Μια μαγική βραδιά θεάτρου στις Μυκήνες (photos)

Αυτό που έγινε πριν από λίγες μέρες στις Μυκήνες ήταν μοναδικό! Μέσα σε μια κατανυχτική ατμόσφαιρα, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έργο του Σενέκα Θυέστης στον φυσικό του χώρο μέσα στον τύμβο του Ατρέα στις Μυκήνες, παρουσία μικρού κοινού, με από πρωτοβουλία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας.

Η παράσταση συγκέντρωσε μια τριανδρία

κορυφαίων ηθοποιών όπως είναι ο Νικήτας Τσακίρογλου, ο Γρηγόρης Βαλτινός και ο Γιάννης Βούρος με την συμμετοχή των εξαιρετικών συνδέλφων τους: Γεωργία Ανέστη, Νίκος Γκέλια, Κώστας Νικούλι, Χρυσάνθη Γεωργαντίδου, Παύλος Λουτσίδης με την μορφή Ορατορίου σε μουσική σύνθεση και απόδοση Νίκου Ξανθούλη, με τραγουδιστές τον Νικόλα Καραγκιαούρη και τον Χάρη Αναστασόπουλο.

Το έργο παίχτηκε στην μετάφραση από το λατινικό κείμενο της Ουρανίας Παπακωνσταντοπούλου, σε απόδοση και σκηνοθεσία Ηλία Μαλανδρή. Κίνηση Βάσια Αγγελίδου και επιμέλεια Κοστουμιών Κούλας Γαλιώνη. Υπεύθυνη επικοινωνίας Χρύσα Ματσαγκάνη, ηχοληψίας Δημήτρης Μπουρμπούλης και φωτισμών Γιώργος Χαραλάμπους.

Η παράσταση που την παρακολούθησαν καθηγητές, αρχαιολόγοι, φοιτητές, κοινό και καλεσμένοι, κινηματογραφήθηκε για να παιχτεί από την κρατική τηλεόραση.

Η ιστορία των Θυέστειων δείπνων, που ο εκδικητής Ατρέας υποχρεώνει τον αδερφό του Θυέστη να καταβροχθίσει τα ίδια τα παιδιά του, που σηματοδοτεί την απαρχή της κατάρας του οίκου των Ατρειδών αποτελεί τη μεταφορά του μύθου στο αρχαίο και το ρωμαϊκό δράμα όπως φαίνεται κι από τα αποσπασματικά κείμενα, έχει επηρεάσει τους έλληνες και τους λατίνους συγγραφείς που έχουν γράψει θεατρικά εργα με αυτή τη θεματική. Ωστόσο μόνο αυτό το έργο έχει διασωθεί ολόκληρο ως τις μέρες μας.

Στον κατάμεστο αρχαιολογικό χώρο του Θησαυρού του Ατρέα στις Μυκήνες σε μια ιστορική στιγμή που άνοιξε τις πύλες του για να παρουσιαστεί το έργο μέσα στον μαγευτικό θολωτό τάφο με την υπέροχη ακουστική, χωρίς την ενίσχυση μικροφώνων να αλλοιώνουν τον φυσικό ήχο, οι θεατές που προσήλθαν είχαν την ευκαιρία να γίνουν μάρτυρες της παρουσίασης ενός έργου προπομπού των έργων φρίκης και τ ρόμου, ωστόσο υψηλού σε δύναμη και ποιότητα λόγου του λατίνου κορυφαίου συγγραφέα Λεύκιου Σενέκα, απαιτώντας εξαντλητικές και σπαρακτικές ερμηνείες από τους ηθοποιούς.

Τοέργο του Σενέκα, λόγω της εξαιρετικά ειδεχθούς αφήγησής του δεν παιζόταν για πολλά χρόνια στο θέατρο. Ο Ηλίας Μαλανδρής με τους ίδιους συνεργάτες το ανέβασε πρώτη φορά στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ τον χειμώνα του 2021 και εφέτος το παρουσιάζει για πρώτη φορά με αυτή τη μορφή.

Σε μια κατατοπιστική προλογική ομιλία η καθ. Παν. Άννα Μαυρολέων εισήγαγε το κοινό στην μελέτη που υπαγόρευσε αυτόν τον τρόπο ερμηνείας, που όλοι οι ηθοποιοί απέδωσαν και η κορυφαία θεατρoλόγος Gonda Van Steen σε μια on line σύνδεση σχολίασε την μεταφορά του αρχαιου δράματος στο Ρωμαϊκό θέατρο.

