Η Έφη, οι ανθυποψήφιοί της και τα μεγάλα ελλείμματα

Η υποψηφιότητα της Έφης Αχτσιόγλου για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ έχει διάφορα πλεονεκτήματα:

-Είναι ένα νέο και νεανικό πρόσωπο, και μάλιστα πολύ συμπαθές.

-Δεν είναι χρεωμένη με πολιτικά «αμαρτήματα» που να την καθιστούν προσωπικά ευάλωτη στην πολιτική αντιπαράθεση, η οποία τα επόμενα χρόνια θα είναι ιδιαίτερα σκληρή.

-Έχει αναλάβει θέσεις ευθύνης, στις οποίες αντεπεξήλθε με επιτυχία, ακόμη και όταν έπρεπε να αντιμετωπίσει τους στυφούς τροϊκανούς.

-Έχει συγκροτημένο λόγο, με αρχή, μέση, τέλος και σωστά

ελληνικά – πράγμα όχι αυτονόητο στην ελληνική πολιτική. Αν κάποιος την ακούσει να μιλάει, δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταλάβει τι ακριβώς είπε.

Το θέμα ωστόσο δεν είναι τόσο το γιατί η Αχτσιόγλου είναι μια καλή υποψηφιότητα και, πολύ περισσότερο, το γιατί εκτιμάται από τους περισσότερους ότι είναι το φαβορί στην κούρσα της διαδοχής του Αλέξη Τσίπρα.

Το ερώτημα είναι πόσοι και ποιοι από τους τυχόν ανθυποψηφίους της μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν θα είναι ευάλωτοι – και δεν θα τους… «καταπιούν» οι αντίπαλοί τους – στις προσωπικές και τις πολιτικές κόντρες εντός και εκτός Βουλής. Κυρίως πόσοι και ποιοι είναι αυτοί των οποίων οι παρεμβάσεις, πράξεις και παραλείψεις από το 2015 και ύστερα δεν έχουν ζημιώσει σοβαρά τον ΣΥΡΙΖΑ. Βάζουμε δύσκολα, ε;

Πάντως κάτι μας λέει ότι οι υπόλοιπες υποψηφιότητες για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αποσκοπούν στην εκλογή των υποψηφίων, αλλά στην καταγραφή δυνάμεων και στην κατοχύρωση ρόλου στην επόμενη μέρα του κόμματος. Διότι καμιά πολιτική λογική δεν μπορεί να τις δικαιολογήσει.

Εκτός εάν δούμε κάποιο πρόσωπο – έκπληξη, χωρίς προσωπικά και πολιτικά βαρίδια, να βγαίνει μπροστά. Σε αυτή την περίπτωση, η συζήτηση αλλάζει – και γίνεται, ίσως, πολύ πιο ενδιαφέρουσα…

Διαβάστε επίσης:

Κυβερνητικές αλχημείες με τη 13η σύνταξη

Πρώτη φορά βουλευτής, δεύτερη φορά πατέρας

Ανδρέας Λοβέρδος: Για τα πανηγύρια… της Δεσφίνας