Απόψεις | Ζώντας την περίοδο του μεσοπολέμου…

Τις τελευταίες ημέρες νιώθω πως ζούμε την περίοδο του μεσοπολέμου.

Αυτή η ησυχία (ή μήπως είναι ανησυχία) που επικρατεί, εγώ τη μεταφράζω ως η «γαλήνη πριν την καταιγίδα». Δεν μπορώ να προεξοφλήσω αν οι αποφάσεις του άμεσου μέλλοντος, αφορούν μία Ευρωζώνη χωρίς την Ελλάδα (εξ ορισμού χάος για εμάς και την Ευρώπη), μία Ελλάδα κατ’ ουσίαν κατεστραμμένη (εντός Ευρωζώνης αλλά έχοντας δώσει γη και ύδωρ και τα 80 εκατομμύρια της νέας δόσης) ή μία

Τα σημεία των καιρών όμως είναι πρωτόγνωρα (στην μετακαστελόριζου εποχή). Τα πολιτικά κόμματα, έχουν σταματήσει να ασκούν οποιαδήποτε πολιτική και αναλώνονται αποκλειστικά σε εσωκομματικά θέματα, προγραμματίζοντας την επόμενη μέρα. Όσοι ασχολούνται με την πολιτική, τα κάνουν ακόμα χειρότερα, υποπίπτοντας σε αστεία λάθη. Πρώτος και καλύτερος ο υπουργός Εργασίας που υπέγραψε μηνιαίο επίδομα σε παιδεραστές και σαδομαζοχιστές.

Αλλά και οι δημοσιογράφοι, μπροστά στο σοκ και το δέος της οικονομικής κατάρρευσης κολοσσών του εγχώριου τύπου, παρακολουθούν αποσβολωμένοι. Τα μακροσκελή άρθρα «εθνικής επιβίωσης», έχουν μετατραπεί σε μακροσκελή σιωπές αυτοσυντήρησης.

Κυρίως όμως, ο κόσμος σίγησε. Είτε πρόκειται για αυτούς που ζητούν να αλλάξουν τα πάντα, είτε για αυτούς που ζητούν να μην αλλάξει τίποτα, όλοι παρακολουθούν μουδιασμένοι. Οι συζητήσεις των «μεγάλων» (σε ηλικία) αυτές τις γιορτές ήταν πολύ διαφορετικού τύπου. Φαίνεται πως η συζήτηση για την κρίση τους εξάντλησε και εξαντλήθηκε. Όλοι έχουν αντιληφθεί την κατάσταση, κανείς όμως δεν τολμά να προβλέψει την επόμενη μέρα.

Η περίοδος του μεσοπολέμου λοιπόν. Έτσι το λέω. Οι μέρες, που για τους ανθρώπους που ασχολούνται καθημερινά με τις εξελίξεις, παρουσιάζουν μία εκνευριστική στασιμότητα. Οι μέρες, που ακόμα και η τραγωδία, είναι ανακούφιση.

Καλή χρονιά.