Ουμπέρτο Έκο - Το Όνομα του Ρόδου: Τιμητική προβολή στην Αλκυονίδα

Με αφορμή τον πρόσφατο χαμό του μεγάλου Ιταλού σημειολόγου, ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ, η NEW STAR για να τον τιμήσει, προβάλλει το αριστούργημά του, «ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ», όπως το μετέφερε στην μεγάλη οθόνη ΖΑΝ ΖΑΚ ΑΝΟ. Αποκλειστικά στο Αλκυονίς new star art

Μια μοναδική κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του σπουδαίου Ιταλού σημειολόγου Ουμπέρτο Έκο, από τον εξαίρετο Γάλλο Σκηνοθέτη Ζαν Ζακ Ανό, με πρωταγωνιστή τον Σον Κόνερι. Ένα εκπληκτικό αστυνομικό θρίλερ με ιστορικές, θεολογικές, κοινωνιολογικές προεκτάσεις.

Βρισκόμαστε στον Μεσαίωνα του 14ο αιώνα, όπου ότι έχει απομείνει από τα κείμενα της αρχαίας γνώσης βρίσκεται στα χέρια της εκκλησίας. Οι μοναχοί της Ευρώπης είναι οι μόνοι που έχουν πρόσβαση στα αρχαία κείμενα καθώς πολλά απ’ αυτά θεωρούνται επικίνδυνα εξαιτίας του ειδωλολατρικού τους περιεχομένου. Ένας φραγκισκανός μοναχός καλείται σε μοναστήρι βενεδικτίνων, προκειμένου να λύσει το μυστήριο του θανάτου ενός από τους μοναχούς. Η άφιξή του πυροδοτεί σειρά φόνων που συνδέονται με ένα σπάνιο βιβλίο: το δεύτερο τόμο της "Ποιητικής" του Αριστοτέλη, που είναι γραμμένο για την «Κωμωδία». Και ενώ οι νεκροί συσσωρεύονται στο μοναστήρι καταφτάνει και ένας απεσταλμένος της Ιεράς Εξέτασης, έτοιμος να οδηγήσει στην πυρά όσους δεν συντάσσονται με το γράμμα των εκκλησιαστικών νόμων.

Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο

Σκηνοθεσία: Jean-Jacques Annaud

Σενάριο: Andrew Birkin, Gérard Brach, Howard Franklin, Alain Godard

Μουσική: James Horner

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Tonino Delli Colli

Μοντάζ: Jane Seitz

Παίζουν: Sean Connery, Christian Slater, Helmut Qualtinger, Elya Baskin,

Michael Lonsdale, Volker Prechtel, Feodor Chaliapin Jr., William Hickey,

Michael Habeck, Urs Althaus, Valentina Vargas, Ron Perlman, Leopoldo Trieste,

Franco Valobra, Vernon Dobtcheff, Donald O'Brien, Andrew Birkin, F. Murray Abraham

Γερμανία/ Γαλλια – 1986 – 126’ - Έγχρωμο

Το όνομα του Ρόδου είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Ουμπέρτο Έκο .

Μετά από αρκετή επεξεργασία εκδόθηκε στην Ιταλία το 1980.

Η επιτυχία του ήταν τόσο μεγάλη που το 1983 μεταφράστηκε στα αγγλικά και το 1986 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον σκηνοθέτη Ζαν Ζακ Ανο

Σε ένα ιταλικό μοναστήρι των Βενεδικτίνων και, γύρω από την αναζήτηση ενός χειρογράφου του Αριστοτέλη, αναπτύσσεται η πλοκή της ταινίας , με φόνους, άνομες σχέσεις μεταξύ μοναχών και το κυνήγι των αιρετικών εν έτη 1327.

Η υπόθεση της ταινίας παρουσιάζεται ως καταγραφή των αναμνήσεων ενός φραγκισκανού μοναχού, του αδελφού Άντσο ( Κρίστιαν Σλέιτερ). Κεντρικό πρόσωπο στο έργο είναι ο διδάσκαλος του Γουλιέλμος της Μπάσκερβιλ.(Σον Κόνερι). Στο έργο εμπλέκονται τόσο φανταστικά όσο και ιστορικά πρόσωπα, όπως ο ιεροεξεταστής Μπερνάρντο Γκι και ο μοναχός Ουμπερτίνο της Καζάλε.

1327 ο Γουλιέλμος της Μπάσκερβιλ (Σον Κονερι) με τον μαθητή του Άντσο (Κρίστιαν Σλειτερ) περνάνε την πόρτα του μοναστηριού των Βενεδικτίνων κατόπιν παράκλησης των ίδιων των μοναχών, για να διαλευκάνουν έναν φόνο.

Κάτω από βαρύ μυστικιστικό κλίμα και από φόβους των μοναχών ότι ο αντίχριστος έχει κυριεύσει την μονή ο ερχομός του Γουλιέλμου της Μπάσκερβιλ φαντάζει σωτήριος.

Το πόρισμα του ορθολογιοτή μοναχού που αρχίζει τις έρευνες μαζί με τον μαθητή του είναι... αυτοκτονία. Το προσωρινά ήρεμο κλίμα στην μονή μετά το πόρισμα, διαταράσσεται όταν ακολουθεί ο επόμενος φόνος και φτάνει σε στιγμές χαώδες πανικού όταν και τρίτο πτώμα έρχεται στο προσκήνιο. Όλοι οι νεκροί μοναχοί βρίσκονται με μελανιασμένη την γλώσσα και σημάδια από δηλητηριώδη μελάνι στο δάκτυλο τους.

