Συνέντευξη | Η Νατάσσα Μποφίλιου μιλά για όλα στο Chill Out!

Της Φωτεινής Τάτση

PHOTOGRAPHER: ΝΙΚΟΛΑΣ ΛΙΑΚΟΣ
STYLING: NIKH ΜΗΤΡΟΦΑΝΑΚΗ
HAIR STYLING: ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΟΥΡΛΗΣ
MAKE UP: EFI RAMONE

Γυρίσαμε το χρόνο πίσω… σε άλλες εποχές… και αφήσαμε τη Νατάσσα να ξεδιπλώσει το ταλέντο της σαν μια πραγματική σταρ.

Σε μια ατμόσφαιρα με vintage ρούχα και αντικείμενα, πόζαρε με μπρίο και παιχνιδιάρικη διάθεση στα κλικ της μηχανής.

Και έμοιαζε τόσο εύθραυστη,

αλλά δεν ήταν. Γιατί η Νατάσσα είναι μια δυναμική προσωπικότητα, μια ταλαντούχα παρουσία, που πατά γερά στη μουσική σκηνή και την γεμίζει με φώς και ψυχή.

Μιλήσαμε για μουσική, για έμπνευση, για πίστη, για αγάπη, για όνειρα, για ανθρώπους, για λάθη… Μας μοίρασε απλόχερα τις σκέψεις της.

Νιώσαμε πολύ όμορφα μαζί της και η τελευταία της αγκαλιά ήταν τόσο ζεστή, που τα έλεγε όλα.

Ήρθε στον κόσμο στις: 18 Απριλίου 1983
Κατάγεται από: Σικελία και το Φανάρι της Κωνσταντινούπολης
Σπούδασε: στο Πολιτικό της Νομικής
Πίνει: πολύ
Δεν αποχωρίζεται ποτέ: το κόκκινο κραγιόν της
Θυμώνει με: την αδικία και την υποκρισία
Σιχαίνεται: τα ψέματα
Δεν θα έλεγε όχι: σε ό,τι της ζητήσει ένας άνθρωπος που αγαπά, ακόμη και αν δεν συμφωνεί
Αγαπημένο κόμικ: Τζέσικα Ράμπιτ
Ένας ήρωας που δεν ξεχνά: Τσε Γκεβάρα
Ένας τόπος όπου θα ήθελε να μείνει: Γαλλία
Θα ήθελε να τραγουδήσει στο: Olympia και στο Royal Albert Hall

Ας ξεκινήσουμε με το σήμερα, με το νέο άλμπουμ «Οι μέρες του φωτός»… Σίγουρα χρειαζόμαστε φως στη ζωή μας… Τελικά έρχονται μέρες του φωτός;

Όλη η ιδέα που βγάζει αυτή η φράση ήταν κάτι αυθόρμητο και τελείως φυσικό. Ήταν κάτι που έβγαινε και από τους τρείς (Καραμουρατίδης, Ευαγγελάτος). Τελικά νομίζω ήταν μια ευχή τόσο ανοιχτά δηλωμένη, η οποία παραμένει ευχή.

Τον τελευταίο καιρό είμαι σε μια αναζήτηση, θέλω να σταματήσω να ελπίζω και να αρχίσω να πιστεύω. Θα σου πω ότι αυτή η ευχή έγινε πίστη και ναι, πιστεύω ότι θα έρθουν καλύτερες ημέρες. Άλλωστε, θεωρώ ότι οι άνθρωποι οφείλουν να κοιτάνε προς το φως, αν θέλουν να πάνε μπροστά. Η πρόοδος απαιτεί να υπάρχει κάπου ένα φωτεινό σημείο, το οποίο να κοιτάς και να αγωνίζεσαι για να το φτάσεις.

Η ευχή διαφέρει από το «πιστεύω»;

Ναι, γιατί πολλές φορές εύχεσαι και ελπίζεις να γίνει κάτι, αλλά μέσα σου δεν το πιστεύεις και αυτό αποδυναμώνει την ευχή. Όταν όμως η ευχή γίνεται πίστη, γίνεσαι πιο δυνατός αγωνιστής και τελικά τα καταφέρνεις. Το όνειρο δεν πρέπει να μένει όνειρο, πρέπει να γίνεται αφοσίωση, να γίνεται ιδέα, να γίνεται δρόμος.

Πώς από την ευχή οδηγείσαι στην πίστη;

Είναι μία ψυχική διαδικασία, που πρέπει να κάνεις με τον εαυτό σου. Να γεμίσεις τον εαυτό σου με θάρρος και να κουβαλήσεις αυτό που εύχεσαι, ονειρεύεσαι και ελπίζεις, γιατί, όταν θέλουμε πραγματικά οι ευχές να γίνουν αληθινές, έχει «κουβάλημα» με πολύ μεγάλο προσωπικό κόστος και αγώνα.

Με το Θέμη Καραμουρατίδη και το Γεράσιμο Ευαγγελάτο δέσατε και ως συνεργάτες και ως φίλοι και ως παρέα. Τελικά οι παρέες γράφουν