Χριστόφορος Παπακαλιάτης: «Προτιμώ να κολυμπάω παρά να… επιπλέω»

Όταν οΧριστόφορος Παπακαλιάτης κάνει θέατρο και, μάλιστα, υποδύεται τον Μότσαρτ στο Amadeus του Πίτερ Σάφερ, η παράσταση δεν μπορεί παρά να αναδειχθεί σε γεγονός του μήνα. Σκηνοθέτης του και συμπρωταγωνιστής, ο Δημήτρης Λιγνάδης. Πυρήνας του έργου, η σύγκρουση δύο κόσμων:του Σαλιέρι, αγαπημένοι της αυλής, και του Μότσαρτ, αγαπημένου θεού και ανθρώπων. «Ο ένας είχε καλλιέργεια, ο άλλος, ψυχή», λέει ο Χριστόφορος στη Real time. «Τον Αμαντέους τον έλεγαν ρηχό. Όμως, εκείνος είχε γκελ στον κόσμο».Ο Δημήτρης Λιγνάδης είπε ότι σε επέλεξε επειδή έχεις κοινά με τον Μότσαρτ. Ποια είναι αυτά;Μπορώ να σου πω ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά με τον ήρωα: οι δημιουργίες του.Η μεγαλύτερη δυσκολία σου στην προσέγγιση του ρόλου;Ο ήρωας είναι ένα παιδί με ακραίες αντιδράσεις και μία αφέλεια σχεδόν ανισόρροπη, σε σχέση πάντα με τις δημιουργίες του. Υπάρχουν ακόμα στιγμές που μου είναι δύσκολο να αφεθώ σε όλο αυτό το ανάλαφρο, ρευστό στοιχείο. Ίσως επειδή, πλέον, μεγαλώνω κι έχω διαμορφώσει κάποιες σταθερές κάποια στεγανά. Προσπαθώ να τα σπάσω. Είναι ένας ρόλος που απαιτεί να αφήσεις για λίγο στην άκρη όλες τις ανασφάλειες και τον ναρκισσισμό που κάθε ηθοποιός κουβαλάει. Ελπίζω να τα καταφέρω.Με αφορμή τον Σαλιέρι, αναρωτήθηκα: αρκεί σε έναν καλλιτέχνη να είναι απλώς δημιουργικός; «Υπάρχει» χωρίς την προβολή και την αναγνώριση;Φυσικά και υπάρχει. Η δημιουργία δεν είναι συνώνυμο της επιτυχίας, ούτε ποτέ η επιτυχία είναι η μήτρα μιας ιδέας. Η προβολή και η αναγνώριση έπονται της δημιουργίας και, εννοείται, όχι πάντα. Ακόμα κι όταν αυτό είναι το ζητούμενο του.Τηλεοπτικά έχεις υπάρξει τολμηρός - βρέθηκες και στο στόχαστρο του ΕΣΡ. Πιστεύεις ότι η πρόκληση είναι συνώνυμη της τέχνης; Ή θεωρείς ότι οι αντιδράσεις αποτελούν έκφραση δήθεν σεμνοτυφίας;Είμαι υπέρ του οτιδήποτε διέπεται από φαντασία και δεν προσβάλλει τον θεατή. Ούτε η πρόκληση είναι το ζητούμενο μου, ούτε φυσικά η δήθεν σεμνοτυφία που υπάρχει άφθονη γύρω μας. Όμως για το τι μπορεί να είναι συνώνυμο της τέχνης δεν έχω απάντηση, μιας και για τον καθένα μας η τέχνη δεν είναι κάτι πανομοιότυπο ή αντικειμενικό. Ιδιαίτερα στην εποχή μας που γίνονται τόσο μεγάλες εσωτερικές αλλαγές. Βλέπεις η τέχνη για μένα έχει να κάνει με πιο εσωτερικά θέματα, που εκφράζονται μέσα από αυτήν. Και πολύ, μα πάρα πολύ αργότερα, εκτιμώνται αυτές οι εκφράσεις...  Η κρίση και η ανασφάλεια συνδέονται, πιστεύεις, με την αυξανόμενη ανάγκη του κοινού να καταναλώνει ίντριγκες και σκανδαλάκια;Και παλαιότερα, που ζούσαμε σε μία δήθεν ευημερία, οι άνθρωποι πάλι ασχολούνταν με σκανδαλάκια. Ίσως και περισσότερο... Τα πολλά και εύκολα χρήματα εμποδίζουν τη σκέψη και την επαφή με την πραγματικότητα. Άρα, δεν πιστεύω ότι αυτά τα δύο συνδέονται. Ο Χρήστος Λούλης προβλήθηκε μέσα από σειρά σου. Οι δηλώσεις του περί «τηλεοπτικού ηθοποιού Παπακαλιάτη» θα μπορούσαν να εκληφθούν ως αγνωμοσύνη;Νομίζω ότι ο Χρήστος δεν είχε ως αρχικό του στόχο να προσβάλει. Ή αν είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό του, τότε προφανώς έχουμε πια άλλον τρόπο έκφρασης. Όμως ανεξάρτητα από