«Είναι στημένο» | Βιβλίο από τον Χρήστο Ελευθερίου

Πρόκειται για το βιβλίο του Χρήστου Ελευθερίου με τίτλο «Είναι στημένο» και κυκλοφορεί από τις  MVP Publications. Διαβάστε πιο κάτω το δελτίο τύπου:

«Μια ετερόκλητη παρέα τεσσάρων παλιόφιλων. Ένας ψωνισμένος συγγραφέας σε αναμονή, που βγάζει τον επιούσιο ως αργόμισθος δημόσιος υπάλληλος. Ένας αγριεμένος μαντράχαλος, που του έλαχε να γίνει πατέρας και μάνα μαζί. Ένας καλοπερασάκιας υπουργός. Ένας αλκοολικός μικροαπατεώνας, παιδί της νύχτας μια ζωή.

Μαζί τους, μια αισθησιακή γραμματέας, δύο έμπειροι μπάτσοι, ένας ιδιόρρυθμος δημοσιογράφος κι ένας 16χρονος ταλαντούχος ποδοσφαιριστής

Κυριακή, 17 Απριλίου 2011, ώρα 20:50

Έπιασε το σουτ γεμάτα! Το κατάλαβε μόλις η λευκοκίτρινη Nike συναντήθηκε με τα ολοκαίνουργια, μαύρα Adidas, που εδώ και λίγα λεπτά έκαναν τα πρώτα τους, σεμνά βήματα σε χορτάρι γηπέδου Α΄ Εθνικής. Ο προσωρινός, ιστορικός συμβιβασμός των δύο αντίπαλων αθλητικών εταιριών εξελίχθηκε όπως αναμενόταν. Επεισοδιακά! Η Nike, μετά το χτύπημα που δέχθηκε από τα Adidas, έφυγε με δύναμη, πέρασε πάνω από το ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής, συνέχισε την ανοδική της πορεία «πετώντας» σχεδόν μισό μέτρο δεξιά από τη βούλα του πέναλτι, άφησε κάτω της τη μικρή περιοχή και τίναξε τα πλαϊνά δίχτυα του τερματοφύλακα, που έμεινε στη θέση του, στο κέντρο της εστίας, με λυγισμένα τα γόνατα, κατεβασμένα τα χέρια και το βλέμμα γεμάτο απόγνωση, να παρακολουθεί απλά την πορεία ενός άπιαστου σουτ. «Γκοοολ», ακούστηκε από τους λιγοστούς οπαδούς που βρίσκονταν στην εξέδρα, ενώ ο μικρός Αρτέμης κατευθυνόταν ξανά προς τον πάγκο, με τη φανέλα σημαία στα απλωμένα χέρια κι ακόμα πιο απλωμένο χαμόγελο. Από αυτόν τον πάγκο είχε σηκωθεί λίγα λεπτά νωρίτερα, αφού πρώτα έδεσε τα κορδόνια του κι έκανε το σταυρό του, λίγο πριν την πρώτη του συμμετοχή στο πρωτάθλημα. Το ήξερε πως τον πίστευε ο προπονητής του, ο «κόουτς Σάκης» όπως τον φώναζαν οι πιτσιρικάδες, όμως δεν περίμενε πως την πρώτη φορά που τον συμπεριέλαβε στην αποστολή θα του έδινε χρόνο συμμετοχής σε αγώνα πρωταθλήματος. Κι ας ήταν τελευταία αγωνιστική. Κι ας ήταν αυτός ο χρόνος συμμετοχής το πολύ δύο λεπτάκια, αφού λίγο πριν μπει στον αγωνιστικό χώρο ο τέταρτος διαιτητής είχε σηκώσει το ταμπελάκι με τα λεπτά των καθυστερήσεων: «3»!

Τρέχοντας προς τον πάγκο το απλωμένο χαμόγελο άρχισε να μαζεύεται και να παγώνει. Μπορεί οι νεαροί συμπαίκτες του να σηκώθηκαν για να τον αγκαλιάσουν, όμως σίγουρα περίμενε καλύτερη υποδοχή, τόσο από τον κόουτς Σάκη όσο και από τον φροντιστή, τον κυρ-Πέτρο, που είχε το ίδιο όνομα με τον πατέρα του. Τους δικαίωσε, δεν τους δικαίωσε; Γιατί δεν χαίρονταν μαζί του; Ο κόουτς Σάκης σήκωσε ψηλά τα χέρια υποδυόμενος πανηγυρισμό, όμως αμέσως τα κατέβασε για να κοιτάξει το ρολόι του και τον απέναντι πάγκο. Επιστρέφοντας στον αγωνιστικό χώρο είδε τον διαιτητή να υψώνει την κίτρινη κάρτα μπροστά στα μάτια του. «Γεμάτο στατιστικό», σκέφτηκε, «για δυο λεπτά συμμετοχής». Είχε βάλει το πρώτο του γκολ, είχε δει την