Neolaia Θέμα | Οι παρελάσεις εξακολουθούν να διχάζουν…

Εκπρόσωποι της νέας γενιάς εξηγούν γιατί τις θεωρούν παρελθοντικό κατάλοιπο

Τα τελευταία χρόνια έχει εγερθεί το θέμα αναγκαιότητας των παρελάσεων για τη σφυρηλάτηση εθνικής ταυτότητας ή της προτιμότερης για πολλούς κατάργησή τους, ως αντιπαραγωγικό κατάλοιπο του παρελθόντος και δείγμα οπισθοδρόμησης της παρηκμασμένης και σε πολλές πλευρές της υποκριτικής ελληνικής κοινωνίας. Η προοδευτική πλευρά, με βάση την τρέχουσα ιδεολογικοπολιτική ορολογία, προκρίνει μορφές λαϊκών παρελάσεων, ενώ ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, Μανώλης Γλέζος, προτείνει παρελάσεις ενώπιων συμβόλων, αντί

προσώπων που εκπροσωπούν την πολιτειακή και πολιτική ελίτ, η οποία ευθύνεται για αρκετά από τα σύγχρονα δεινά του τόπου. Η πλευρά του νεοσυντηρητισμού απορρίπτει την κριτική θεωρώντας ότι οι παρελάσεις έχουν εποικοδομητικό παιδαγωγικό ρόλο στη διάπλαση των ελληνόπουλων.

Νεότερα μέλη της ελληνικής κοινωνίας επιχειρηματολογούν υπέρ της άποψης ότι οι παρελάσεις αποτελούν αναχρονιστικό και επικίνδυνο φαινόμενο για τη δημοκρατία, σε μια εποχή που ο εθνικισμός και η αποθέωση της χρησιμότητάς τους, ιδιαίτερα ανάμεσα στις τάξεις της νεολαίας, έχει επανέλθει σε άνθηση:

Σταύρος Μαυρογένης, Διεθνολόγος

Παρέλαση στις λεωφόρους του διαδικτύου

Απάντηση εύκολη σε ένα ερώτημα που εξακολουθεί να διχάζει την ελληνική κοινωνία δεν υπάρχει. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που είχα συμμετάσχει ως παραστάτης στη μαθητική παρέλαση στο κέντρο της Αθήνας, μια εμπειρία που θυμάμαι περισσότερο για τις χαμένες ώρες μαθημάτων και το χειροκρότημα των γονιών μου παρά ως ανάταση της εθνικής μου συνείδησης.

Κατάλοιπο λοιπόν άλλων εποχών οι παρελάσεις όταν κατά την επικρατούσα άποψη Ελλάδα κινδύνευε από εσωτερικούς εχθρούς συνήθως φανταστικούς. Ο μαθητής του σήμερα πρέπει να παρελαύνει στις λεωφόρους του διαδικτύου και να αναπτύσσει συγκριτικά πλεονεκτήματα για να ανταπεξέλθει στον παγκόσμιο πλέον καταμερισμό εργασίας.

Κωνσταντίνος Πλιάτσικας, Φοιτητής Οικονομικών Πανεπιστημίου Πειραιά

Μήπως δίνουμε τροφή σε επίδοξους «Μεταξάδες»;

Κάθε λαός οφείλει να γνωρίζει και να τιμά την ιστορία του, καθιστώντας εφικτή την αναγνώριση και αποφυγή επανάληψης τυχόν λαθών. Οι παρελάσεις εθνικών επετείων, όμως, δεν μπορεί να είναι ένας από τους τρόπους έκφρασης αυτής της ιστορικής μνήμης, από τη στιγμή που σημείο αναφοράς είναι αγώνες που δόθηκαν στο όνομα της ελευθερίας. Σήμερα, που τα δημοκρατικά αντανακλαστικά όλων δοκιμάζονται καθημερινά, εκδηλώσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν ομοιόμορφο ντύσιμο, στρατιωτικό βήμα, παράταξη «λόχου» της «μαθητιώσας νεολαίας», και «επίδειξη» των αρμάτων μάχης, κάθε άλλο παρά βοηθούν στον εκδημοκρατισμό.

Οι παρελάσεις αποτέλεσαν σύμβολο υπεροχής της μεταξικής δικτατορίας. Επανήλθαν δυναμικά στην περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών! Αυτό πρέπει να μας βάλει όλους σε σκέψεις γύρω από τα αποτελέσματα, τα οποία επιφέρει ένας θεσμός – κατάλοιπο του παρελθόντος όπως αυτός. Και εν τέλει, ας αναρωτηθούμε, μήπως με αυτόν το