Δηλώσεις έκαναν στο “Π” οι πρωταγωνιστές και ο σκηνοθέτης .

ΝΙΚΗΤΑΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ:

Ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίσαμε το κείμενο αυτό, τον Θυέστη του Σενέκα, ένα έργο εντελώς άγνωστο και άπαιχτο στη χώρα μας, που για μένα έχει συναισθηματική αξία γιατί στο ξεκίνημα της καριέρας μου συναντήθηκα με τον Θυέστη του Κατσαϊτη σε σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου, ο τρόπος λοιπόν αυτός δεν διδάσκεται, αποκτάται με την εμπειρία.

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΒΑΛΤΙΝΟΣ:

Ο Θυέστης του Σενέκα, ενός συνεχιστή της αρχαίας ελληνικής ποίησης δραματουργίας, το οποίο με τη σύχγρονη ορολογία θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε σπλάτερ, παίχτηκε για πρώτη φορά στην χωρα μας, μια και πολύ σπάνια έχει παιχτεί και στο εξωτερικό. Μια δυο φορές νομίζω. Πολύ άιμα, πολύ μίσος, πολλή οργή, φόνοι, εκδίκηση, όλα αυτά τα ανθρώπινα συναισθήματα που χαρακτηρίζουν αυτό το πολύ άγριο είδος που υπάρχει στον πλανήτη μας.

Τον άνθρωπο. Ο Ηλίας Μαλανδρής το έκανε, με την αγαπημένη του μέθοδο, σαν θεατρικό αναλόγιο που δεν στέκεται σε μια απλή ανάγνωση.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΥΡΟΣ:

Αν με ρωτούσε κάποιος σε όλη αυτή τη διαδρομή μέσα στο χώρο του θεάτρου και θα έπρεπε να σταχυολογήσω κάποιες στιγμές δικές μου θα μπορούσα να συγκαταλέξω την παράσταση που κάναμε στις Μυκήνες ανάμεσα σε αυτές τις πέντε που σηματοδοτούν τις τεράστιες εμπειρίες που μπορεί να έχει κάποιος ηθοποιός σε σχέση πάντα με το αρχαίο δράμα. Η ενέργεια του χώρου είναι τέτοια που θες δε θες μπαίνεις και στην ψυχολογία των ηρώων αλλά και στην ατμόσφαιρα ενός σπλάτερ αν μου επιτραπεί ο όρος για αυτό άλλωστε κι αυτά τα έργα στην ύστερη αρχαιότητα, δεν παίζονταν διαβάζονταν, έτσι ακριβώς όπως ανέβηκε από τον Ηλία Μαλανδρή .

ΗΛΙΑΣ ΜΑΛΑΝΔΡΗΣ:

Θα σας αφηγηθώ μια σύντομη ιστορία. Όταν ήμουν πιτσιρίκος στο νησί μου την Κάσο, μια συγγενής και φίλη της οικογένειας που ήταν δασκάλα και την έλεγαν Κατίνα Γλύτση, είχε σπουδάσει και ηθοποιός, μας μάζευε και μας έπαιζε ολόκληρα κομμάτια από τον Όμηρο. Ήταν δε τόσο γλαφυρή η αφήγησή της που αποτυπώθηκε στο μυαλό μου και σας διαβεβαιώ καμία ταινία τρόμου ή φρίκης δεν μπόρεσε ποτέ να φτάσει τον φόβο και το δέος και τον τρόμο που μου προκαλούσαν οι σκηνές των μαχών στην Ιλιάδα ή τα μυθολογικά τέρατα, οι Λαιστρηγόνες, οι Κύκλωπες, οι Σειρήνες.

Τότε πολύ νωρίς μπόρεσα να αντιληφθώ δυο πράγματα θεμελιώδη. Την δύναμη που έχει γυμνός ο λόγος που διεγείρει την φαντασία, με μια συγκέντρωση που δεν αποσπάται από την εικόνα και βέβαια τη δύναμη που έχει ο ίδιος ο στίχος του ποιητή.

Διαβάστε επίσης:

«Ziggy Stardust»: Η ταινία του David Bowie επιστρέφει στους κινηματογράφους σε πλήρως ψηφιακά αποκατεστημένη εκδοχή (videos)

Γκούσταφ Κλιμτ: Σε δημοπρασία το τελευταίο πορτρέτο που ζωγράφισε (photos)

Η άλλη πλευρά του ποδοσφαίρου