ΠΟΙΑ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ..

«Η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι σαφής. Η γενικευμένη νομιμοποίηση αυθαιρέτων που χτίστηκαν μετά το 1983 είναι αδύνατη». Με την κατηγορηματική αυτή δήλωση στην «Κ», ο πρόεδρος του Ε΄ τμήματος του...
ΣτΕ κ. Κώστας Μενουδάκος υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχει περιθώριο για νομικά «τρικ», με τα οποία να γίνει διά της πλαγίας οδού νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Εισπρακτικά περιθώρια, ωστόσο, υπάρχουν και μάλιστα ιδιαιτέρως σημαντικά, προϋποθέτουν όμως ισχυρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς.

Η συζήτηση που τους τελευταίους μήνες έχει ανοίξει το υπουργείο Οικονομικών, σε σχέση με τη δυνατότητα της αυθαίρετης δόμησης να λειτουργήσει ως δεξαμενή εσόδων (συζήτηση στην οποία παρενέβη την Πέμπτη και ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας μιλώντας για νομιμοποίηση του 70% των αυθαιρέτων), κινείται περισσότερο στο επίπεδο της δημιουργίας κλίματος, παρά στην ουσία. Η ουσία είναι ότι η συζήτηση αυτή δεν έχει νόημα, όσοι νομικοί όροι κι αν επινοηθούν για να ξεπεραστεί ο σκόπελος της συνταγματικότητας. «Σε εφαρμογή του άρθρου 24 του Συντάγματος, ο νομοθέτης έθεσε ένα χρονικό όριο: το 1983. Σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ, μια γενικευμένη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων που χτίστηκαν έκτοτε ή όλων των αυθαιρεσιών ανεξαρτήτως βάρους είναι πρακτικά αδύνατη», εξηγεί στην «Κ» ο πρόεδρος του Ε΄ τμήματος του ΣτΕ. «Αντίκεται όχι μόνο στη βασική αρχή της ανάπτυξης του οικιστικού περιβάλλοντος μέσω επιστημονικού σχεδιασμού, αλλά και στις αρχές του κράτους δικαίου και της ισότητας των πολιτών έναντι του νόμου».
Περιθώριο υπάρχει μόνο για δύο κατηγορίες αυθαιρέτων. Οσα αποδεδειγμένα κτίστηκαν πριν από το 1983 και όσα κτίστηκαν μεν χωρίς οικοδομική άδεια, αλλά χωρίς να υπερβαίνουν τους όρους δόμησης που ισχύουν στις περιοχές όπου ανεγέρθησαν. «Κάθε άλλο ενδεχόμενο, με τη μέχρι σήμερα νομολογία, είναι αδύνατον», λέει ο κ. Μενουδάκος. Το ίδιο ισχύει για την -προσωρινή ή μη-εξαίρεση από την κατεδάφιση. «Η εξαίρεση από την κατεδάφιση ισούται με νομιμοποίηση και έχει κριθεί αντισυνταγματική ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80», σημειώνει ο πρόεδρος του Ε΄ τμήματος.
Από την άλλη πλευρά, το υπουργείο Οικονομικών θεωρεί ότι υπάρχει περιθώριο εξεύρεσης «παραθύρων» στη νομοθεσία και προαναγγέλλει επιστημονικό διάλογο για το ζήτημα. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, πάντως, τα περιθώρια που έχει η πολιτεία για να προσεγγίσει το φαινόμενο, με σκοπό την άντληση εσόδων είναι τα εξής:
• Πολεοδόμηση περιοχών με πυκνή αυθαίρετη δόμηση. Θα πρέπει να εξαιρεθούν δάση, ρέματα, αρχαιολογικοί χώροι και προστατευόμενες περιοχές. Η λύση αυτή δεν ενδείκνυται για άμεση άντληση εσόδων, καθώς η ολοκλήρωση του πολεοδομικού σχεδιασμού θα χρειαστεί στην καλύτερη περίπτωση μια τριετία.
• Νομιμοποίηση αυθαιρέτων προ του 1983. Και πάλι, η νομιμοποίηση πρέπει να γίνει μέσω πολεοδόμησης ή κατά περίπτωση και όχι γενικευμένα.
• Αναζήτηση προστίμων ανέγερσης και διατήρησης αυθαιρέτου από όσα δηλώθηκαν το 2003-2004 για να ηλεκτροδοτηθούν. Πρόκειται για μια δεδομένη πηγή εσόδων, καθ