Προς σίγουρη χρεοκοπία

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Δεν υπάρχει περίπτωση πλέον η Ελλάδα να αποφύγει τη χρεοκοπία, από τη στιγμή που οι Γερμανοί τόσο σε επίπεδο πολιτικής όσο και τραπεζικής ηγεσίας φαίνεται ότι αποφάσισαν να προχωρήσουν στο βήμα αυτό πριν από τον Ιούνιο του 2013, αλλάζοντας τη γραμμή που είχαν μέχρι τώρα. Το βέβαιο είναι πως η χρεοκοπία αυτή, τους όρους και τη χρονική στιγμή της οποίας θα καθορίσει το Βερολίνο, θα γίνει πιο οργανωμένα από όσο φαντάζονται πολλοί και σίγουρα όχι με ηλεκτρονικά μηνύματα διαφόρων αγγλοαμερικανών κερδοσκόπων σαν αυτή τη γελοία, αλλά χρυσοφόρα πιθανότατα για τους οργανωτές της, ιστορία που αναστάτωσε την Τετάρτη την Ελλάδα.
Παίζονται πολύ χοντρά παιχνίδια στην πλάτη της χώρας μας, με πλήρη πολιτική συνενοχή ή ενοχή της άκρως επικίνδυνης κυβέρνησης Παπανδρέου. Οι Γάλλοι και οι Βρετανοί είναι έξαλλοι εναντίον του Γιώργου Παπανδρέου και του υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου, μαζί με τη στενή ομάδα του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος που χαράζει την οικονομική πολιτική της χώρας.

Την περασμένη εβδομάδα ανακάλυψαν οι Αγγλογάλλοι, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται, ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διεξάγει ήδη μυστικές συνομιλίες με την κυβέρνηση της Μέρκελ για να συμφωνήσει μαζί της τους όρους της χρεοκοπίας! Εννοείται ότι το Παρίσι και το Λονδίνο δικαίως φοβούνται ότι αν επιτρέψουν στην Αθήνα να διαπραγματευθεί τη χρεοκοπία μόνο με το Βερολίνο, τότε θα διασφαλιστούν μεν σίγουρα τα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα του γερμανικού κράτους και των γερμανικών τραπεζών, αδιαφορώντας για τα αντίστοιχα συμφέροντα των γαλλικών και βρετανικών τραπεζών.

Όταν λοιπόν βγαίνουν οι γάλλοι υπουργοί με επικεφαλής την υπουργό Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ και τάσσονται δημοσίως κατά της αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημοσίιου χρέους, το κάνουν όχι γιατί τους νοιάζει αν θα χρεοκοπήσει η Ελλάδα, αλλά για να καθυστερήσουν την πτώχευση όσο μπορούν, να κερδίσουν χρόνο και έτσι να μπορέσουν να κατοχυρώσουν και τα γαλλικά τραπεζικά συμφέροντα.
Στο μεταξύ, ενόψει της ελληνικής αναδιάρθρωσης τόσο οι γερμανικές όσο και οι γαλλικές τράπεζες «ξεφορτώνονται» ελληνικά κρατικά ομόλογα, τα οποία δίνουν στην ΕΚΤ. Όπως είναι ευνόητο, η ΕΚΤ παίρνει κατά προτίμηση ελληνικά ομόλογα π.χ. από τη γερμανική Ντόιτσε Μπανκ ή τη γαλλική Κρεντί Αγκρικόλ παρά από την Εθνική. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι οι γερμανικές τράπεζες να κατέχουν αυτή τη στιγμή ομόλογα του ελληνικού κράτους αξίας μόνο 16(!) δισεκατομμυρίων ευρώ και οι γαλλικές, που τις θεωρούμε υπερεκτεθειμένες στην ελληνική αγορά, ακόμη λιγότερα, κάτω από 14 δισεκατομμύρια ευρώ!

Δεν χρειάζεται ...Νομπέλ Οικονομίας για να καταλάβει ο καθένας ότι όσο λιγότερα κρατικά ελληνικά ομόλογα έχουν οι γερμανογαλλικές τράπεζες, τόσο λιγότερη ζημιά, ουσιαστικά ασήμαντη, θα υποστούν σε περίπτωση «κουρέματος» ή κάθε άλλης μορφής αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους. Σε πολιτικό επίπεδο, αυτές οι εξελίξεις στον τραπεζικό τομέα εξηγούν και την αλλαγή της στάσης της Γερμανίας