Βάζοντας τάξη στο χάος

Αρχικά ζητώ συγνώμη που άργησα να δώσω συνέχεια στον διάλογο που ανοίξαμε μέσα από το διαδίκτυο. Επανέρχομαι λοιπόν με την ελπίδα πως θα δώσετε την ίδια σημασία στα γραφόμενα μου και θα συνεχίσετε και σεις με τη σειρά σας το διάλογο με έναν αιρετικό «αυθαίρετο ομιλητή».

Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι η πόλη της Θεσσαλονίκης είναι η πρωτεύουσα της...
Μακεδονία μας, είναι η πρωτεύουσα όλης της Βόρειας Ελλάδας. Όλοι οι Μακεδόνες αισθάνονται τη «Σαλονίκη» ως πρωτεύουσα τους, ως πόλη της καρδιάς τους. Τη δική τους πόλη.

Το αντίπαλο δέος στο αχόρταγο και λυσσαλέο Αθηνοκεντρικό κράτος, που τους βομβαρδίζει καθημερινά μέσα από τα δεκάδες τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες και ραδιόφωνα.

Οπότε αντιλαμβάνεστε ότι μόνο εκδήλωση τοπικισμού δεν είναι η αντίδραση σε λόγια, που προέρχονται από Αθηναϊκό πανελλαδικής εμβελείας μέσο ενημέρωσης, που χαρακτηρίζουν τον τόπο μας. Ίσως άθελα σας, με όσα γράφετε, παρουσιάζετε τον τόπο μου εντελώς διαφορετικά από ότι μοιάζει στην πραγματικότητα. Γιατί εσείς παρουσιάζετε μια πραγματικότητα όπως την βλέπετε και την αισθάνεστε εσείς, βασιζόμενος σε υποκειμενικά κριτήρια και όχι σε γεγονότα και μαρτυρίες.

Ο λόγος που ανέφερα τα παραδείγματα με τα μαχαιρώματα και κάθε είδους παρόμοια ασχήμιας, είναι απλά για να σας δείξω ότι αν κάνετε μια βόλτα οπουδήποτε, θα συναντήσετε αυτές τις ασχήμιες. Είναι και αυτή μια κάποια επιρροή της ομάδας που όπως λέτε, συμπαθείτε και δεν αγαπάτε.

Μιας και αναφερθήκατε στο «αγαπημένη» ομάδα που έγραψα. Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά μεταξύ αγάπης και συμπάθειας λοιπόν? Πραγματικά ήταν το τελευταίο που περίμενα να σας ενοχλήσει σε όσα έγραψα.

Δε θα ήθελα να μπω σε μια διαδικασία ατελέσφορων αντεγκλήσεων και άκαρπων αντιπαραθέσεων. Δηλώνω φανατικός οπαδός του ΑΡΗ και τελεία και παύλα, μέχρις εκεί.

Φυσικά και αδικήσατε την ομάδα μου τον ΑΡΗ γιατί αποκρύψατε επιμελώς την επιρροή που ασκεί ο σύλλογος στον τόπο μου και όχι μόνο. Με εκνεύρισε, τολμώ να το ομολογήσω, ο τρόπος που επιλέξατε για να δείξετε τη συμπάθεια σας. Δε μου άρεσε όλο αυτό και αποφάσισα να σας το δείξω και μαγκιά σας που το αναδείξατε και ασχοληθήκατε με αυτό.

Δυστυχώς κύριε Αντώναρε το θέμα μας δεν είναι μόνο αυτό. Εσείς σαν οπαδός θα έπρεπε να γνωρίζετε από πρώτο χέρι τη σημερινή μας κατάσταση και να αντιλαμβάνεστε τα μηνύματα των καιρών.

Πλέον η λέξη οπαδός αποτελεί μιας κάποιας μορφής «ταμπού» στο στόμα κάποιων αρκετά επικίνδυνων ατόμων για τη Δημοκρατία του τόπου μας. Στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, ο οπαδός αποτελεί στερεότυπο και κουβαλά τη ρετσινιά του εγκληματία.

Θα μου πείτε γιατί σας τα λέω αυτά. Εξηγούμαι λοιπόν. Για μένα σαν φίλαθλο του ΑΡΗ, σαν φανατικό οπαδό αυτού του τεράστιου συλλόγου, το να μπορώ να εκδηλώνω αυτή μου τη λατρεία για την ομάδα που αγαπώ, είναι το παν. Σκοτίστηκα για τους οπαδάρες των πληκτρολογίων και αυτών που στα σκοτάδια σέρνονται για να γράψουν το όνομα της ομάδας τ