Προτάσεις ταινιών για DVD (Μέρος 2ο)

Καλησπέρα σινεφίλ, επιστρέφουμε με το 2ο Μέρος με τις προτάσεις μας για DVD!

Gone Baby Gone

Όταν ο (αλάνθαστος) αλγόριθμος που χρησιμοποιώ στην ανεύρεση ταινιών, μου υπέδειξε ταινία που σκηνοθετεί ο Ben Affleck και πρωταγωνιστεί ο αδερφός του, χαμογέλασα ειρωνικά. Το Gone Baby Gone ωστόσο, αποτελεί μία αδιαμφισβήτητα δυνατή πρόταση. Μπορεί στις λεπτομέρειες να χάνει τον όρο αριστούργημα, έχει όμως πολύ δυνατή πλοκή,

ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία και σίγουρα θα πυροδοτήσει συζητήσεις εντός της παρέας, μετά το τέλος του. Σχεδόν νεονουάρ, λίγο μυστήριο, λίγο δράμα, λίγο με κοινωνικά μηνύματα. Δείτε το.

In America

Το trailer της ταινίας ψιλοκαμία σχέση, αλλά δεν πειράζει. Οικογένεια από τον Καναδά, μεταναστεύει στην Αμερική μετά την απώλεια του τρίχρονου αγοριού τους. Πως θα διαχειριστούν τις νέες προκλήσεις και το πένθος τους; Προφανώς δεν είναι Κισλόφσκι, είναι όμως μία πολύ τρυφερή ταινία, καλογυρισμένη, με πολύ καλές ερμηνείες και γεμάτη συναισθήματα. Γιατί όχι;

Ο Βασιλιάς

Στη συνέχεια, έχουμε ελληνική ταινία του Νίκου Γραμματικού. Πρόκειται για μία από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες που έχω δει. Ο πρωταγωνιστής (Βαγγέλης Μουρίκης), αποφυλακίζεται, ρίχνει μαύρη πέτρα πίσω και πηγαίνει σε ένα χωριό της ορεινής Πελοποννήσου να κάνει μία νέα αρχή. Θα μπορέσει όμως να ξεκόψει από το παρελθόν; Πολύ δυνατές ερμηνείες, Μαριλίτα Λαμπροπούλου πιο σέξυ από ποτέ, ωραία νοήματα και ρεαλιστική πλοκή. Η ταινία (από ότι είδα) υπάρχει και στο youtube, αλλά εσείς νοικιάστε τη, να στηρίξουμε τους συντελεστές!

Encounters at the End of the World

Ο πολύς Werner Herzog, ξεκινά να ανακαλύψει την Ανταρκτική. Με όπλο του την εικόνα και το εξαιρετικό soundtrack, ο Herzog δίνει στο κοινό του, ένα εξαιρετικό ντοκυμαντέρ, που μην περιμένετε να σας δώσει απαντήσεις. Θα σας βοηθήσει ωστόσο, να σχηματίσετε την πλήρη εικόνα και να νιώσετε τα συναισθήματα εκείνα, που θα σας οδηγήσουν στο να κάνετε τις σωστές ερωτήσεις…

Un long dimanche de fiançailles

Και μία πρόταση – γκομενοπαγίδα. Ο (πολύ αγαπημένος και κυρίως για τις άλλου είδους ταινίες του) Jean-Pierre Jeunet, επιστρέφει με μία ταινία τύπου Amelie και τα καταφέρνει να μην τον βρίσουμε! Τι εννοώ. Έχουμε πάλι την ίδια φιλοσοφία, γρήγορη περιγραφή, δυνατό soundtrack, ίδια κοψιά ταινίας, ωστόσο εξίσου καλογυρισμένη και αισθηματική, χωρίς να θεωρείται τρικ, τύπου «ε τώρα που το βρήκαμε ας κοροϊδέψουμε, κάνοντας 5-6 ταινίες ίδιου τύπου». Must στην κατηγορία romance.