Η κρατική αδιαφορία γιγάντωσε τις εγκληματικές οργανώσεις

Τα μέτρα της κυβέρνησης για την τήρηση της τάξης στα γήπεδα είναι θετικά. Όμως αντιμετωπίζουν μόνο μια πλευρά του χουλιγκανισμού: αυτήν εντός γηπέδων. Το μεγάλο πρόβλημα παραμένει επειδή τα χειρότερα, κατά κύριο λόγο, συμβαίνουν εκτός γηπέδων, σε ραντεβού θανάτου ή σε περιφερειακά αθλητικά γεγονότα. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα εν λόγω μέτρα δεν προσφέρουν το παραμικρό και η ευθύνη της αντιμετώπισης παραμένει στην αστυνομία.

Σωστή και η προσπάθεια για διεύρυνση της έρευνας για τον χουλιγκανισμό και συσχέτισή

της με εγκληματικές και πολιτικά ακραίες οργανώσεις που όλοι γνωρίζουν ότι διαπλέκονται με τη βία εντός και εκτός γηπέδων. Εδώ όμως υπάρχει ένα πρόβλημα, το οποίο αξίζει να δούμε πιο αναλυτικά. Η κυβέρνηση πήγε στον Άρειο Πάγο με λίστες ανθρώπων που εμπλέκονται ταυτόχρονα με τον χουλιγκανισμό και σωρεία άλλων αξιόποινων πράξεων. Το χρονικό βάθος των υποθέσεων φτάνει τα 16 χρόνια (έως το 2007 και τη δολοφονία Φιλόπουλου στην Παιανία). Πρώτο ερώτημα:

● Όλα αυτά τα χρόνια η ΕΛ.ΑΣ. και οι κυβερνήσεις της χώρας – στις οποίες συμμετείχαν όλα τα κόμματα εξουσίας μαζί με κάποια που έχουν πλέον εξαφανιστεί – γνώριζαν αυτή τη διαπλοκή και δεν έκαναν απολύτως τίποτε, αφήνοντας το φαινόμενο αυτό να διαιωνίζεται;

● Ή μήπως κατάφεραν να κάνουν αυτόν τον συσχετισμό σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα από τη φονική επίθεση των χούλιγκαν στου Ρέντη;

Επειδή η απάντηση είναι προφανής (γνώριζαν), προκύπτει το επόμενο ερώτημα: Γιατί τώρα; Μια προφανής απάντηση είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια ολόκληρο το πολιτικό σύστημα αδιαφορούσε επειδή το φαινόμενο της βίας περιοριζόταν στην αλληλοσφαγή των χούλιγκαν, σε απειλές, εκβιασμούς και επιθέσεις εναντίον διαιτητών, στημένους αγώνες και άλλα που κρίθηκε ότι δεν άξιζαν τον κόπο μιας μεγάλης σύγκρουσης με ιδιοκτήτες ΠΑΕ, που ταυτοχρόνως είναι πολύ μεγάλοι επιχειρηματίες και κάποιοι είναι και μιντιάρχες.

Δεν κρίθηκε ότι άξιζε τον κόπο η σύγκρουση ούτε όταν οι εγκληματικές οργανώσεις αυτονομήθηκαν σε τόσο μεγάλο βαθμό από τον έλεγχο των ΠΑΕ, ώστε έφτασαν στο σημείο να ορίζουν ιδιοκτησίες ομάδων.

Η ποιοτική διαφορά τώρα είναι ότι αυτός ο εγκληματικός παραστρατιωτικός εσμός στράφηκε εναντίον του ίδιου του κράτους χτυπώντας ευθέως την αστυνομία με στόχο να σκοτώσει – όπως αποδεικνύουν τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν στου Ρέντη: φονικές ναυτικές φωτοβολίδες και μολότοφ με δυναμίτη.

Όμως η χρόνια αδιαφορία είναι αυτή που δυνάμωσε τις εγκληματικές οργανώσεις τόσο ώστε να θεωρούν ότι μπορούν να τα βάλουν με το ίδιο το κράτος. Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι πολύ αργά για να υπάρξει έλεγχος – παρότι δεν είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι…

Διαβάστε επίσης:

Το μέλλον της «μετα – Αριστεράς» και το «φαινόμενο» Στέφανου Κασσελάκη

Ποιος «σκοτώνει» το ποδόσφαιρο; Ποιος είναι ο πραγματικός «δολοφόνος» του αθλητισμού;

Νέος Φορολογικός νόμος: Οι κυβερνητικές λαθροθηρίες δεν κρύβουν την φορολεηλασία του λαού