Στην παγίδα του Σόιμπλε

ΠΟΛΙΤΙΚΗΈντυπη Έκδοση

Αύριο ο Αλέξης Τσίπρας συντρώγει με την Άνγκελα Μέρκελ. Σύμφωνα με τις κυβερνητικές επιδιώξεις, πάει στο Βερολίνο με στόχο να επιτύχει «πολιτική συμφωνία» για ένα σύντομο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγη­σης του μνημονίου χωρίς προσδιορισμό νέων μέτρων για την περίοδο μετά το 2018, ώστε να εξασφαλίσει μια μεγάλη

ανάσα για την κυβέρνη­ση και την οικονομία με την ένταξη των ομολόγων της χώρας στο πρό­γραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.

Ο στόχος αυτός όμως είναι κάτι πα­ραπάνω από δύσκολος, αφού - όπως και η πρόσφατη Ιστορία έχει δείξει - η Μέρκελ και ο Σόιμπλε σε τίποτε δεν μοιάζουν με τη φετινή άμυ­να του... Ολυμπιακού (για να μιλήσουμε με πο­δοσφαιρικούς όρους), στον χώρο ευθύνης της οποίας ένας στοιχειωδώς ευέλικτος αντίπαλος μπορεί κυριολεκτικά να κάνει... πάρτι.

Αντιθέτως, το ισχυρό δίδυμο του Βερολίνου είναι απολύτως συμπαγές και η Μέρκελ δεν κάνει ούτε μισό βήμα μπρος ή πίσω αν δεν έχει την έγκριση του υπουργού Οικονομικών. Στην πραγματικότητα λοιπόν αυτήν την ώρα το κρί­σιμο πρόσωπο είναι ο Σόιμπλε, ο οποίος ποτέ δεν σταμάτησε τα επικίνδυνα παιχνίδια του με την Ελλάδα.

Φρένο στις παροχές Τσίπρα

Ήδη χθες, λίγο πριν από την επίσκεψη του Τσίπρα, φρόντισε να την υπονομεύσει καλώ­ντας τους θεσμούς της επιτήρησης να αποφαν­θούν για το αν οι παροχές του πρωθυπουργού προς τους χαμηλοσυνταξιούχους (βοήθημα) και τα ακριτικά νησιά (ΦΠΑ) είναι συμβατές με τους όρους του μνημονίου και τις ανάλογες δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Ελλάδα.

Το μήνυμα προς τον Τσίπρα είναι ότι δεν έχει να περιμένει κάτι από μια «πολιτική διαπραγμάτευση». Για να το κάνει σαφέστερο, μάλι­στα, ο Σόιμπλε συνέδεσε τη «νομιμότητα» των παρο­χών με την εφαρμογή των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος.

«Η διευκρίνιση είναι απαραίτητη ώστε να μην καθυστερήσει η εφαρμογή των βρα­χυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος» ήταν η σχε­τική διατύπωση. Ο καθ’ ύλην αρμόδιος ESM (επικεφαλής του ο Γερμανός Κλάους Ρέγκλινγκ) πήρε αυθωρεί το μήνυμα και έσπευσε να κοινοποιήσει μέσω του Bloomberg ότι τα όργανά του έχουν προσωρινά σταματήσει τις κινήσεις για την εφαρμογή των βραχυπρόθε­σμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους. Εν συνεχεία ο Μισέλ Ράινς, εκπρόσωπος του Ντάισελμπλουμ, δήλωσε: «Οι θεσμοί κατέλη­ξαν ότι οι κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης μοιάζουν να βρίσκονται εκτός των συμφωνη­θέντων. Ορισμένα κράτη - μέλη έχουν την ίδια αντίληψη, επομένως δεν υπάρχει ομοφωνία για την εφαρμογή των βραχυπρόθεσμων μέ­τρων για την ελάφρυνση του χρέους».

Δεδομένου ότι, κατά τον Ράινς, «αναμένουμε πλήρη έκθεση των θεσμών τον Ιανουάριο», η παγίδα Σόιμπλε για αναβολή και της αξιολόγη­σης μέχρι να επέλθει η ελληνική «συμμόρφω­ση» απέδωσε σε πρώτη φάση όσα αυτός επι­θυμούσε.

