Ο Γιάννης Ρίτσος, τα παιδιά και ο συναγερμός…

«Το παιδί: ζωή. Τίποτ’ άλλο!». Αυτούς τους δύο τελευταίους στίχους του Γιάννη Ρίτσου από το ποίημά του «Αναφυλλητό. XXXVIII» [συλλογή «Υδρία» (1957-1958), Ποιήματα 1930-1960, τ. Β’, Εκδόσεις Κέδρος, 1961] επιλέξαμε στη θέση του πρωτοσέλιδου μηνύματος για το πρωτοχρονιάτικο φύλλο του «Ποντικιού» δίπλα στο λογότυπο. Όχι τυχαία ή χωρίς λόγο.

Καθώς οι πολιτικές ειδήσεις γίνονταν όλο και λιγότερες αυτές τις γιορτές, οι ειδήσεις

του αστυνομικού δελτίου για σκληρά και αποκρουστικά ποινικά αδικήματα με θύτες και θύματα παιδιά αναδείχθηκαν ακόμη περισσότερο. Όχι ότι είχαν λείψει το προηγούμενο διάστημα – κάθε άλλο.

Απλώς η βαρβαρότητα κατακτά κάθε μέρα νέα υψηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται η αίσθηση πως πλέον η βία, που έχει διαποτίσει οριζοντίως και καθέτως την ελληνική κοινωνία, έχει όλο και συχνότερα τα παιδιά στο επίκεντρό της.

Κι αν για τη βία με θύματα τα παιδιά μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι ίσως και να υπάρξουν κάποια στιγμή μέτρα και πολιτική προστασίας και πρόληψης, το ερώτημα είναι τι γίνεται όταν όλο και περισσότερο, όλο και συχνότερα, τα παιδιά γίνονται θύτες των ειδεχθέστερων πράξεων. Με κάθε είδους μέσο και όπλο, χωρίς ίχνος δισταγμού, σε ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους, από αγόρια και κορίτσια.

Αν όλο και περισσότερα παιδιά εμπλέκονται ως θύτες σε εγκλήματα, και μάλιστα ειδεχθή, τότε το συμπέρασμα είναι ότι αυτή η γενιά παιδιών ή είναι παρατημένη ή απλώς ακολουθεί τα άλματα των προηγούμενων προς την εξαχρείωση.

Ό,τι από τα δύο ή ό,τι άλλο κι αν συμβαίνει, ο συναγερμός πρέπει να φτάσει στ’ αυτιά όλων μας. Επειδή, όπως έγραψε κι ο ποιητής: «Το παιδί: ζωή. Τίποτ’ άλλο!».

Διαβάστε επίσης:

Εκλογές: Ποιος θα αναλάβει Πρωθυπουργός μέχρι τις δεύτερες κάλπες – «Πονοκέφαλος» για
ΥΠΕΞ και Άμυνας

ΠΑΣΟΚ: Συνεχίζονται οι «γκρίνιες» και οι «μουρμούρες» για τα ψηφοδέλτια – Ποιοι
«χάνουν» έδρες

Στην ΑΔΑΕ ο Ανδρέας Λοβέρδος – Ζήτησε να ενημερωθεί για την παρακολούθησή του