Αντίο γενναιόδωρε και έντιμε Απόστολε…

Με λύπη πληροφορήθηκε η φίλαθλη Ελλάδα, χθες, την είδηση του θανάτου του 60χρονου προέδρου του Εργοτέλη Απόστολου Παπουτσάκη. Παράγοντα γνωστό για το ήθος του σε ένα χώρο που η έννοια του ήθους κατά κανόνα αγνοείται.

Διάβασα αρκετά ενδιαφέροντα κείμενα από ανθρώπους που συνεργάστηκαν μαζί του. Όλα επιβεβαιώνουν την εικόνα που γνωρίζαμε για εκείνον ως ενός ανθρώπου παθιασμένου με τον αθλητισμό και την ομάδα του, που όμως δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για το κακώς εννοούμενο «καλό» της. Αυτό το στοιχείο δε λείπει

μόνο από το ελληνικό ποδόσφαιρο και αθλητισμό, αλλά αποτελεί μία εκ των μεγαλύτερων ελλείψεων της ελληνικής κοινωνίας.

Για τον Απόστολο Παπουτσάκη, ακόμα μεγαλύτερο ήταν το πάθος του για δικαιοσύνη, ισονομία και δημιουργία συνθηκών άνθησης ποιοτικού αθλητικού θεάματος προς όφελος της κοινωνίας. Αυτή την αίσθηση απέπνεε άλλωστε και ο Σύλλογος παράδειγμα που είχε όλα αυτά τα χρόνια με τους πολύτιμους συνεργάτες του και επίσης σημαντικούς παράγονες του Εργοτέλη… «φιλοτεχνήσει»!

Μόνο τυχαίο δε θα πρέπει να θεωρείται το γεγονός ότι το «σχοινί» της Super Leage δεν τον άντεξε στο «τιμόνι» της. Οι δρόμοι Παπουτσάκη και Λίγκας χώρισαν ακριβώς επειδή το επίπεδο των πολλών – δυστυχώς – αποδείχθηκε πολύ κατώτερο από το επίπεδο, ή καλύτερα το ανάστημα, τους ενός.

Αντί δημόσιων δακρύβρεχτων δακρύων και κάποιου βαρυσήμαντου επιλόγου, θυμίζω μόνο το εξής για τον τελευταίο ως τώρα πρόεδρο της ελληνικής ποδοσφαιρικής λίγκας: είναι ο παράγοντας που επί της προεδρίας του στην Super Leage η ομάδα του οδηγήθηκε στη Β΄ Εθνική…