Δόλωμα ο Τόμσεν

Από την πλευρά του ο Τσίπρας έχει ανοιχτό μέτωπο και με το ΔΝΤ, ύστερα μάλιστα από την παρέμβαση με άρθρο των Πολ Τόμσεν και Μορίς Όμπστφελντ, οι οποίοι επέμειναν στις απαιτήσεις τους για περικοπές μεταφέροντας την ευθύνη για τα πλεονάσματα 3,5% στους Έλληνες και τους Ευρωπαίους και παράλληλα διατήρησαν τη σκληρή στάση τους στα εργα­σιακά και στην άμεση νομοθέτηση μέτρων που θα διασφαλίζουν το πλεόνασμα αυτό.

Το μέτωπο αυτό είναι βούτυρο στη... φρυ­γανιά του Γερμανού ΥΠΟΙΚ, ο οποίος πάντα ελ­πίζει να υπάρξει μια χοντρή εμπλοκή στις δια­πραγματεύσεις για την αξιολόγηση, ώστε η οι­κονομία να μπει σε ρίσκο, η ελληνική κυβέρ­νηση να εξαντληθεί διαπραγμα­τευτικά και εν τέλει να αποδεχθεί όλες τις απαιτήσεις και της Γερμανίας για μακρά περίοδο ισχύος του 3,5% και του ΔΝΤ για εκ των προτέρων νομοθέτηση σκληρών πε­ρικοπών.

Η παγίδα που στήνει ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ στην κυβέρνηση ενδέχεται να στείλει το κλείσιμο της αξιολόγησης πολύ μακριά. Ήδη, αν φτάσου­με στον Μάρτιο και τις ολλανδικές εκλογές, οι οποίες θα προκαλέσουν αδυναμία αποφάσεων για την Ελλάδα, ύστερα είναι μόλις μια ανάσα ο Ιούνιος και ο Ιούλιος. Τότε θα έχουμε λήξεις ο­μολόγων, το τρένο της ποσοτικής χαλάρωσης θα έχει αναχωρήσει από τον σταθμό και η κυ­βέρνηση θα τρέχει ασθμαίνουσα να το προλά­βει.

Συμβιβασμός ή... μπλέξαμε

Η δυνατότητα ενός συμβιβασμού υπάρχει προφανώς, παρά την αύξηση των εντάσεων - λεπτομέρειες στις σελίδες 6-7. Ωστόσο ο­ποιοσδήποτε συμβιβασμός θα έχει κάποιες βα­σικές προϋποθέσεις, όπως τουλάχιστον μαρ­τυρεί η μέχρι στιγμής στάση του Σόιμπλε:

♦ Την επαναβεβαίωση ότι η Ελλάδα (κατά το λεξιλόγιο των Ευρωπαίων) παραμένει «ισχυρά δεσμευμένη» στην τήρηση των υποχρεώσεών της.

♦Την αποδοχή από την κυβέρνηση του ύψους των πρωτογενών πλεονασμάτων στο 3,5% για μεσοπρόθεσμο ορίζοντα - με την ελπίδα ότι ο συμβιβασμός δεν θα τα ορίζει για πάνω από τρία χρόνια και ότι θα είναι δυνατή η επαναδια­πραγμάτευση του στόχου το 2018, ύστερα από μια κυβερνητική αλλαγή στη Γερμανία ή από ε­ξαιρετικές επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας.

♦Τη διαβεβαίωση προς το ΔΝΤ ότι θα διασφα­λιστεί η επίτευξη του 3,5% με νέα μέτρα, έ­στω και με την ελπίδα ότι τελικά δεν θα χρειαστεί να ποσοτικοποιηθούν τώρα και ότι το Ταμείο θα αρκεστεί στην επέκταση του ισχύοντος δημοσιονομικού κόφτη. Αν ο Τσίπρας πάει στο Βερολίνο με αυτές τις προϋποθέσεις στις απο­σκευές του, ίσως γίνει εφικτό οι τελικές δια­τυπώσεις του συμβι­βασμού να του αφή­νουν περιθώριο επικοινωνιακής διαχείρισης. Σε κάθε άλλη περίπτωση τα πάντα θα μπλοκάρουν και θα πάμε για πολύμηνο θρίλερ. Είπαμε, τη Μέρκελ, τον Σόιμπλε και τον Τόμ­σεν έχει απέναντί της η κυβέρνηση και όχι τον Ντα Κόστα, τον Μποτία και τον Ρέτσο - για να επιστρέψουμε στις ποδο­σφαιρικές αντιστοιχήσεις...

Αλέξης ΤσίπραςΆνγκελα ΜέρκελΚυβέρνησηΕΚΤΣόιμπλεΔΝΤμνημόνιοIssue: 1947Issue date: 15-12-2016Has video: Exclude from popular: 0