Savoir vivre για παιδιά

από την Κατιάνα ΜατζαρίδουΚατ΄αρχάς να τονίσω ότι εγώ που γράφω τώρα αυτές τις γραμμές έχω καταφέρει μόλις και μετά βίας το δικό μου παιδί να λέει ευχαριστώ και παρακαλώ, να σηκώνεται από το τραπέζι όταν έχουν τελειώσει όλοι το φαγητό και βέβαια να δίνει τη θέση του στο λεωφορείο όταν βλέπει ηλικιωμένους.Και αυτά δεν συμβαίνουν πάντα, αλλά τις περισσότερες φορές.Η συγχωρεμένη η γιαγιά μου που με μεγάλωσε μου έλεγε ότι δεν χρειάζεται να διαπραγματευτούμε τις αρχές μας περί σεβασμού και ηθικής.Έτσι κι εγώ όπως εκείνη επαναλαμβάνω κάθε φορά στο γιο μου το ότι πρέπει να σέβεται τους γονείς του, τους μεγαλυτέρους και τους δασκάλους του, αλλιώς δεν θα πάει πουθενά στη ζωή του.Το ακούει, προβληματίζεται το ξεχνάει και πάλι από την αρχή.Διαβάστε λοιπόν τι πρέπει να έχετε υπόψη σας:1.Η ψυχολόγος που συμβουλεύομαι επιμένει πώς θα δρέψω καρπούς λίγο μετά την εφηβεία. Κι ότι θα πρέπει να επιμένω χωρίς να δυσανασχετώ, να ζητώ τη συνεργασία του πατέρα του (έστω και αν είμαστε χωρισμένοι) και να επισ