ΓΡΑΒΙΑ | Saras: Mad about him! (video)

Για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος ειπώθηκαν πολλά. Έγιναν τεχνικές αναλύσεις, συζητήθηκαν διαιτητικά λάθη, δόθηκαν ραντεβού και «υποσχέσεις» για την συνέχεια (βλ. Ντόρσεϊ), ακόμη και σημειολογική ανάλυση για τον τρόπο που πανηγυρίστηκε το τρόπαιο από τους παίκτες και τον προπονητή του Παναθηναϊκού έγινε…

«Νιώθουν πως είναι το τελευταίο τους…», υποστήριξαν κάποιοι «ερυθρόλευκοι» βασίζοντάς την άποψή τους στο ότι τα τελευταία χρόνια το Τριφύλλι «σνόμπαρε» την συγκριμένη Κούπα. Για να πω την

αλήθεια δεν ξέρω αν την σνόμπαραν, σίγουρα, πάντως, απέφευγαν τις επισκέψεις στα μπουζούκια… Επέλεγαν να πανηγυρίζουν τους τίτλους τους (τουλάχιστον σε επίσημο επίπεδο) μόνο στο τέλος κάθε σεζόν και αυτό δεν ίσχυε αποκλειστικά για το Κύπελλο Ελλάδος, αλλά και για την Ευρωλίγκα.

Ωστόσο, φέτος υπήρχε (εκτός των άλλων) μια τεράστια διαφορά… Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους είχε επιστρέψει! Ο Λιθουανός γκαρντ ο οποίος ανέκαθεν αποτελούσε την ψυχή των πάρτι (δείτε την σχετική παραδοχή του μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού στο Βερολίνο το 2009), είχε πολλούς λόγους να το γιορτάσει…

Όχι μόνο γιατί αναδείχθηκε MVP («Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα, γιατί δεν νομίζω ότι έπαιξα και τόσο καλά για να πάρω αυτό βραβείο, οπότε για μένα δεν είναι και τόσο σημαντικό... Έπρεπε σε κάποιον να το δώσουν, οπότε το έδωσαν σε μένα», είπε αστειευόμενος σε συνέντευξή του στο gazzetta), αλλά γιατί τον περσινό αντίστοιχο τελικό τον είδε μέσω τηλεόρασης από τον καναπέ του σπιτιού του στην Λιθουανία, ενώ σε εκείνον του 2010 είχε πατήσει παρκέ μόλις 1:30 (σε εκείνο το ματς τον είχε βγάλει από τον «πάγο» ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο οποίος τον είχε αφήσει εκτός επικαλούμενος ντεφορμάρισμα του παίκτη).

Το συγκεκριμένο blog, λοιπόν, είναι αφιερωμένο στον άνθρωπο (και όχι παίκτη η αξία του οποίου είναι αδιαμφισβήτητη) Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, που είτε λατρεύεις, είτε μισείς! Σίγουρα, πάντως, δεν περνάει απαρατήρητος… Σε μια προσπάθεια να γνωρίσουμε καλύτερα τον Λιθουανό με το εκρηκτικό ταμπεραμέντο, ανασύραμε (και) ένα εξαιρετικό βίντεο ισραηλινής παραγωγής το οποίο αξίζει να δείτε (αν και πρέπει να είστε γνώστες της αγγλικής στην οποία μιλά ο Σάρας), καθώς και σπάνιες φωτογραφίες, αλλά κάποια στοιχεία της ζωής του που δεν είναι ευρέως γνωστά.

Γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου 1976 στο Κάουνας και ήταν ο λόγος που η μητέρα (με την οποία μοιάζουν σα δυο σταγόνες νερού!) του αθλήτρια του χάντμπολ κρέμασε την φανέλα της με το εθνόσημο! Η κα.Ρίτα είχε πάρει άδεια από την Εθνική ομάδα για να γεννήσει, όμως, το σκληρό καθεστώς λόγω της απουσίας της την τιμώρησε με αποκλεισμό δια βίου(!) και έτσι έχασε την ευκαιρία λίγους μήνες μετά να ανέβει με τις συναθλήτριές της στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στους Ολυμπιακούς αγώνες του Μόντρεαλ! Ισως αυτός να είναι ένας από τους λόγους που ο Λιθουανός της έχει παθολογική αδυναμία, παρά το γεγονός ότι δεν της έκανε το χατίρι όσον αφορά στην επιλογή νύφης. «Η μαμά μου θέλει να παντρευτώ Λιθουανή. Και εγώ θα το ήθελα αλλά