Βαγγέλης Βενιζέλος, ο προικοθήρας που “πόνεσε” τους φτωχούς Έλληνες

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Ο «γαλαζοαίματος», που για χάρη τους «κυλίστηκε» στον σοσιαλισμό.
Αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά με την ελληνική οικονομία, θα ήταν για γέλια. Ανέλαβε ο γνωστός Βαγγέλης Βενιζέλος να "σώσει" την ελληνική οικονομία ...Ανέλαβε ο σώγαμπρος του Μπακατσέλου να μας βάλει σε αναπτυξιακή πορεία ...Ο άσχετος δικηγόρος, που, επειδή τα "παίρνει" γρήγορα, θα....
μάθει τα οικονομικά της τελευταίας στιγμής, για να μας "σώσει". Ένας δήθεν διαπρεπής συνταγματολόγος ανέλαβε να μας "σώσει" σε ένα αντικείμενο, το οποίο δεν κατέχει.

Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, ειδικά για τον Βενιζέλο, αν σκεφτεί κάποιος τι έχει πετύχει σ' αυτά τα οποία υποτίθεται ότι γνώριζε. Στατιστικά να το πάρει κανείς, έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες να δούμε "καλό" απ' αυτόν σε τομείς τους οποίους αποδεδειγμένα δεν γνωρίζει. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος τι "είδαμε" μέχρι τώρα, στους τομείς όπου ήταν "διακεκριμένος" επιστήμων. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι όλα τα αντισυνταγματικά "ξεράσματα", τα οποία πληρώνουμε σήμερα ως λαός και εν πολλοίς μάς οδήγησαν στο σημερινό χάλι, δικά του "επιτεύγματα" είναι. Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών ή ο νόμος περί βασικού μετόχου φέρουν την επιστημονική "υπογραφή" του. Αυτά κατάφερε στον τομέα της εξειδίκευσής του. Γι' αυτόν τον λόγο λέμε δήθεν διαπρεπής.
Στην πραγματικότητα ο Βενιζέλος εκτός από "διαπρεπής" —ίσως ο διαπρεπέστερος— γαμπρός της Θεσσαλονίκης, δεν ήταν σε τίποτε άλλο διαπρεπής. Ποτέ δεν διέπρεψε σε κανένα επίπεδο —πολύ περισσότερο μάλιστα στον δύσκολο τομέα της επιστήμης. "Διέπρεψε" μόνον στο ΠΑΣΟΚ, ως γαμπρός του κολλητού τού Λαμπράκη. "Διέπρεψε" ως μια αντιπαροχή του Σημίτη στο γνωστό εκδοτικό "συγκρότημα" τού παλιού δωσίλογου της κατοχής. Αυτός ο άνθρωπος ανέλαβε να μας "σώσει" στην πιο δύσκολη περίοδο της ιστορίας μας.
Αυτό είναι το τραγικό, που κατορθώνει και φέρνει γέλιο στην υπόθεση. Γιατί; Γιατί ο άνθρωπος είναι στην κυριολεξία βλάκας. Ίσως ο μεγαλύτερος βλάκας που αυτήν τη στιγμή περιφέρεται όρθιος στη χώρα. Γιατί το λέμε αυτό με τόση σιγουριά; Πώς μπορούμε και ποσοτικοποιούμε μια αφηρημένη έννοια, όπως είναι αυτήν της βλακείας; Αριθμητική σκέψη χρειάζεται και τίποτε άλλο. Οι Αμερικανοί λένε κάτι πολύ σοφό: "Αν με ξεγελάσεις μία φορά, είναι ντροπή σου ...Αν με ξεγελάσεις δύο φορές, είναι ντροπή μου".
Αν λοιπόν θεωρείται ντροπή να σε ξεγελάσει δύο φορές ακόμα κι ένας ευφυής άνθρωπος, τι ντροπή είναι να σε ξεγελάσει δύο φορές ο Γιωργάκης; Υπάρχει κλίμακα ντροπής, για να μπει κάποιος σε μια τέτοια περίπτωση; Αυτό ούτε η αμερικανική λαϊκή σοφία δεν το έχει προβλέψει. Δική του κατηγορία βλακείας έχει θεσπίσει ο Βαγγέλας. Μιλάμε για ένα δίδυμο αντιπάλων, το οποίο εξελίσσεται σε γιγαντομαχία τύπου ...ο ηλίθιος κι ο πανηλίθιος.
Όταν ολόκληρη η χώρα θεωρεί τον Γιωργάκη βλάκα με περικεφαλαία, πόσο βλάκας μπορεί να είναι εκείνος, τον οποίο ο Γιωργάκης τον έχει χρησιμοποιήσει δύο φορές, για να σωθεί ο ίδιος; Απλό "φουσκωτό" να ήταν ο Σαλονικιός χοντρός, θα