είπα ότι οι τράπεζες θα πάνε στο μηδέν.

Δηλαδή θα εξαφανιστούν από το ταμπλό με ρωτάει ένας φίλος; Όχι αναγκαστικά του λέω, άλλα όταν έχεις αγοράσει στα 15 ευρώ και η μετοχή είναι στα 40 cents, είναι σαν να έχεις μηδενίσει. Δεν είναι ανάγκη μια μετοχή να βγει από το ταμπλό. Βάλτε και τις .....
αυξήσεις και τα reverse splits, είναι σαν να έχεις μηδενίσει πολλαπλές φορές.

Το προσαρμοσμένο διάγραμμα της ΓΤΕ κάνει λόγο ότι πριν 4 χρονιά η μετοχή ήταν στα 60 ευρώ και το 1999 στα 250 ευρώ! Σήμερα είναι στα 27 cents, που για μένα σημαίνει ότι ο μέτοχος έχει μηδενίσει. Μάλιστα αν είχε συμμετάσχει κανείς και στις αυξήσεις, τότε είσαι αρκετά κάτω από το μηδέν.

Ο τραπεζικός κλάδος θα είναι ο μόνος που δεν θα πάρει ανάσα μετά από την μεγάλη αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους. Όλες οι άλλες μετοχές και κλάδοι θα ανακάμψουν, πλην όμως Λακεδαιμόνιων.

Θα είναι ο μοναδικός που οι μέτοχοι δεν θα έχουν καμία ελπίδα να ξαναδούν τα λεφτά τους και θα είναι ο μοναδικός κλάδος που, στο όνομα αυτού, οι Έλληνες επενδυτές θα ρίχνουν κατάρες (αν δεν το κάνουν ήδη).

Η ΝΑΟΥΚ, ΚΛΩΝ, ΣΕΦΟΡ και πολλές άλλες θα έχουν ξεχαστεί, αλλά πολλά από τα σημερινά τραπεζικά χαρτιά θα μείνουν στην μνήμη των Ελλήνων επενδυτών εις τον αιώνα τον άπαντα αγαπητέ αναγνώστη.

Θα είναι ο κλάδος όπου μελλοντικές γενιές Ελλήνων επενδυτών θα λένε στα παιδιά τους πότε να μην ακουμπήσουν. Θα είναι ο κλάδος όπου τα λεφτά και οι αξίες που θα χαθούν, θα είναι μυθικών διαστάσεων.

Θα είναι ο κλάδος όπου ολόκληρες γενιές Ελλήνων θα αφηγούνται ιστορίες των μεγάλων Ελλήνων κροίσων, που ενώ έκαναν δισεκατομμύρια από τη μεταπολίτευση και μετά, τα έχασαν όλα σε μια νύχτα λόγου διαπλοκής με την πολιτική ηγεσία.

Η ιστορία θα δείξει ότι η διαπλοκή των διοικήσεων με την πολιτική ηγεσία είναι ο καλύτερος τρόπος για να χάσει κανείς λεφτά.

Το πρόβλημα με την διαπλοκή είναι το εξής: όταν μια εταιρεία συνηθίζει να κάνει μπίζνες με την πολιτική ηγεσία, τότε χάνει τη μπάλα και ξεχνά τι πρέπει να κάνει για να παραμείνει ανταγωνιστική για να επιβιώσει. Αποτέλεσμα είναι ότι αλλάζεις συνήθειες και τακτικές που, μακροπρόθεσμα τις περισσότερες φορές οδηγούν στην καταστροφή. Η ΙΝΤΚΑ και ο ΔΟΛ δεν είναι παρά μόνο δύο τέτοιες περιπτώσεις.

Οι διαπλοκή των πολιτικών ηγεσιών όμως δεν περιορίστηκε στις τράπεζες και σε επιλεκτικές εταιρείες της Ελληνικής επιχειρηματικής ζωής. Η μεγαλύτερη διαπλοκή ήταν με τον Έλληνα ψηφοφόρο. Η διαπλοκή αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να φτιάξουμε έναν διογκωμένο δημόσιο τομέα, που κανένας δεν ξέρει πόσους έχουμε, τι κάνουν, πως το κάνουν και γιατί το κάνουν.

Άπαντες έχουν χάσει τη μπάλα, προσπαθώντας να λύσουν το κουβάρι που λέγετε Ελληνική δημόσια διοίκηση. Ακόμα και η τρόικα δεν μπορεί να λύσει τον Γόρδιο Δεσμό. Οι Έλληνες γραφειοκράτες έχουν κάνει τόσους πολλούς κόμπους, που κανένας δεν μπορεί ν