Βαθιά συντηρητική επιλογή ο πολλαπλασιασμός των εξετάσεων στο μαθητικό βίο‏

Εξετάσεις στην 3η και στην 6η Δημοτικού εξετάζει να καθιερώσει το υπουργείο παιδείας ώστε να καλύψει τα «κενά», σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» και σχετική αναδημοσίευσή του στο neolaia.gr και άλλες ιστοσελίδες, κι ιδίως σε εκείνες που ασχολούνται με το θέματα εκπαίδευσης – παιδείας. Ως βασικός λόγος περιγράφεται η προσπάθεια ανακοπής του κύματος εγκατάλειψης των σχολείων

από περίπου 40.000 μαθητές το χρόνο, ενώ αυτό που φαίνεται να λείπει από το σχεδιασμό της αρμόδιας επιτροπής του υπουργείου Παιδείας είναι η εξεύρεση οικονομικών πόρων για την κατάρτιση της νέας, συνολικότερης, πολιτικής αξιολόγησης μαθητών, αλλά και εκπαιδευτικών.

Η είδηση φαίνεται, ομολογουμένως, ωραιότατα ενδεδυμένη, αλλά δε σας κρύβω ότι το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό, με την όποια αντίληψη μπορεί να διαθέτω γύρω από θέματα επικοινωνίας και «νέο-μαρκετίστικες» που επιστρατεύονται από τις πολιτικές ηγεσίες σε τέτοια ευαίσθητα θέματα, ήταν ότι… πάλι καλά που η είδηση δε συνοδευόταν από αντίστοιχη ανακοίνωση για επαναφορά της ποδιάς στα σχολεία! Τουλάχιστον ακόμα… Ξέρω. Πολύ θα πουν «και τι κακό έχει η ποδιά, καλύτερα είναι τα σκισμένα παντελόνια και τα σκουλαρίκια μαθητών, όπως κι οι προκλητικές μίνι φούστες και γενικότερα ορισμένες ακραίες εμφανίσεις ορισμένων έξαλλων κορασίδων μαθητριών;».

Πρώτον, μπορεί οι περισσότερο ή λιγότερο έξαλλες σχολικές εμφανίσεις να μην είναι ό,τι πιο ευχάριστο, αλλά θα πω ξεκάθαρα ότ, ναι, είναι κατά πολύ προτιμότερη η ακρότητα της ελευθερίας από την ομοιομορφία του επικίνδυνου «θερμοκηπιακού» υπερ-συντηρητισμού! Και, δεύτερον, η άποψη κατάκρισης εμφανισιακών ακροτήτων μαθητών και μαθητριών είναι, παρόλα αυτά, καθ’ όλα σεβαστή, αρκεί να μπαίνει με απόλυτη ειλικρίνεια και ευθύτητα στο πεδίο της ιδεολογικής – πολιτικής συζήτησης, μακριά από φθηνά πυροτεχνήματα περί συγκράτησης των νέων από την εγκατάλειψη του σχολείου και ανακοπής της ροπής τους προς υποτιθέμενες άγνωστες και επικίνδυνές κοινωνικές ατραπούς.

Προσωπικά, θεωρώ απευκταίο το ενδεχόμενο επαναφοράς – και ουσιαστικά προσθήκης στον μαθητικό βίο κι άλλων, πέραν των ήδη υπερβολικά πολλών – εξετάσεων στο δημοτικό σχολείο, και σε δύο στάδια μάλιστα. Το αντιμετωπίζω, δε, ως προοπτική που γυρίζει την παιδεία της χώρας δεκαετίες πίσω.

Αντίθετα, η σοβαρή και με σύγχρονο τρόπο ιδωμένη προοπτική εισαγωγής διαδικασίας αξιολόγησης των εκπαιδευτικών είναι κάτι ιδιαιτέρως ωφέλιμο. Κάτι, που αν πράγματι συντελεστεί σωστά, έχει πολλά θετικά να δώσει στην παιδεία και τη νέα γενιά της χώρας, κι αποτελεί συνάμα συνθήκη καθοριστικής σημασίας για ένα σαφώς πιο ευοίωνο μέλλον στον τόπο.