«Για να γυρίσει ο ήλιος» θέλει δημοκρατική-πολιτική δουλειά πολύ…

Η ουσιαστική καθημερινή δημοκρατική λειτουργία, το μόνο όπλο κατά της πολιτικής βίας και του φασισμού!

Φρικτό. Αποτρόπαιο. Η απρόκλητη επίθεση με ρίψη ποτηριού νερού εναντίον της Ρένας Δούρου και οι βάναυσες πράξεις χειροδικίας κατά της Λιάνας Κανέλλη από τον εκπρόσωπο τύπου της Χρυσής Αυγής, όπως και η εριστική δικαιολόγησή του από τον επικεφαλής της, συμβολίζει ένα από τα βαρύτερα χτυπήματα στην καρδιά – ακόμα κι

αυτής της βαριά παθογενούς – ελληνικής δημοκρατίας, που με αγώνα και αίμα έχει κερδηθεί στον τόπο μας.

Οι λέξεις, το ξέρω, είναι φτωχές σε αυτές τις περιπτώσεις. Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι ερμηνεύεται τα πράγματα διαφορετικά. Ελπίζω να μην είστε πολλοί σε αυτή τη γωνιά του διαδικτύου. Κι ας είναι τα… «statistics» φτωχότερα. Άλλοι θα πουν, και δικαίως ως ένα βαθμό, ότι όταν αυτά συμβαίνουν από ακραία στοιχεία, ακόμα και με την περιβολή στολής, σε πορείες και διαμαρτυρίες στο κέντρο της πρωτεύουσας δεν παίρνουν, παρά ελάχιστη, έκταση στη δημόσια συζήτηση. Από άποψη συμβολισμού δεν είναι, πάντως, ακριβώς έτσι τα πράγματα. Η άνθηση αντίστοιχων με το συγκεκριμένο περιστατικών, αν υποτιμηθούν ή αντιμετωπισθούν με πολιτική ελαφρότητα, είναι ικανή ακόμα και σε οριστικό και χωρίς επιστροφή ξεχαρβάλωμα της δημοκρατίας μας να οδηγήσει.

Μακριά από τον κακό μας εαυτό

Όσο σαφές είναι ότι η ελληνική κοινωνία έχει παράδοση πολιτικής βίας και μισαλλοδοξίας στη νεότερη και σύγχρονη ιστορία, άλλο τόσο σαφές πρέπει να καταστεί ότι δεν επιτρέπεται η οποιαδήποτε – έστω και – σκέψη επιστροφής στα χειρότερα παραδείγματα του ελληνικού πολιτικού φανατισμού. Όσοι, δε, κάνουν περίεργες συνδέσεις στο μυαλό και τις πολιτικές αντιλήψεις τους οποιασδήποτε θεωρίας περί ελληνικού-αρχαιοελληνικού θαυμασμού ή και λατρείας με τις πλέον απεχθείς μορφές πολιτικής ακρότητας, έχουν την ευκαιρία πια να επανεκτιμήσουν την κατάσταση και να συμπεράνουν το άτοπο των συλλογισμών τους, απλώς αντιπαραβάλλοντας τον δημοκρατικό πλούτο της ελληνικής και αρχαιοελληνικής ιστορίας με τον γελοίο και ταυτόχρονα εγκληματικό τσαμπουκά ορισμένων στοιχείων και πολιτικών ομάδων βίας που ομνύουν στο όνομά του.

Δε μοιάζει χρήσιμο, όμως, και κάτι άλλο. Η προσπάθεια πολλών να εκμεταλλευτούν το θλιβερό συμβάν αποκλειστικά ενόψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου, μην καταλαβαίνοντας ότι η καταδυνάστευση της πολιτικής ζωής της χώρας από τη λογική του πρόσκαιρου μικροπολιτικού κέρδους οδηγεί συνεχώς σε υποβάθμιση της δημοκρατικής λειτουργίας. Θα απαιτηθούν πολύ ουσιαστικότεροι αγώνες και τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία για την απεμπλοκή από την τραγωδία της ακρότητας.

Κι ακόμα περισσότερο, θα απαιτηθεί η απόδειξη της αποδοτικότητας του δημοκρατικού πολιτεύματός μας στην πράξη πέρα από τις γλαφυρές φραστικές καταδίκες. Αυτή η ευθύνη βαρύνει στο εξής την καθημερινή λειτουργία όλων μας, για να απομονωθεί στην ουσία της η απόλυτη ακρότητα, που «μετά βαΐων και κλάδων» από ορισμένους συμπολίτες μας έχει ενσκήψει στον ελληνικό κοινωνικό και πολιτικό βίο.

Και, ναι, χρειάζε