Σε τι καιρούς ζούμε? Αναρωτιέται ο Γουλιέλμος της Μπάσκερβιλ όταν οι έρευνες τον οδηγούν στην βιβλιοθήκη της μονής.

Το σκοτεινό πνεύμα του Μεσαίωνα και το ελεύθερο πνεύμα των κλασσικών Ελλήνων φιλόσοφων, χωρίζεται απλά από μια μυστική πόρτα της βιβλιοθήκης και ένα λαβύρινθο που υπόσχεται ότι κανείς δεν πρόκειται να βγει ζωντανός αν βρεθεί αντιμέτωπος με τα απαγορευμένα βιβλία. Ειδικότερα με την Θεία Κωμωδία του Αριστοτέλη.

Ο Δάσκαλος πλησιάζει στην λύση του γρίφου...

Ο μαθητής Αντσο ακολουθεί πιοτά τον Δάσκαλο σε κάθε βήμα...

Μια νεαρή χωριατοπούλα μουτζουρωμένη από την βρώμα και με κουρέλια πάνω της, τρυπώνει μέσα στο μοναστήρι για να για μπορέσει να εξασφαλίσει λίγο φαγητό. Η συνάντηση της με τον μαθητή Άντσο θα μείνει για πάντα σημαδεμένη στο μυαλό του.

Σκοταδισμός απέναντι στην γνώση και το ελεύθερο πνεύμα.

Μοναχική ζωή και πιστή υποταγή στον θεό και απέναντι ο έρωτας η σάρκα και ο πόθος.

Ο μαθητής ρωτάει « Τι είναι ο έρωτας;» και ο δάσκαλος απαντάει «Πόσο γλυκεία θα ήταν η ζωή χωρίς τον έρωτα ...πόσο ασφαλής...πόσο ήσυχη ...και πόσο...βαρετή»

Ο ερχομός της αντιπροσωπείας του Πάπα στο μοναστήρι κορυφώνει την πλοκή.

Ιερά Εξέταση ...κάψιμο στην πυρά...Φόνοι... και ο γρίφος βρίσκει την λύση του.

Όλα γίνονται αναμνήσεις και αφήγηση από τον γερασμένο πλέον μαθητή που καταλήγει «Ακόμα και τώρα που είμαι πολύ γέρος άνθρωπος πρέπει να ομολογήσω ότι από όλα τα πρόσωπα του παρελθόντος αυτό που διακρίνω πιο καθαρά είναι του κοριτσιού το οποίο δεν έπαψα να ονειρεύομαι όλα αυτά τα χρόνια...Ήταν ο μοναδικός εγκόσμιος έρωτας της ζωής μου. Παρ' όλα αυτά ποτέ δεν άκουσα και ποτέ δεν έμαθα το όνομα της»

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ

το όνομα του πάθους;

το όνομα της γνώσης;

το όνομα του ελευθέρου πνεύματος;

το όνομα του δικαίου;

Ο τίτλος του έργου έχει συγκεντρώσει αρκετές απορίες, καθώς δεν είναι σαφές σε τι αναφέρεται. Ο Έκο έγραψε ότι του άρεσε ο συγκεκριμένος τίτλος «γιατί το ρόδο είναι ένα σύμβολο τόσο πλούσιο σε νοήματα, που είναι ζήτημα εάν έχει μείνει κάποιο νόημα που να μην του έχει αποδοθεί».

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ Η ΤΑΙΝΙΑ

«Το όνομα του ρόδου» είναι ένα μυθιστόρημα του Ουμπέρτο Έκο, που ύστερα από πολλή επεξεργασία εκδόθηκε στην Ιταλία το 1980. Είναι ένα από τα πρώτα του είδους του, καθώς εμπλέκει το αστυνομικό με την θρησκεία, δίνοντας μια χροιά φιλοσοφικής αναζήτησης. Επίσης, δυσκολεύεται κανείς να το εντάξει σ' ένα συγκεκριμένο είδος, γοτθική νουβέλα ή μεσαιωνικό χρονικό, αστυνομικό μυθιστόρημα ή ιδεολογικό αφήγημα. Πρόκειται λοιπόν για ένα βιβλίο με μεσαιωνική - μυστηριακή ατμόσφαιρα, στοιχειοθετημένο άριστα από τον συγγραφέα του (χαρακτηριστικό είναι δε πως υπάρχει και κάτοψη του μοναστηριού, όπου εκτυλίσσεται η ιστορία), διεγείροντας την επιθυμία του κοινού να αναζητήσει την ταυτότητα των χαμένων - απαγορευμένων βιβλίων και του δολοφόνου.

Από την άλλη πλευρά η ταινία μεταφέρει εξαιρετικά την ατμόσφαιρα του κειμένου, μ' έναν ιδιαίτερο τρόπο, που ενδεχομένως μόνο Ευρωπαίος σκηνοθέτης θα μπορούσε ν' αποδώσει. Στηριζόμενος στο επίπεδο του Κόνερι ο σκηνοθέτης αρχίζει να ξετυλίγει το νήμα της ιστορίας γύρω απ' αυτόν, πρώτα οι ήρωες, μετά η υπόθεση και ύστερα τα σκηνικά. Χωρίς να φοβηθεί ο Ανό την εμπορική απογείωση του βιβλίου, παρουσιάζει μια ταινία σαν να μην υπήρχε προηγούμενη εκδοτική επιτυχία, διατηρώντας στο σενάριο ολόκληρο σχεδόν το αφηγηματικό μέρος του κειμένου και