Κώστας Σημίτης: εκφώνησε τον επικήδειο του αδελφικού του φίλου

  Ως μέλος της οικογένειας Θέμελη σχεδόν, ο Κ. Σημίτης προσήλθε με τη σύζυγό του Δάφνη στο κοιμητήριο Παπάγου, όπου ετάφη ο Νίκος Θέμελης. Ο πρώην πρωθυπουργός εκφώνησε και τον μοναδικό επικήδειο, φανερά συγκινημένος από την απώλεια του στενότερου συνεργάτη και αδελφικού του φίλου.Στην ακέραια και πολυσχιδή προσωπικότητα, τη δημιουργικότητα, το ήθος, το σημαντικό έργο και τα οράματα του πολύτιμου συνεργάτη και ανεκτίμητου φίλου του αναφέρθηκε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης στον επικήδειο λόγο που εκφώνησε χθες για τον Νίκο Θέμελη:Με τον Νίκο γνωρίστηκα το 1981, όταν επισκέφθηκα ως υπουργός Γεωργίας για πρώτη φορά τις Βρυξέλλες. Ηταν η αρχή μιας βαθιάς και σταθερής φιλίας που στηριζόταν στην εκτίμηση. Ηταν πολύτιμος ως συνεργάτης και ανεκτίμητος ως άνθρωπος. Ζήσαμε σε καθημερινή σχεδόν επαφή 30 ολόκληρα χρόνια.Ο Νίκος ήταν η ευρωπαϊκή ιδέα σε πράξη, ο εκσυγχρονισμός σε μαχητική έκδοση. Απέναντι στην εκτεταμένη μιζέρια της ελληνικής πολιτικής ζωής που απεχθάνεται τη μόρφωση, δυσπιστεί στην ευπρέπεια και καλλιεργεί μια επίπλαστη ευαισθησία, ήταν ο σταθερός υπερασπιστής του ορθολογισμού, της παιδείας, της γνώσης, της εντιμότητας και του ήθους. Γι' αυτόν η πολιτική δεν περιοριζόταν στη διαμάχη για την εξουσία και τη νομή της, αλλά αφορούσε αξίες, οράματα, πεποιθήσεις για την κοινωνική ζωή. Ηταν σε όλους τους αγώνες χωρίς δισταγμούς, χωρίς να σκέφτεται τον εαυτό του, ακόμη και όταν η αρρώστια άρχισε να τον καταπονεί.Από τις Βρυξέλλες, όπου έμενε αρχικά, δούλευε συστηματικά για τη δύσκολη προσαρμογή της χώρας στις ευρωπαϊκές συνθήκες. Εβλεπε αυτό που πολλοί δεν συνειδητοποιούσαν: Τη νέα εποχή που συνεπαγόταν μια διαφορετική και εντατική προσπάθεια για τον περιορισμό του χάσματος που μας χώριζε από τις άλλες χώρες της ΕΟΚ.Από το 1996, ως επικεφαλής του πρωθυπουργικού μου γραφείου, ήταν ακούραστος μαχητής για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Ηξερε να χαράζει στρατηγικές σε μόνιμη αντιπαράθεση με τις τακτικές των υποσχέσεων που δεν πραγματοποιούνται, των ενεργειών που δήθεν αλλάζουν τα πράγματα, αλλά διατηρούν το παλιό. Ηταν βαθιά του πεποίθηση ότι πρέπει να αναδιαρθρώσουμε τη χώρα, για να πάψουμε να είμαστε οι περιθωριακοί της Ενωσης και να μετατραπούμε σε ενεργούς πρωταγωνιστές μιας πορείας ενοποίησης.Οι άμεσοι συνεργάτες όλων των πρωθυπουργών της Ενωσης τον ήξεραν, συνεργάζονταν μαζί του, ήταν φίλοι του και άκουγαν τη γνώμη του. Είχαμε διαμορφώσει ένα δίκτυο συνεννόησης που έδειξε την αποτελεσματικότητά του σε όλες τις μεγάλες στιγμές της ευρωπαϊκής πορείας στο διάστημα 1996-2004, στην ένταξη στην ΟΝΕ, στο Ελσίνκι, στην ένταξη της Κύπρου, αλλά και τις αποφάσεις της Λισαβόνας για μια νέα πιο ανταγωνιστική Ενωση. Στη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας του 2003 ο Νίκος βοήθησε αποφασιστικά να ξεπεραστούν οι διαμάχες που ακολούθησαν την επέμβαση των Αμερικανών στο Ιράκ και να αναδειχθεί η Ελλάδα ως εγγυητής μιας κοινής πορείας.Ο Νίκος ξεχώριζε. Δεν ήταν μόνο η εκτεταμένη μόρφωση, η αγάπη στη μουσική, η ενασχόληση με τη λογοτεχνία που τον διέκριναν αλλά κ